สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 310

สองสามวันต่อมา ความวุ่นวายของตระกูลลู่พร้อมกับหัวข้อข่าวอื่นๆก็ค่อยๆหายไปบนอินเตอร์เน็ต

อย่างแน่นอน ในนี้ก็เป็นผลมาจากการต้อนรับขับสู้ของจ่านสิงเทียน

และหลายวันมานี้ กู้ฉางฉิงที่รักษาอาการบาดเจ็บอยู่โรงพยาบาลก็แทบจะหายดีแล้ว

วันนี้ เป็นวันที่เธอออกจากโรงพยาบาล เฟิงจิ่งเหยาก็ตั้งใจที่จะวางมือจากการทำงาน ขับรถมารับเธอกลับไป

กู้ฉางฉิงเห็นเขา ก็ซาบซึ้งใจอย่างมาก

โดยเฉพาะนึกถึงหลายวันมานี้ เขาทำธุระเพื่อนตน

กำแพงป้องกันที่สร้างขึ้นในใจฉันพังทลายอีกครั้ง อย่างหมดสิ้น

"คุณมองอะไรอยู่?"

สังเกตเห็นสายตาที่แรงกล้าของกู้ฉางฉิง เฟิงจิ่งเหยาก็อดเอียงหน้ามาถามไม่ได้

กู้ฉางฉิงสติกลับมา แววตาก็เต็มไปด้วยความหงุดหงิด รวมถึงเขินอายเล็กน้อย

เห็นแก้มขาวๆของเธอ ค่อยๆแดงขึ้นมา

"ไม่ได้มองอะไร"

เธอไม่อยากให้เฟิงจิ่งเหยาค้นพบความผิดปกติของตนเอง ก็เลยเอียงมองไปทางนอกหน้าต่างแล้วตอบ

แต่เฟิงจิ่งเหยายังพบว่ากกหูด้านหลังของเธอแดงกล่ำ รู้ได้ว่าเธอเขิน

เขาหัวเราะเบาๆ ทว่าไม่ได้ถามอะไรอีก

เพราะเขารู้ว่า ภรรยาตัวน้อยของเขานี้หน้าบาง ถ้าถามต่อไปอีก เกรงว่าจะต้องโกรธแน่ๆ

ไม่นาน ทั้งสองคนก็กลับมาที่ตระกูลเฟิง

เพราะว่าเฟิงจิ่งเหยายังต้องทำงาน ส่งกู้ฉางฉิงเสร็จก็กลับไปที่บริษัท

กู้ฉางฉิงกลับไปที่ห้อง หลังจากอาบน้ำเสร็จ จึงจัดการงานที่ถูกเธอปล่อยว่างไว้หลายวันมานี้

อย่างไรก็ตามจิตใจของเธอก็ไม่สามารถทำงานได้โดยตลอด

เธอนึกถึงเฟิงจิ่งเหยาที่ดูแลตนเองในหลายวันมานี้ วิ่งไปวิ่งมาระหว่างโรงพยาบาลกับบริษัท คนก็ดูซูบผอมลง อยากทำอะไรเล็กน้อยๆ เพื่อขอบคุณเขา

แต่เธอนึกอยู่นาน ก็ไม่รู้สึกว่าเฟิงจิ่งเหยาจะขาดอะไร

ท้ายที่สุด เธอก็คิดที่จะเข้าครัวเอง ทำอาหารจานโปรดของเฟิงจิงเหยาเพื่อตอบแทนเขา

เมื่อคิดแล้ว กู้ฉางฉิงก็เริ่มลงมือ

เธอไปหาพ่อบ้าน บอกความคิดของตนเอง เป็นธรรมดาที่พ่อบ้านจะให้ความร่วมมือ

เช่นนี้ กู้ฉางฉิงก็ยุ่งอยู่แต่ในครัว

และมั่วหลีที่ได้รับคำสั่งให้อารักขาเธอต่อ มาเห็นภาพนี้ ก็อิจฉาริษยาจนหน้าบูดหน้าเบี้ยว

โดยเฉพาะเธอรู้สึกว่าเรื่องในครั้งนี้ ความรักความผูกพันธ์ของผู้หญิงคนนี้กับคุณชายดูเหมือนจะดียิ่งขึ้น!

……

ในเย็นวันนั้น เฟิงจิ่งเหยากลับมา กู้ฉางฉิงก็ยิ้มแย้มต้อนรับ

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

เฟิงจิ่งเหยารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในความกระตือรือร้นของเธอ จึงเลิกคิ้วถาม

ยังไม่รอให้กู้ฉางฉิงได้ตอบ พ่อบ้านที่อยู่ข้างๆก็เผยความลับของเธอ

"คุณชาย คุณนายเห็นว่าช่วงนี้ยุ่งมากคุณวิ่งเข้าวิ่งออก จนผอมไปมาก เลยทำอาหารจานโปรดให้คุณเป็นพิเศษ ให้คุณได้บำรุงร่างกาย"

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะอ่อนโยนลง ในใจก็มีความสุขขึ้นมาทันที

"อย่างนี้ ดูเหมือนว่าเย็นนี้ฉันจะลาภปากแล้ว"

เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยมองไปที่กู้ฉางฉิง แววตาเต็มไปด้วยการหยอกล้อ

แม้ว่ากู้ฉางฉิงจะถูกสายตาของเขาทำให้เขินอาย แต่ยังคงตอบกลับอย่างเหมาสม : "ทำให้คุณอยากอาหารได้ก็ดี ช่วงนี้คุณลำบากมาตลอด"

เฟิงจิ่งเหยามองไปที่ความรู้สึกขอบคุณในดวงตาของเธอ ยกมือขึ้นลูบหัวเธอ ยิ้มแล้วพูดว่า : "คุณเป็นภรรยาของฉัน การดูแลคุณก็เป็นเรื่องที่สมควรทำ"

กู้ฉางฉิงตกตะลึง ไม่นานใบหน้าก็แดงขึ้นมา

หัวใจก็เต้นระรัว เต้นตุ๊บตุ๊บไม่หยุด

ภรรยาของเขา……

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินเขาพูดคำนี้

ขอเพียงแต่เป็นภรรยาของเขา เขาก็จะปฏิบัติอย่างอ่อนโยนเช่นนี้ใช่ไหม?

เธอคิดเสร็จ ความสุขเดิมทีก็หายไปในฉับพลัน สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดขาวขึ้นมา

เพราะเธอไม่ได้ลืม ว่าตนเองไม่ใช่ภรรยาของเฟิงจิ่งเหยาอย่างแท้จริง

รอให้กู้ฉางซินตัวจริงกลับมา เธอก็ต้องไป