สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 223

เฟิงจิ่งเหยาดูเอกสารแผนงานอย่างละเอียดถี่ถ้วน พบว่าแผนงานด้านในค่อนข้างดี

เพียงแต่ว่า……

"เอกสารแผนงานทำได้ดี การลงทุนในช่วงแรกมากขนาดนี้ พวกคุณไม่กังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดเบื้องหลังหรอ? แล้วก็ ฉันดูข้อมูลของคุณแล้ว ทั้งหมดเป็นข้อมูลที่หายาก ราคาในประเทศสูงมาก อีกทั้งเรายังอยู่ในขั้นตอนการค้นคว้าวิจัย สิ่งเหล่านี้เพิ่มขึ้น ต้นทุนก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว มันสูงเกินไปหรือเปล่า?"

เขาบอกความคิดเห็นของตนเอง แล้วมองไปทางมู่เฉาเกอ

มู่เฉาเกอดูเหมือเดาไว้ล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะพูดเช่นนี้ ยิ้มตอบอย่างไม่รีบร้อน : "ฉันรู้ว่าต้นทุนสูงเล็กน้อย แต่คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้"

เธอพูดจบ ก็จงใจหยุดไปชั่วขณะ มองไปที่เฟิงจิ่งเหยาก่อนจะพูดต่อว่า : "หลังจากมู่ซื่อกรุ๊ปของเรายืนยันเอกสารแผนงาน ฉันก็ได้ส่งคนไปติดต่อโรงงานในต่างประเทศแล้ว พอดีพวกเขาเป็นลูกค้าเก่าของเรา อีกทั้งวัสดุจากต่างประเทศนั้นไม่ได้หายากเหมือนในประเทศเรา ดังนั้นต้นทุนจริงสามารถประหยัดได้สามสี่ขั้น"

เฟิงจิ่งเหยาฟังจบ อดไม่ได้ที่จะยิ้มชื่นชม

"เฉาเกอ คุณก้าวหน้าขึ้นมากจริงๆ เพียงไม่กี่วันก็เข้าใจแง่มุมของการทำธุรกิจอย่างถ่องแท้แล้ว ยังพิจารณาได้ครอบคลุมขนาดนี้"

มู่เฉาเกอได้ฟังคำชื่นชมของเขา รอยยิ้มบนใบหน้าก็ยิ่งสดใสขึ้นมา

เพียงแต่เธอไม่ได้ทะนงตัว กลับกันยังคงถ่อมตัว : "ที่ไหนกัน นี่ไม่ใช่ขั้นตอนปกติ อีกทั้งแม้ว่าฉันจะทำได้ ก็เป็นอาจารย์อย่างคุณที่สอนได้ดี"

เฟิงจิ่งเหยาหัวเราะ จากนั้นก็พูดอีกสองสามประโยคเกี่ยวกับโรงงาน มู่เฉาเกอก็ดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก ก็เลยเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

"จิ่งเหยา โรงงานทางด้านนี้ฉันรู้สึกว่าปัญหาไม่ได้ใหญ่โต ตอนนี่ฉันรู้สึกว่าเรื่องที่เป็นปัญหาคือ เมื่อโครงการนี้ดำเนินการขึ้นมา ในช่วงแรกเราต้องลงทุนกับนักพัฒนาเทคนิคจำนวนมาก คนเหล่านี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความลับ เราจำเป็นต้องจับตาดูสถานการณ์ทุกเวลา ลงทุนเวลาให้มาก"

เฟิงจิ่งเหยาครุ่นคิด ก็เข้าใจความหมายของมู่เฉาเกอ

"เวลาไม่ใช่ปัญหา เป็นธรรมดาที่เราต้องทำให้ดีที่สุด

สายตาของเขามองไปที่มู่เฉาเกออย่างสงบนิ่ง

มู่เฉาเกอดีใจ พยักหน้าด้วยแววตาเป็นประกาย : "งั้น……โครงการนี้ก็ยืนยันอย่างนี้ใช่ไหม?"

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า : "อืม รอให้ฉันเอ่ยในที่ประชุม พูดโน้มน้าวกรรมการบริหาร ยืนยันให้แน่นอน แล้วเราค่อยดำเนินการให้บรรลุผลอีกครั้ง"

มู่เฉาเกอได้ฟัง แววตาก็ฉาบไปด้วยแผนการ ทว่าไม่ชัดเจนบนใบหน้า ยังคงยิ้มราวกับดอกไม้

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นต่อไปจะให้คำแนะนำเพิ่มเติม"

เธอเหยียดมือออกไปตรงหน้าเฟิงจิ่งเหยาอย่างตลกๆ เห็นเฟิงจิ่งเหยาเลิกคิ้วขึ้น

"ทำไม? โครงการนี้ลุงมู่จะให้คุณรับผิดชอบหรอ?"

มู่เฉาเกอพยัก : "ไม่ใช่แค่ฉันที่ต้องรับผิดชอบ เพื่อในอนาคตจะได้รับผิดชอบโครงการนี้ได้อย่างสบายใจ ฉันวางแผนที่จะเริ่มตั้งแต่วันนี้ คุณทำงานอยู่ที่นี่ คุณจัดการที่นั่งให้ฉันหนึ่งที่ก็พอ"

เฟิงจิ่งเหยาประหลาดใจอยู่ชั่วขณะ

"ทำไม คุณไม่เห็นด้วยหรอ?"

มู่เฉาเกอเห็นเขามองตนเองอย่างตกตะลึง จึงเลิกคิ้วถาม

เฟิงจิ่งเหยาสติหลับมา ยิ้มแล้วพูดว่า : "ได้ยังไงล่ะ? คุณรอเดี๋ยว ฉันจะให้ชวี่ยี่จัดห้องทำงานให้คุณ"

พูดจบ เขาก็กดโทรออกไป ทว่าถูกมู่เฉาเกอห้ามไว้

"ไม่ต้องรบกวนขนาดนี้หรอก ฉันเห็นว่าห้องทำงานนี้ของคุณค่อนข้างกว้างขวาง เพิ่มหนึ่งที่นั่งคงไม่เบียดเสียด เพื่อวันข้างหน้าจะได้สะดวกที่จะพูดคุย คุณทำโต๊ะให้ฉันที่นี่ก็พอ"

เธอใช้ข้ออ้างในการพูดคุยเรื่องงาน ทำให้เฟิงจิ่งเหยาไม่รู้สึกประหลาดใจ กลับกันยังรู้สึกสะดวกสบาย"

"ได้ ฉันจะให้ชวี่ยี่ย้ายโต๊ะมาให้คุณ"

มู่เฉาเกอได้ยินคำพูดนี้ จึงปล่อยให้โทรออกไป แล้วถอยออกไปด้านข้างด้วยอารมณ์ลึกซึ้ง

เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเธอ หลังจากที่สั่งชวี่ยี่แล้ว เขาก็นึกออกว่าจะทำอะไรต่อจึงพูดว่า : "ใช่สิ ในเมื่อต่อไปคุณจะต้องทำงานที่นี่ ฉันจะจัดเลขาให้คุณเพื่อมาช่วยคุณทำงาน"

มู่เฉาเกอไม่ได้ปฏิเสธ ให้เขาจัดการทั้งหมด

……

มู่เฉาเกอเข้าอยู่เฟิงซื่อกรุ๊ปชั่วคราว ลู่ซือหยี่ก็ได้รับข่าว

"นังสารเลวนี่ แน่นอนว่าต้องการเข้าใกล้พี่จิ่งเหยาภายใต้ร่มเงาในการทำงาน!"

เธอนั่งคุกเข่าบนเตียงคำรามอย่างกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่เธอก็สงบลงมาอย่างรวดเร็ว