สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 34

กู้ฉางชิงตามคุณอาหวางไปยังบ้าน

เพียงเข้ามาที่นี่ เธอก็รู้สึกว่าบรรยากาศไม่ปกติเล็กน้อย เหล่าคนรับใช้ข้างๆล้วนก็หลีกถอยออกไปไกล

คุณนายเฟิงก็คล้ายกับนั่งในห้องรับแขกเพื่อรอเธอโดยเฉพาะ มือสองข้างยังถือแก้วน้ำแก้วนึง เพียงแต่มองไปยังสายตาของเธอ เฉียบคมราวกับลูกธนู คล้ายกับเธอจะถูกยิงในช่วงเวลาต่อไป

คุณนายเฟิงจ้องมองเธอโดยไม่พูดจา กู้ฉางชิงได้เพียงกล่าวว่า "คุณแม่? คุณหาฉันมีเรื่องอะไรหรอ?"

เธอพยายามไม่สนใจความผิดปกติโดยรอบ พยายาทกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"คุณยังจะมีหน้ามาถามฉันอีกหรอ?"

เธอเพิ่งจะพูดจบคุณนายเฟิงก็หัวเราะเยาะ แก้วน้ำในมือก็วางลงลบโต๊ะอย่างแรง ทำให้เกิดเสียงกระทบเสียงใส

"แม่พูดแบบนี้ฉันไม่เข้าใจ ฉันอยู่ที่ตระกูลเฟิงมาสองสามวัน ไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย ไม่ทราบว่าทำผิดตรงไหน"

กู้ฉางชิงเพียงพูดคำนี้ ทั้งที่อยู่ข้างๆทั้งหมดก็ตกตะลึงจนก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว

นี่มันเมื่อไรกัน คาดไม่ถึงว่าคุณนายรองยังจะกล้าต่อปากต่อคำกับคุณนาย

คนเหล่านั้นมองหน้ากันไปมา คล้ายกับทั้งโลกต่างรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

คุณนายเฟิงร้องเห๊อะอย่างเย็นชา "คุณนี่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา! ฉันก็จะพูดว่าทำไมคุณถึงใจดีขนาดนั้น จู่ๆก็ช่วยจิงเหยา ทั้งหมดแฝงไปด้วยจุดประสงค์ กู้ฉางชิง ตอนนี้เป็นคนของตระกูลเฟิง ไม่ใช่คนของตระกูลกู้!"

กู้ฉางชิงขมวดคิ้ว ทันใดก็ฉลาดขึ้นมาในชั่วพริบตา

เธอคาดไม่ถึงว่าเรื่องจะเผยแพร่รวดเร็วขนาดนี้ เธอและเฟิงจิงเหยาไปพบกู้หงเซินก่อน หลังจากนั้นพวกเขาก็รู้เรื่อง

ถ้านี่เป็นเรื่องจริง เธอก็ไม่อยากจะแก้ตัวอะไร

เห็นเธอเงียบ คุณนายเฟิงก็ยิ่งแสดงความโกรธในใจออกมา "กู้ฉางชิง! ในตอนแรกที่แต่งคุณ ก็ให้ประโยชน์กับตระกูลเฟิงอย่างนับไม่ถ้วน คิดไม่ถึงว่า พวกคุณสองคนทั้งพ่อทั้งลูกสาวยังไม่รู้จักพอมาโดยตลอด"

พูดถึงด้วยความโมโห คุณนายเฟิงก็ลุกจากโซฟาเดินเข้ามา เดินมายังด้านหน้าของกู้ฉางชิง จ้องมองแล้วกล่าวกับเธออย่างคับแค้นใจว่า "พวกคุณคิดว่าจิงเหยาเป็นอะไร เอทีเอ็มหรอ?"

กู้ฉางชิงพูดไม่ออกเลยสักคำ

ในที่สุดเธอก็ได้รู้แล้วว่าคุณนายเฟิงเรียกตนเองมาเพราะอะไร

เหล่าคนรับใช้ก็มองมาตามๆกัน เห็นได้ชัดว่าไม่ได้คาดคิด ไม่นึกเลยว่าข่าวลือเมื่อเร็วๆนี่จะเป็นเรื่องจริง

มากจนกระทั่งในสายตาสองสามคู่ล้วนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ในสายตาที่มองมายังกู้ฉางชิงเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

เห็นได้ชัดว่าที่พวกเขามองมาคุณนายรองคือคนของตระกูลเฟิง คาดไม่ถึงว่าจะคิดถือโอกาสหาประโยชน์จากตระกูลเฟิงมาโดยตลอด นี่คือการเนรคุณ!

พอหลู่ซือหยีลงมาชั้นล่าง ก็พบว่าคุณนายเฟิงโมโหไม่เบา รีบเดินเข้ามาลูบหลังปลอบโยน "คุณน้าหมิง คุณอย่าโมโหเลย ไม่คุ้มค่าหรอก!"

ต่อจากนั้น สายตาก็หันไปมองกู้ฉางชิง กล่าวด้วยความเคืองแค้นต่อความไม่เป็นธรรม "กู้ฉางชิง คุณกับพ่อของคุณ คือเพื่อจุดประสงค์นี้ จู่ๆก็จะพูดว่าภาพการออกแบบภาพนั้นคือการออกแบบของตัวเองงั้นหรอ? ทำให้พี่จิงเหยาชื่นชมคุณ ตบมือข้างเดียวจริงๆเลย!"

จนถึงเวลานี้แล้ว คาดไม่ถึงว่าหลู่ซือหยียังโหยหารูปออกแบบ

คาดไม่ถึงว่าจะใช่สิ่งเหล่านี้ล้มล้างเธอ

"......" กู้ฉางชิงชำเลืองมองเธอทีนึง ไม่นึกเลยว่าหลู่ซือหยีผู้หญิงคนนี้จะยังจินตนาการได้

เธอไม่ให้ความสนใจหลู่ซือหยี แต่กลับเผชิญหน้ากับคุณนายเฟิงแล้วกล่าวอธิบายว่า "เรื่องนี้ ฉันเอ่ยกับจิงเหยาแล้วจริงๆ แต่เขาปฏิเสธ ฉันก็ไม่บีบบังคับความสามารถของเขา ในที่สุดก็ตัดสินใจตามสถานการณ์ ให้อยู่ในมือของเฟิงเหยาตั้งแต่ต้นจนจบ"

ข้อเท็จจริงแท้ที่จริงก็เป็นแบบนี้ แต่คุณนายเฟิงคิดว่ายิ่งปกปิดยิ่งเห็นได้ชัด

เธอผลักหลู่ซือหยีออก ยืนตัวตรง กล่าวกับกู้ฉางชิงว่า "ฉลาดปากดีนัก! กู้ฉางชิง วันนี้ฉันจะบอกคุณไว้นะว่า ตระกูลเฟิงก็คือตระกูลเฟิง มีเพียงสิ่งที่ให้คุณ ตระกูลกู้คุณจึงจะมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะอยากได้ ไม่เช่นนั้น ไม่ว่าอะไรคุณก็ล้วนอย่าคิดที่จะอยากได้"

สายตาเธอมั่นคง นี่คือแม่คนนึงที่ปกป้องลูกชาย