สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 289

กู้ฉางฉิงกลับไม่รู้ว่าแผนการร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาหาเธอ

เพราะว่าเรื่องงานแถลงข่าว ทั้งสองวันนี้เธอจึงอยู่บ้านยุ่งกับการร่างแบบ

ในที่สุดเธอก็ทำเสร็จก่อนงานแถลงข่าวหนึ่งวัน

เธอมองไปที่ผลงานของตัวเองด้วยความพอใจ หลังจากตรวจสอบจนแน่ใจแล้ว เริ่มเก็บของเตรียมตัวไปบริษัท

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เธอก็ไปถึงบริษัท

หยิบต้นฉบับร่างมาเช็คแล้วเช็คเล่าแล้วเดินไปที่ห้องผู้จัดการแผนก มันจะต้องไม่มีข้อผิดพลาดให้จี้อี้จับผิดเธอ

ในขณะที่เธอกำลังตรวจสอบอย่างขะมักเขม้นจนไม่ระวังไปชนคนเข้า

แบบร่างในมือเธอตกลงที่พื้น

"ขอโทษ ขอโทษ"

เธอขอโทษไปโค้งตัวไปตรวจสอบไป ไม่ทันได้สังเกตุว่าคนที่ชนนั้นเป็นชวี่ชิงหยุน

เมื่อชวี่ชิงหยุนเห็นผลงานตกลงที่พื้น เบิกตากว้าง แววตาฉายความประหลาดใจ

"กู้ฉางซิน นี่เธอเดินไม่ดูทางหรือไง? ก่อนหน้านี้ทุกคนในบริษัทก็สงบสุขแท้ๆ พอเธอมา เจอเธอก็เลยซวยเนี่ย!"

ชวี่ชิงหยุนดูงานเสร็จ รีบเก็บสายตามาต่อว่ากู้ฉางฉิงต่อทันที

กู้ฉางฉิงได้ยินแบบนี้ หยุดชะงักที่จะเก็บของต่อ อดไม่ได้ที่จะเก็บคำว่าซวยเอาไว้ในใจ

เธอคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะชนเข้ากับชวี่ชิงหยุน เกรงว่าเธอจะกำเริบขึ้นมา

แน่นอนว่า เธอไม่ได้เป็นคนขี้กลัวอยู่แล้วด้วยสิ

"ที่ชนเธอเป็นความผิดของฉัน ฉันจะก็ขอโทษไปแล้ว ถ้าหากว่าเธอต้องการให้ฉันชดใช้อะไร หรือว่าจะเชไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล ถ้าเกิดว่าเจอปัญหาอะไร เป็นเพราะการชนกันครั้งนี้ ฉันยินดีที่จะรับผิดชอบ"

กู้ฉางฉิงพูดเสร็จหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องผู้จัดการแผนก

ชวี่ชิงหยุนมองแผ่นหลังที่แสนเย่อหยิ่งของกู้ฉางฉิง โกรธจนกัดฟันแน่น

ยัยบ้านี่ รอก่อนเถอะ จะโดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมาแน่นอน

เธอเคียดแค้นอยู่ในใจ บ่นกระปอดกระแปดแล้วออกไป

และท่าทางของเธอก็ทำให้กู้ฉางฉิงประหลาดใจไม่น้อย

หลังจากที่เธอพูดคำนั้นไปก็ไม่คิดว่าชวี่ชิงหยุนจะทำแบบนี้ คิดว่าจะต้องได้ทะเลาะกับเธอสักฉาด กลับคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่พูดอะไร ออกไปเฉยๆแบบนั้น

อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามันแปลกๆ กลับคิดไม่ออกว่าตรงไหนที่มันไม่ถูกต้อง ทำได้แค่เก็บมันเอาไว้ สลัดความคิดนั้นทิ้งไปแล้วเคาะประตู

ในเมื่อข้างในยังมีสงครามใหญ่รอเธออยู่

เพราะเธอรู้ดีว่าจี้อี้ไม่ค่อยพอใจเธออยู่แล้ว กู้ฉางฉิงกลัวว่าเขาจะไม่พอใจผลงานของเธอ และจ้องจะจับผิด

ในขณะที่เธอกำลังคิดอย่างหนัก เสียงจี้อี้ก็ดังขึ้นมา

"เข้ามา"

กู้ฉางฉิงดันประตูเข้าไป

"ผู้จัดการแผนก ฉันมาส่งต้นฉบับแล้วค่ะ"

กู้ฉางฉิงพูด นำต้นฉบับที่ตัวเองออกแบบวางบนโต๊ะจี้อี้

"คุณดูสิว่ามีปัญหาหรือเปล่า?"

จี้อี้ได้ยินแบบนั้น กวาดสายตาไปมองกู้ฉางฉิงหยิบค้นฉบับมาดูอย่างไม่ใส่ใจนัก

และในขณะเดียวกัน สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา

เมื่อเห็นกระดาษบนโต๊ะ ประดับไปด้วยสีสันสดใสสวยงาม การออกแบบดึงดูดสายตาได้อย่างดีเลย ถึงขนาดที่ว่าอยากจะมีไว้ในครอบครองสักชุด

และชุดนี้ทำให้เธอเห็นศักยภาพของกู้ฉางฉิงชัดเจน

และถ้าให้เวลาเธอตกตะกอนมากกว่านี้ ไม่ถึงห้า ไม่สิ สามปีก็พอ ผลงานของเธอจะต้องดีกว่าหล่อนแน่ๆ

แล้วเป็นแบบนี้จะไม่ให้เธออิจฉาได้ยังไง

เธอมองด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ กู้ฉางฉิงก็ไม่ได้รู้ความคิดของหล่อน เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเป็นปม

"ผู้จัดการแผนก เป็นยังไงบ้าง?"

เธอถามออกไป

จี้อี้ได้สติกลับมา สายตาคมกริบ

"ต้นฉบับไม่มีปัญหา เธอไปทำงานต่อเถอะ"

เธอพูดจบ ก็เอาแบบวางไว้ข้างๆ

กลับไม่รู้ว่า คำนี้ของเธอมันทำให้กู้ฉางฉิงตะลึง มองไปที่เธออย่างประหลาดใจ