สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 71

กู้ฉางชิงไม่มีเหตุผลที่ต้องสนใจสาวใช้ เธอก้มลงแสร้งทำเป็นจะรับประทานอาหาร จนกระทั่งสาวใช้ออกไปและปิดประตู จึงวางตะเกียบในมือลง ลุกขึ้นจากเก้าอี้

เธอรื้อค้นอยู่ในห้องสักพัก ในที่สุดเธอก็หากระป๋องเล็กๆหนึ่งอันเจอ

เธอเทซุปที่คุณนายเฟิงส่งมาให้ลงไปในกระป๋องเล็กๆบางส่วน

ส่วนที่เหลือ เธอเทใส่โถชักโครกไปเกินครึ่ง จากนั้นก็เหลือไว้นิดหน่อย แกล้งทำว่าตนดื่มจนหมดแล้ว จึงทานอาหารต่อ

ไม่นาน เธอก็กินอิ่ม ก็ให้คนมาเอาจานอาหารเหล่านี้ออกไป

ประเดี๋ยวเดียวเธอก็เห็นคนที่คุ้นเคยในกลุ่มคนรับใช้ จึงสั่งว่า : "เสี่ยวเหม่ย คุณลงไป เอาจานผลไม้ขึ้นมาให้ฉัน"

เสี่ยวเหม่ยพยักหน้า ก็ตามคนรับใช้คนอื่นๆลงชั้นล่างไป

ผ่านไปสักครู่ เสี่ยวเหม่ยก็ถือจานผลไม้ขึ้นมา

"คุณนายรอง ผลไม้ที่คุณต้องการ"

เธอวางจานผลไม้ลงบนโต๊ะน้ำชา

กู้ฉางชิงไม่ได้มองไปที่จานผลไม้ กวักมือเธอ แสดงเจตนาให้เธอเข้ามา

เสี่ยวเหม่ยเห็นเหตุการณ์ ถึงแม่ว่าจะไม่เข้าใจนิดหน่อย แต่ก็ยังคงเดินไปข้างหน้า

"ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนฉลาด ในเมื่อฉันเลือกแล้ว ฉันไม่ชอบการทรยศใดๆ ความหมายของฉัน คุณเข้าใจไหม?"

เธอพูดจบ ก็จ้องมองเสี่ยวเหม่ย

เสี่ยวเหม่ยได้ฟังคำนี้ ความดีใจเป็นประกายในดวงตา

เพราะว่าคำนี้ ไม่ต้องสงสัยว่ากู้ฉางชิงยอมรับในตัวเธอ

ถึงแม้ว่าพวกเขาเพิ่งมาไม่กี่วัน ก็ได้ยินมาไม่น้อยเกี่ยวกับเรื่องการกระทำของคุณนายรองที่สุดจะทนได้

ถึงแม้ว่าพวกเขาจำนวนไม่น้อยจะไม่เห็นความดีของคุณนายรอง แต่เธอรู้สึกได้ว่าคุณนายรองไม่ได้เหลือที่จะทนแบบนั้นอย่างที่ได้ยินมา

ดังนั้นตลอดมาเธอจึงตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ร่วมมือกันทำชั่วกับคนรับใช้คนอื่นๆ

"คุณนายรองวางใจเถอะ ฉันเข้าใจ"

กู้ฉางชิงได้ยิน ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก สั่งเธอโดยตรงว่า : "ตอนนี้มีเรื่องจำเป็นที่ต้องให้คุณไปทำ"

เธอพูดจบ สาวใช้ก็แสดงอาการผิดปกติไปจากเดิมออกมา

คุณช่วยฉันจับตาดูเธอหน่อย เธอทำเรื่องอะไร ต้องมาบอกกับฉันทุกอย่าง"

"ฉันรับทราบ"

เสี่ยวเหม่ยรับคำสั่ง ไม่นานก็ออกไปจากห้อง

สาวใช้คนนั้นไม่รู้ว่าเธอถูกเพ่งเลงแล้ว ในคืนนั้นก็แอบออกไปจากบ้านใหม่อีกครั้ง

เสี่ยวเหม่ยตามหลังเธอไปตลอด จนกระทั่งถึงบ้านหลัก ก็ไม่ได้ตามไปอีก เธอจึงกลับทางเดิม ไปหากู้ฉางชิง

"คุณนายรอง ที่คุณให้ฉันจับตาดูสาวใช้คนนั้น เมื่อกี้ไปถึงบ้านหลัก ทางด้านนั้นไม่ดีที่จะตามไปอีก ดังนั้นจึงหยุดตาม"

กู้ฉางชิงได้ยินคำนี้ หรี่ดวงตาทั้งคู่เล็กน้อย

เธอเชื่อมโยงกับเรื่องเมื่อตอนเย็น คาดเดาได้แล้วว่าสาวใช้คนนั้นเป็นคนของใคร

"ฉันรู้แล้ว เรื่องนี้คุณอย่าแพร่งพรายออกไป รอฉันจัดการต่อ"

เสี่ยวเหม่ยพยักหน้า แสดงออกว่าเข้าใจ

กู้ฉางชิงกำชับเรื่องราวกับเธอไม่นาน ก็ให้ออกไป

หลังจากรอให้เสี่ยวเหม่ยออกไป เธอก็นอนอยู่บนเตียง มองไปที่เพดานด้านบนอย่างเงียบๆ

ที่พูดกันว่าตระกูลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพล เมื่อก่อนเธอคิดว่าเป็นเพียงแค่ละครทีวี แต่ตอนนี้นับว่าเข้าใจได้อย่างลึกซึ้งแล้ว

……

วันต่อมา กู้ฉางชิงเป็นเพราะไม่วางใจเกี่ยวกับซุปถ้วยเมื่อวานตอนเย็นนั่น จึงถือโอกาสในช่วงพักตอนกลางวัน นำน้ำซุปที่ซ่อนไว้ไปตรวจสอบที่โรงพยาบาล

ผลออกมาเร็วมาก ทว่าทำให้เธอประหลาดใจมาก

เพราะไม่มีอะไรอยู่ที่ใส่เพิ่มไปในนั้น

จิตใต้สำนึกของกู้ฉางชิงไม่เชื่อผลอันนี้ แต่ความจริงอยู่ตรงหน้าเธอ ทำให้เธอจำใจต้องคิดขึ้นมา

หรือว่าคุณนายเฟิงจะเปลี่ยนนิสัยแล้ว?

คาดเดาถึงอันนี้ เธอยิ่งไม่เชื่อเลย

เธอดูผลการรายงานในมือของเธอ กดความสงสัยในใจไว้ชั่วคราว ตั้งใจดูอีกที

เท่านี้ เธอก็กลับไปทำงานที่บริษัทต่อ

รอถึงตอนเย็น เธอกลับไป บ้านหลักทางด้านนั้นยังคงส่งซุปบำรุงมาให้เหมือนเดิม