สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 240

ทั้งสองคนนัดเวลาทานข้าวกัน เพราะว่าฮั้วเฉินมีธุระที่ต้องขอตัวก่อน

เฟิงจิ่งเหยามองเขาออกไป ด้วยสีหน้าที่ไม่อาจคาดเดาได้

หวังว่างานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้จะสามารถพบอะไรบางอย่าง

เขาคิดอยู่เงียบๆ แล้วก็ก้มหน้าเริ่มทำงานต่อ

ถึงเวลาเลิกงานตอนเย็น เขาก็กลับไปที่คฤหาสน์ชายทะเล

กู้ฉางฉิงวาดแบบร่างการออกแบบอยู่ในห้อง เห็นเขาเข้ามาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะตึงเครียด ไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังโกรธอยู่หรือเปล่า

"กลับมาแล้วหรอ"

เธอคิดๆดูแล้ว หากว่าก็ยิ้มทักทาย

เฟิงจิ่งเหยามองไปที่รอยยิ้มที่ฝืนใจของเธอ ก็กระพริบๆตา พยักหน้าทำเสียงตอบรับ

พูดจบ เขาก็ถอดเสื้อคลุมและเดินไปที่ห้องแต่งตัว

กู้ฉางฉิงมองไปที่ด้านหลังของเขา กัดริมฝีปากล่างของเธออย่างอึดอัดใจ เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้ยังโกรธอยู่ แล้วก็ไม่อยากสนใจเธอ

เธอหันกลับมาอย่างหดหู่ จ้องมองภาพวาดการออกแบบบนกระดานวาดภาพเป็นเวลานาน

ก็ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เฟิงจิ่งเหยาเปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านแล้วเดินออกมา

เขามองไปที่กู้ฉางฉิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ขมวดคิ้วพูดว่า : "ใช่สิ อีกไม่กี่วันฮั้วเฉินก็ต้องไปแล้ว พรุ่งนี้มีกินข้าวกับเขา ถือว่าเลี้ยงส่งเขา"

กู้ฉางฉิงตกตะลึงเล็กน้อย หันกลับมาอย่างประหลาดใจ

เห็นว่าเฟิงจิ่งเหยาไม่ได้มองตน แต่จัดระเบียบตนเอง ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาเมื่อกี้พูดไปอย่างตามอำเภอใจ

แต่เช่นนี้ เธอยังอดประหลาดใจไม่ได้ ถึงอย่างไรเรื่องที่เกิดขึ้นนั้น คาดไม่ถึงว่าเขายังจะเรียกเธอไปทานข้าวกับเพื่อนของเขาด้วย

ในทันที ความน้อยใจในใจของเธอก็คลี่คลายลงมาก

"ฉันรู้แล้ว"

เธอยิ้มตอบกลับ

เฟิงจิ่งเหยาเห็นท่าทางเธอไม่มีความสุขเมื่อกี้นี้ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นอารมณ์ดี ก็ประหลาดใจเล็กน้อย เพียงแต่ไม่ได้พูดอะไรมาก

……

เที่ยงวันต่อมา เพราะว่าต้องไปร่วมรับประทานอาหารกับเพื่อนของเฟิงจิ่งเหยา เธอจึงแต่งตัวเป็นพิเศษ

ชุดเดรสสีม่วงอ่อน เผยให้เห็นความตัวเล็กกระทัดรัดของเธอ

การแต่งหน้าอ่อนๆแต่ดูดี ทำให้เธอดูมีชีวิตชีวามาก

ผมดำเงางามถูกม้วนไว้ด้านหลังครึ่งหนึ่ง เหลือปอยผมไว้ที่แก้มทั้งสองข้าง

เฟิงจิ่งเหยายังคงเป็นชุดสูทแฮนด์เมดสีดำที่ไม่เปลี่ยน ทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกันทว่ากลมกลืนกันอย่างบอกไม่ถูก

"ไปเถอะ"

กู้ฉางฉิงเดินไปใกล้ๆเฟิงจิ่งเหยาแล้วพูด

เฟิงจิ่งเหยาระงับความประหลาดใจในแววตา พยักหน้าแล้วขึ้นรถ

จากนั้นทั้งสองก็มาถึงร้านอาหารที่จองกันไว้ ฮั้วเฉินก็รอิยู่ที่ห้องวีไอพีแล้ว

"จิ่งเหยา คุณกู้ เจอกันอีกครั้งนะ"

เขายิ้มทักทาย แสดงออกอย่างสุภาพอ่อนโยนเหมือนเคย

กู้ฉางฉิงยิ้มตอบกลับ : "หมอฮั้ว"

หลังจากที่ทั้งสามคนนั่งลง เฟิงจิ่งเหยากับฮั้วเฉินพูดคุยเกี่ยวกับบริษัทกัน

กู้ฉางฉิงก็ฟังอย่างเงียบๆ ดูแลอาหารของเฟิงจิ่งเหยาเป็นครั้งคราว

ทั้งสองคนพูดจบ ฮั้วเฉินก็มองมาทางเธอ เปลี่ยนหัวข้อสนทนา ยิ้มพูดว่า : "คุณกู้ ฉันได้ยินมาว่าคุณทำงานที่บริษัทของจิ่งเหยาตลอด คุณเป็นดูแลเกี่ยวกับการเงินใช่ไหม? ฉันจำได้ว่าคุณจบเศรษฐศาสตร์"

กู้ฉางฉิงได้ยินคำพูดนี้ ก็ตะลึง จึงตอบกลับว่า

"อืม วิชาเอกเศรษฐศาสตร์ เพียงแต่ไม่ได้ดูแลการเงิน ฉันไปอยู่แผนกออกแบบ"

คำตอบกลับง่ายๆของกู้ฉางฉิง ทำให้ฮั้วเฉินประหลาดใจ

"แผนกออกแบบ? คุณกู้เคยเรียนออกแบบด้วยหรอ?"