สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 223

เฟิงจิ่งเหยาดูเอกสารแผนงานอย่างละเอียดถี่ถ้วน พบว่าแผนงานด้านในค่อนข้างดี

เพียงแต่ว่า……

"เอกสารแผนงานทำได้ดี การลงทุนในช่วงแรกมากขนาดนี้ พวกคุณไม่กังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดเบื้องหลังหรอ? แล้วก็ ฉันดูข้อมูลของคุณแล้ว ทั้งหมดเป็นข้อมูลที่หายาก ราคาในประเทศสูงมาก อีกทั้งเรายังอยู่ในขั้นตอนการค้นคว้าวิจัย สิ่งเหล่านี้เพิ่มขึ้น ต้นทุนก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว มันสูงเกินไปหรือเปล่า?"

เขาบอกความคิดเห็นของตนเอง แล้วมองไปทางมู่เฉาเกอ

มู่เฉาเกอดูเหมือเดาไว้ล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะพูดเช่นนี้ ยิ้มตอบอย่างไม่รีบร้อน : "ฉันรู้ว่าต้นทุนสูงเล็กน้อย แต่คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้"

เธอพูดจบ ก็จงใจหยุดไปชั่วขณะ มองไปที่เฟิงจิ่งเหยาก่อนจะพูดต่อว่า : "หลังจากมู่ซื่อกรุ๊ปของเรายืนยันเอกสารแผนงาน ฉันก็ได้ส่งคนไปติดต่อโรงงานในต่างประเทศแล้ว พอดีพวกเขาเป็นลูกค้าเก่าของเรา อีกทั้งวัสดุจากต่างประเทศนั้นไม่ได้หายากเหมือนในประเทศเรา ดังนั้นต้นทุนจริงสามารถประหยัดได้สามสี่ขั้น"

เฟิงจิ่งเหยาฟังจบ อดไม่ได้ที่จะยิ้มชื่นชม

"เฉาเกอ คุณก้าวหน้าขึ้นมากจริงๆ เพียงไม่กี่วันก็เข้าใจแง่มุมของการทำธุรกิจอย่างถ่องแท้แล้ว ยังพิจารณาได้ครอบคลุมขนาดนี้"

มู่เฉาเกอได้ฟังคำชื่นชมของเขา รอยยิ้มบนใบหน้าก็ยิ่งสดใสขึ้นมา

เพียงแต่เธอไม่ได้ทะนงตัว กลับกันยังคงถ่อมตัว : "ที่ไหนกัน นี่ไม่ใช่ขั้นตอนปกติ อีกทั้งแม้ว่าฉันจะทำได้ ก็เป็นอาจารย์อย่างคุณที่สอนได้ดี"

เฟิงจิ่งเหยาหัวเราะ จากนั้นก็พูดอีกสองสามประโยคเกี่ยวกับโรงงาน มู่เฉาเกอก็ดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก ก็เลยเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

"จิ่งเหยา โรงงานทางด้านนี้ฉันรู้สึกว่าปัญหาไม่ได้ใหญ่โต ตอนนี่ฉันรู้สึกว่าเรื่องที่เป็นปัญหาคือ เมื่อโครงการนี้ดำเนินการขึ้นมา ในช่วงแรกเราต้องลงทุนกับนักพัฒนาเทคนิคจำนวนมาก คนเหล่านี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความลับ เราจำเป็นต้องจับตาดูสถานการณ์ทุกเวลา ลงทุนเวลาให้มาก"

เฟิงจิ่งเหยาครุ่นคิด ก็เข้าใจความหมายของมู่เฉาเกอ

"เวลาไม่ใช่ปัญหา เป็นธรรมดาที่เราต้องทำให้ดีที่สุด

สายตาของเขามองไปที่มู่เฉาเกออย่างสงบนิ่ง

มู่เฉาเกอดีใจ พยักหน้าด้วยแววตาเป็นประกาย : "งั้น……โครงการนี้ก็ยืนยันอย่างนี้ใช่ไหม?"

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า : "อืม รอให้ฉันเอ่ยในที่ประชุม พูดโน้มน้าวกรรมการบริหาร ยืนยันให้แน่นอน แล้วเราค่อยดำเนินการให้บรรลุผลอีกครั้ง"

มู่เฉาเกอได้ฟัง แววตาก็ฉาบไปด้วยแผนการ ทว่าไม่ชัดเจนบนใบหน้า ยังคงยิ้มราวกับดอกไม้

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นต่อไปจะให้คำแนะนำเพิ่มเติม"

เธอเหยียดมือออกไปตรงหน้าเฟิงจิ่งเหยาอย่างตลกๆ เห็นเฟิงจิ่งเหยาเลิกคิ้วขึ้น

"ทำไม? โครงการนี้ลุงมู่จะให้คุณรับผิดชอบหรอ?"

มู่เฉาเกอพยัก : "ไม่ใช่แค่ฉันที่ต้องรับผิดชอบ เพื่อในอนาคตจะได้รับผิดชอบโครงการนี้ได้อย่างสบายใจ ฉันวางแผนที่จะเริ่มตั้งแต่วันนี้ คุณทำงานอยู่ที่นี่ คุณจัดการที่นั่งให้ฉันหนึ่งที่ก็พอ"

เฟิงจิ่งเหยาประหลาดใจอยู่ชั่วขณะ

"ทำไม คุณไม่เห็นด้วยหรอ?"

มู่เฉาเกอเห็นเขามองตนเองอย่างตกตะลึง จึงเลิกคิ้วถาม

เฟิงจิ่งเหยาสติหลับมา ยิ้มแล้วพูดว่า : "ได้ยังไงล่ะ? คุณรอเดี๋ยว ฉันจะให้ชวี่ยี่จัดห้องทำงานให้คุณ"

พูดจบ เขาก็กดโทรออกไป ทว่าถูกมู่เฉาเกอห้ามไว้

"ไม่ต้องรบกวนขนาดนี้หรอก ฉันเห็นว่าห้องทำงานนี้ของคุณค่อนข้างกว้างขวาง เพิ่มหนึ่งที่นั่งคงไม่เบียดเสียด เพื่อวันข้างหน้าจะได้สะดวกที่จะพูดคุย คุณทำโต๊ะให้ฉันที่นี่ก็พอ"

เธอใช้ข้ออ้างในการพูดคุยเรื่องงาน ทำให้เฟิงจิ่งเหยาไม่รู้สึกประหลาดใจ กลับกันยังรู้สึกสะดวกสบาย"

"ได้ ฉันจะให้ชวี่ยี่ย้ายโต๊ะมาให้คุณ"

มู่เฉาเกอได้ยินคำพูดนี้ จึงปล่อยให้โทรออกไป แล้วถอยออกไปด้านข้างด้วยอารมณ์ลึกซึ้ง

เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเธอ หลังจากที่สั่งชวี่ยี่แล้ว เขาก็นึกออกว่าจะทำอะไรต่อจึงพูดว่า : "ใช่สิ ในเมื่อต่อไปคุณจะต้องทำงานที่นี่ ฉันจะจัดเลขาให้คุณเพื่อมาช่วยคุณทำงาน"

มู่เฉาเกอไม่ได้ปฏิเสธ ให้เขาจัดการทั้งหมด

……

มู่เฉาเกอเข้าอยู่เฟิงซื่อกรุ๊ปชั่วคราว ลู่ซือหยี่ก็ได้รับข่าว

"นังสารเลวนี่ แน่นอนว่าต้องการเข้าใกล้พี่จิ่งเหยาภายใต้ร่มเงาในการทำงาน!"

เธอนั่งคุกเข่าบนเตียงคำรามอย่างกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่เธอก็สงบลงมาอย่างรวดเร็ว

"เหอะ เธอคิดว่าจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับพี่จิ่งเหยาจริงๆหรอ? ฝันโง่ๆ"

เธอยิ้มเยาะเย้เบาๆ ในสายตาเต็มไปด้วยการเหยัยดหยามมู่เฉาเกอ

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ในใจก็ยังอดที่จะร้อนรนไม่ได้

เพราะตั้งแต่ถูกเปิดโปงเรื่องตั้งครรภ์ เธอก็ถูกขังอยู่ในบ้านมาโดยตลอด

แต่เธออยากจะเชื่อมสัมพันธ์กับทางด้านตระกูลเฟิง คุณน้าหมิงก็มักจะหาข้ออ้างมาปฏิเสธเสมอ

แน่นอนเธอรู้ว่าคุณน้าหมิงยังโกรธเคืองเธออยู่

แต่นี่ก็ไม่สามารถโทษฉันได้ เห็นได้ชัดว่าเธอดำเนินงานไม่ราบรื่น ทำให้ฉันจำต้องผิดแผน!

เธอยิ่งคิดยิ่งไม่ยินยอม บังเอิญเวลานี้โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เป็นเบอร์ของคนแปลกหน้าคนหนึ่ง

"ใคร!"

เธอเอ่ยปากด้วยอารมณ์ที่ไม่ดี เสียงในโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอจึงหยุดชะงักไป

"ภายในครึ่งชั่วโมง ฉันต้องการพบคุณที่โรงแรมลี่จิ่ง!"

พูดจบ โทรศัพท์ก็วางสายไป

ลู่ซือหยี่หยอบมือถือด้วยสีหน้าซีดเผือด ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย

เป็นเวลานาน เธอจึงมองลงไปที่มือถืออย่างไม่สะทกสะท้าน

เธอนึกถึงผู้ชายที่เพิ่งพูดเมื่อกี้ ในที่สุดก็กัดฟันไป

โรงแรมลี่จิ่ง ลู่ซือหยี่มองห้องเพรสสิเด้นสูทที่ไม่ได้ปิดประตู สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วถือกระเป๋าเดินเข้าไป

เธอเข้าไปแล้ว ผู้ชายในห้องที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างเกลียดคร้านเงยหน้าขึ้นมอง

พบผู้ชายคนหนึ่งซึ่งมีใบหน้าชั่วร้าย เสื้อผ้าบนร่างกายเปิดออกครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นกล้ามที่แข็งแรงของหน้าอก ทั้งหมดส่งกระจายกลิ่นอายชั่วร้ายบ้าคลั่ง

"เข้ามา!"

ตาทั้งคู่ของเขาหรี่เล็กน้อยและกวักมือเรียกลู่ซือหยี่

ลู่ซือหยี่มองกลิ่นอายที่อันตรายที่ถูกปลดปล่อยออกมารอบๆตัวเขา ในใจก็กลัวจนถึงขีดสุด

แต่เธอไม่มีทางเลือกโดยสิ้นเชิง ทำได้เพียงกัดฟันเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ใครจะรู้ว่าพอเธอเดินเข้าไปใกล้ ข้อมือก็ถูกกำลังที่แข็งแรง ทำให้เธอล้มลงไปบนโซฟา

ขณะที่เธอตื่นตระหนก ทันใดบริเวณคอก็รัดแน่น มือใหญ่มือหนึ่งบีบเธอเอาไว้แน่น

"แค่กๆ.......คุณทำอะไร?"

ลู่ซือหยี่ดึงสติกลับมา มองผู้ชายตรงหน้าแล้วกล่าวถามอย่างหวาดกลัว

"ทำอะไรหรอ? ลู่ซือหยี่ มีคนบอกไหมว่าคุณกล้ามาก ตั้งท้องลูกของฉัน ยังกล้าไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น?"

ผู้ชายพูดทุกคำก็เข้าใกล้ทุกครั้ง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและความอันตราย

แต่มือที่เขาบีบลู่ซือหยี่ก็ยังไม่คลาย

ลู่ซือหยี่ต้องการจะต่อต้าน แต่การหายใจไม่ออกทำให้เธอไม่ทีแรง

เห็นว่าเธอกำลังจะใจไม่ออก เกือบหมดสติไป ชายคนนั้นก็ปล่อยเธอ

"แค่กๆ......."

ลู่ซือหยี่ได้รับอิสระอีกครั้ง หายใจเฮือกใหญ่โดยสัญชาตญาณ แต่ก็ไออย่างรุนแรงขึ้นมา

เธอมองผู้ชายตรงหน้า โกรธแต่ไม่กล้าพูด กัดฟันแล้วกล่าวถามว่า: "คุณเรียกฉันมาก็เพื่อคิดบัญชีกับฉันหรอ?"

ผู้ชายยืนตัวตรง มองลงไปที่เธอ

"คิดบัญชีก็เรื่องหนึ่ง แต่มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องพูดกับคุณให้ชัดเจน!"

เขาพูดพลางหันเดินกลับไปนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง: "ในเมื่อตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว แล้วยังตั้งท้องลูกของฉันอีกด้วย อย่าได้คิดไร้สาระไปแต่งงานกับคนอื่น ก่อนหน้านี้ครั้งหนึ่งฉันก็จะไม่คิดเล็กคิดน้อย แต่นับแต่นี้ต่อไปทางที่ดีที่สุดคุณก็ควรจะประพฤติตัวดีๆกับฉัน ไม่เช่นนั้น........"