สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 314

คุณนายเฟิงเห็นใบหน้าที่ย่ำแย่ของเฟิงจิ่งเหยา เดินมาข้างหน้าแล้วอยากจะพูดอะไรสักนิด แต่ยังไม่ทันพูดอะไร ก็ถูกเฟิงจิ่งเหยาเมินเฉย

"มั่วหลี ยังทึมทื่อทำอะไรอยู่ ออกไปตามหาคนกับฉัน!"

เขามองข้ามคุณนายเฟิงไป หยิบเสื้อคลุมบนชั้นวาง แล้วเดินออกไปด้านนอก

คุณนายเฟิงลนลาน รีบไปขวางเขาไว้

"จิ่งเหยา คุณจะทำอะไร? รู้ไหมว่าสุขภาพตอนนี้ของคุณยังไม่ค่อยดี คุณอยากจะไปตามหาคน ก็ให้คนอื่นไปตามหาก็พอ"

เฟิงจิ่งเหยามองเธอด้วยหางตา ผลักเธอออก : "ฉันไม่เป็นไร แล้วฉันก็ไม่ไว้ใจคนอื่น!"

พูดจบ เขาก็รีบเดินออกไป

มั่วหลีก็กังวลมาก แต่เมื่อมองสีหน้าที่เย็นชาของคุณผู้ชายของตน ก็ไม่กล้าวิจารณ์

ทั้งสองออกจากตระกูลเฟิงไป เฟิงจิ่งเหยาก็มาตามหาที่ตระกูลกู้

กู้หงเซินรู้ว่าเฟิงจิ่งเหยามา ก็แปลกใจมาก

"จิ่งเหยา ทำไมมาไม่ให้ฉางซินบอกก่อนล่วงหน้าล่ะ นี่อะไรฉันไม่ได้เตรียมตัวเลย"

เขาลงมาชั้นล่างอมยิ้มทักทาย ให้เฟิงจิ่งเหยิยู่ทานอาหารด้วย

เฟิงจิ่งเหยาปฏิเสธ แล้วมองไปรอบๆ ปรากฏว่าก็ไม่เจอกู้ฉางซิน อดไม่ได้ที่จะถาม

"ฉางซินล่ะ? เธอไม่อยู่บ้านหรอ?"

กู้หงเซินได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกแปลกใจ

"ฉางซินไม่ใช่ว่าอยู่ตระกูลเฟิงหรอ? หรือเกิดเรื่องอะไรขึ้น? หรือยัยเด็กนั่นสร้างเรื่องวุ่นวายอีก?"

เขารีบเอ่ยถาม ทำให้เฟิงจิ่งเหยารู้ได้ว่าเดิมทีเมื่อคืนนี้กู้ฉางฉิงไม่ได้กลับมาเลย

"เกิดเรื่องนิดหน่อย ตอนนี้ฉางซินหายตัวไป ไม่รู้ว่าไปไหน"

เฟิงจิ่งเหยาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เขาครุ่นคิดไม่นาน

อย่างไรเสียกู้ฉางฉิงไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาอยู่ที่นี่ก็หาคนไม่เจอหรอก

"ฉันไปตามหาฉางซินก่อน ถ้าคุณมีข่าวคราว อย่าลืมแจ้งให้ฉันทราบด้วย"

พูดจบ เขาก็ออกไปเลย

ออกจากคฤหาสน์ตระกูลกู้ไปแล้ว เฟิงจิ่งเหยามองไปที่ท้องฟ้าสีคราม ทว่าไร้ขอบเขต ไม่รู้ว่าควรจะไปตามหาที่ไหน

จากนั้นก็นึกถึงอาการบาดเจ็บที่เสี่ยวเหม่ยเล่าให้ฟัง ก็หยิบโทรศัพท์โทรไปหาชวี่ยี่ทันที

"ตรวจสอบโรงพยาบาลทุกแห่งในเมืองหลวงเดี๋ยวนี้ ดูว่าเมื่อคืนนี้คุณนายรองได้เข้ารักษาตัวหรือเปล่า"

ถึงแม้ว่าชวี่ยี่จะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ยังรับคำสั่งและไปทำทันที

ในเวลาเดียวกัน กู้หงเซินก็โทรหากู้ฉางฉิง เพียงแต่ไม่มีคนรับสาย

เขาถือโทรศัพท์ที่สายไม่มีคนรับ ครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ก็โทรไปโรงพยาบาลเอกชนที่อยู่ภายใต้การบริหาร

"ท่านประธาน ไม่เห็นคุณหนูที่โรงพยาบาลเลย"

กู้หงเซินได้ฟังคำตอบกลับนี้ ก็ขมวดคิ้วแน่น

แปลกจริง ยัยเด็กนั่นไม่รับสาย ไม่อยู่ที่โรงพยาบาล แล้วไปอยู่ที่ไหน?

เขาคิดเสร็จ จู่ๆก็นึกถึงเมืองเก่าที่กู้ฉางฉิงกับแม่อาศัยอยู่ ก็ให้คนเตรียมรถทันที คิดจะไปตามหาด้วยตนเอง

ท้ายที่สุดกู้ฉางฉิงก็ยังมีประโยชน์กับเขา ยังไม่สามารถให้เธอเกิดเรื่องได้ มิฉะนั้นแผนการที่เขาวางไว้เป็นอย่งดีก็จะพังพินาศลง

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง กู้หงเซินก็มาถึงบ้านเช่าของกู้ฉางฉิง

"ประธานกู้ ไม่มีคนเปิดประตู"

ผู้ช่วยเคาะประตูอยู่นาน ไม่พบคนด้านใน ก็เลยกลับมารายงาน

กู้หงเซินหรี่ตา สั่งน้ำเสียงเย็นชา "พังประตูเข้าไป"

ผู้ช่วยพยักหน้า เสียง'โครม'ดังขึ้น ประตูที่ปิดแน่นถูกเปิดออก ทุกคนก็ตรงเข้าไป

"ประธานกู้ หาคุณหนูท่านนั้นเจอแล้ว เพียงแต่อาการไม่ค่อยดีเลย"

ผู้ช่วยพบกู้ฉางฉิงในห้องนอน รายงานด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

พบอยู่บนเตียงไม้เก่าๆ สีหน้ากู้ฉางฉิงเปลี่ยนเป็นสีแดงผิดปกติ หน้าผากชุ่มไปด้วยเหงื่อ

ดวงตาเธอปิดแน่น ดูเหมือนเจ็บปวดทรมาน กระสับกระส่ายไม่เป็นสุข ริมฝีปากซีดแห้งแตก

กู้หงเซินเห็น ก็ให้คนอุ้มกู้ฉางฉิงไปส่งโรงพยาบาลทันที