สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 70

"กลัวแม่ได้ยิน" ข้างซ้ายห้องแม่ข้างขวาห้องพี่สาวและพี่เขย และตอนนี้ทุกคนก็เข้านอนไปแล้วด้วย

"ไม่เห็นเป็นไรเลย ห้องนี้เก็บเสียงได้" เพราะเขาเป็นคนดูแลตอนก่อสร้างเองก็เลยรู้

"ก็ได้ค่ะ แค่ครั้งเดียวพอนะ" หญิงสาวแอบสงสารสามีที่อุตส่าห์ขับรถมาตั้งไกล

"ครับ" ยังไงก็ตกลงไปก่อนดีกว่าไม่ได้

นักรบรีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง และตามด้วยถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็ว เพราะเขาต้องรีบทำเวลา

"ไม่นะ" วาดดาวห้ามไว้เมื่อเห็นเขากำลังโน้มใบหน้าลงไปตรงหว่างขา ถึงแม้ว่ามันจะเก็บเสียงได้ แต่ถ้าครางออกมาก็ต้องมีเล็ดลอดบ้างแหละ

"นิดเดียว" ดวงตาคมส่งประกายอ้อนวอน

"คุณนักรบไม่นะคะ อ๊อย" เขาไม่อาจจะฟังคำที่เธอห้ามได้เพราะความต้องการ ลิ้นหนาลากยาวตามร่องกลีบ โดยที่ไม่สนใจคนที่กำลังพยายามผลักหน้าผากเขาออกอยู่ในเวลานี้

"อื๊อ..อื๊อ" หญิงสาวพยายามเก็บเสียงให้ได้มากที่สุดแต่มันก็ยังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง มือเรียวเปลี่ยนเป้าหมายจากผลักหน้าผากของเขา ยกมันขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้

นักรบใช้ลิ้นอยู่แบบนั้นเพียงไม่นาน เพราะดูท่าทางเธอจะไม่ไหวแล้ว

"หวานจัง" ร่างหนาเคลื่อนขึ้นมาหาคนตัวเล็กพร้อมกับจับความเป็นชายค่อยๆ ส่งเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย "..อ้าา..ซี๊ดด" จังหวะที่มันค่อยกลืนหายเข้าไปความเสียวซ่านของเขาก็มีไม่น้อยไปกว่าเธอเลย

"จูบหน่อย" พอริมฝีปากหนาเคลื่อนตัวเข้าใกล้หญิงสาวก็เบือนหน้าหลบ

คนตัวเล็กส่ายหน้าและแอบอมยิ้ม ..เพิ่งจะเลียตรงนั้นมาแล้วยังจะมาขอจูบเราอีก

"อืมมมม" แต่ความพยายามของเขาก็มีมากจนประกบปากจูบได้สำเร็จ "อ๊อย..อื้อ" มือเรียวจิกต้นแขนแกร่งไว้แน่นเมื่อตอนที่เขาเริ่มกระแทก

"ไม่ค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับส่ายหน้าเป็นสัญญาณบอกว่าเธอจะไม่ทำเอง แต่ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วชายหนุ่มดันร่างระหงขึ้นมานั่งทับท่อนเอ็นของเขาไว้

"เดี๋ยวก็ไม่เบาตัวนะ" คนร่างหนาพูดพร้อมกับจับสะโพกงามโยกขึ้นลง "อ้าาา.. ผมมีความสุขจังเลย"

นักรบไม่คิดว่าผู้หญิงที่เขาเห็นมาตลอดระยะเวลาปีกว่า รู้จักเธอตั้งแต่อยู่ในชุดมัธยม ตอนนั้นเขากลับไม่มีความรู้สึกแบบนี้กับเธอเลย แต่ทำไมตอนนี้เขาถึงขาดเธอไม่ได้ อยู่ไกลแค่ไหนยังต้องได้รีบขับรถกลับมา

ตอนนี้เขารู้ซึ้งแล้วว่าทำไมอาทิตย์ถึงต้องรีบให้เขาพากลับบ้านทุกครั้งที่ไปทำงานต่างจังหวัด

"อื้อ อื้อ อื้อ" พอเริ่มได้โยกบนท่อนเอ็นของเขา คนตัวเล็กก็หยุดไม่ได้ เพราะความเสียวซ่านมันเริ่มก่อตัวขึ้นมาทำให้ขนลุกซู่

"เร็วกว่านี้ได้นะจ๊ะ วันนี้ปล่อยพร้อมกันเลยนะ" มือหนาปล่อยจากสะโพก ขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้า เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่าย "เร็วกว่านี้จ้าผมใกล้แล้ว ซี๊ดด" เขาไม่อยากจะลงน้ำหนักที่มือมากเกินไป เพราะกลัวหน้าอกของเธอจะเสียรูปเร็วกว่าวัย

"อ้ะ อ้ะ" สะโพกงามเริ่มเกร็งแต่ก็ยังกระแทกอยู่ เพราะว่ามันใกล้จะถึงจุดสิ้นสุด "อื้ออออ อ๊อย" แต่เพียงไม่นานหญิงสาวก็กดมันแช่ไว้ และหยุดการกระแทก ช่องคลอดของเธอตอดรัดท่อนเอ็นใหญ่ จนอีกฝ่ายสัมผัสได้ว่าเธอคงจะเสร็จไปก่อนแล้ว

"อ๊อยยส์ ไม่ได้ค่ะหยุดก่อน" จังหวะที่เธอกำลังเสียวอยู่นั้น นักรบก็ได้จับสะโพกของเธอโยกอีกครั้ง เพราะเขาก็ใกล้แล้วเหมือนกัน ถึงแม้จะห้ามยังไงก็ไม่ยอมหยุด เขายังจับสะโพกของเธอโยกอีกหลายที.. โดยไม่สนใจกำปั้นเล็กที่รัวเข้าลำตัวของเขาอยู่ในเวลานี้ เพราะเธอเสียวมาก

"อ๊าาาา เสียวววว ซี๊ดด..อ๋อยย..ไม่ได้จ้า.."

"อยากแกล้งดีนักใช่ไหม" กลับเป็นวาดดาวที่ขยับสะโพกจังหวะที่เขาหยุดนิ่งแล้ว..เพื่อเอาคืน

"ซี๊ดด ตายแน่กู..อ่าา"

คลืนนน คลืนนนนนน

"ต้องเป็นสายของพี่อาทิตย์แน่เลยรับสิคะ" ในขณะที่ทั้งสองหมดเรี่ยวแรงก็ได้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

แต่นักรบเลือกที่จะตัดสายทิ้งไป แล้วกดเข้าข้อความไลน์ที่ตอนนี้มีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านนับสิบข้อความ

{เดี๋ยวกูกลับตอนนี้เลย ไม่ต้องโทรมาตามอีกแล้วนะ} มันคือข้อความที่เขาพิมพ์ทิ้งไว้ แล้วชายหนุ่มก็รีบลุกขึ้น

"น้องดาวจ๋า"

"คะ"

"ลุกใส่เสื้อผ้า"