สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 29

กู้ฉางชิงยิ้มอย่างอ่อนแรง “ชินแล้ว ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทนอีกสองวันก็ผ่านไปได้แล้ว”

“ได้ยังไงล่ะ คุณรอก่อนนะ！” เฟิงจิงเหยาลูบศีรษะเขาอย่างปลอบโยน

ด้านล่างนอกจากคนรับใช้ที่อยู่กะดึกสองคนแล้ว คนอื่นๆนั้นหลับกันหมด

ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวทั้งสองคนก็รีบยืนขึ้น “คุณชาย！”

“ไม่เป็นไร พวกเธอไปพักผ่อนเถอะ”

เฟิงจิงเหยาพลิกหายาแก้ปวดในกล่องยา คิดแล้วก็หันไปทางห้องครัวเพื่อจะต้มน้ำหวานบำรุงสักถ้วย

ดูเขายกถาดรองขึ้นไปชั้นสอง คนรับใช้สองคนมองตากัน ต่างคนต่างไม่อยากจะเชื่อ

ดึกดื่นขนาดนี้คุณชายต้องการทำอะไรกันนะ?

น้ำหวาน?

ต้มให้คุณนายรองเหรอ?

ข่าวใหญ่ไฟลุกโชนอยู่ในสายตาของสาวรับใช้สองคน

ยังไงซะเฟิงจิงเหยาในสายตาพวกเขานั้น อย่างกับการมีอยู่ของพระเจ้า กลับต้มน้ำหวานทำเรื่องแบบนั้นเพื่อหญิงสาว

“ดื่มน้ำหวานสักหน่อยเถอะ”

เฟิงจิงเหยาเอาถาดรองวางไว้ด้านข้าง แล้วเอาถ้วยส่งให้กู้ฉางชิง

กู้ฉางชิงรับมาดื่มไปเล็กน้อย กระแสอุ่นๆ ขึ้นมาจากกระเพาะเขาทีละนิด เริ่มแพร่กระจายไปด้านล่าง ทันใดนั้นก็สบายตัวขึ้นเยอะ

“ขอบคุณคุณมากค่ะ！”

เฟิงจิงเหยากระตุกริมฝีปาก “เกรงใจอะไรกับฉันกัน”

เสียงของเขามีความดึงดูด และทำให้ผู้คนรู้สึกจิตใจสงบ

กู้ฉางชิงรู้สึกว่าในใจสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น รอดื่มเสร็จถึงจะหลับลึกลงไป

วันต่อมา กู้ฉางชิงนั้นรู้สึกว่าตนเองนอนสายจนตะวันโด่ง

ขณะที่รอเขาตื่นนอน เฟิงจิงเหยาก็ไม่อยู่แล้ว

เขาเป็นคนที่จริงจังในการทำงานมาก ถึงแม้ว่าตอนกลางคืนจะพักผ่อนไม่เพียงพอ เขาก็ยังไปทำงานตามปกติ

กู้ฉางชิงมองเหม่อไปตรงที่ที่เขานอน ความทรงจำเมื่อคืนยังคงอยู่

คนอย่างเขาใส่ใจรายละเอียดแบบนี้เป็นด้วย

ลูบที่ท้องแล้ว กู้ฉางชิงถึงจะค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง

แต่เพราะเหตุผลที่ว่าเขามักจะนอนติดเตียง คนรับใช้ในคฤหาสน์ก็ไม่มีงานเหลืออะไรให้ทำมากขนาดนั้น

เห็นได้ชัดว่าคฤหาสน์ของที่นี่สบายกว่าที่อื่นเยอะเลย

เสี่ยวเหลียนหาโอกาสแอบออกไปข้างนอกอีกแล้ว

ช่วงนี้ลู่ซือหยี่อยู่ที่บ้านรอทำงาน เห็นว่าเสี่ยวเหลียนมาแล้ว ก็ให้คนไปรับเข้ามา

“พูดมาสิ ครั้งนี้มีเรื่องอะไรอีก?”

หลายต่อหลายครั้งที่เสี่ยวเหลียนไม่มีข่าวดีมาให้ อารมณ์ของเขาก็ไม่ใช่ว่าจะดีอะไรมาก

เสี่ยวเหลียนถูฝ่ามือไปมา “ดิฉันได้ยินแม่หวางพูดมาว่าเมื่อวานคุณนายรองประจำเดือนมา คุณชายลงไปห้องครัวต้มน้ำหวานไปบำรุงด้วยตัวเองเลยค่ะ ทุกคนล้วนแต่พูดกันว่าคุณชายชอบคุณนายรอง”

เขาพูดจบก็ร้อนใจแทนลู่ซือหยี่ สำหรับเขาแล้วคุณลู่กับคุณชายเหมาะสมดั่งกิ่งทองใบหยก

เสี่ยวเหลียนพูดไปด้วย แอบสังเกตสีหน้าของลู่ซือหยี่ไปด้วย อย่างที่คิด สีหน้าของเขาเริ่มอึมครึม

“เธอพูดอะไร? เขาเนี่ยนะต้มของพันนั้นให้ผู้หญิงชั่วคนนั้น”

ลู่ซือหยี่กัดฟันกรอด “กู้ฉางชิงมันมีสิทธิ์อะไร?”

เพล้ง！

ถ้วยลายครามชุดหนึ่ง ถูกแขนข้างหนึ่งของเขาปัดลงไปที่พื้น

นี่เป็นซุปบำรุงที่หญิงรับใช้เพิ่งจะยกมาให้เขาโดยเฉพาะ ถึงขนาดต้องทำความสะอาดพรม

แต่ทว่ากลับไม่มีใครกล้าเข้ามา

หน้าอกของเขาขึ้นลงไม่หยุด เสี่ยวเหลียนตกใจ ดวงตากลมโตกลอกไปมาไม่หยุด

“คุณลู่ ความจริงแล้วคุณไม่ต้องโกรธหรอก เรื่องที่ดิฉันพูดอย่างน้อยก็เป็นเรื่องดี”