สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 71

"มึงจะนอนในห้องนี้ได้ยังไง แล้วเมียกูจะนอนยังไง"

"เรื่องของเมียมึงสิ มึงไม่ให้กูนอนห้องนี้ แล้วจะให้กูนอนที่ไหน ก็บอกแล้วไงว่าห้องมันไม่ว่าง"

"ให้ดาวไปนอนที่รถก็ได้นะคะ" หญิงสาวนั่งฟังทั้งสองทะเลาะกันอยู่สักพักแล้ว

"ไม่ได้หรอกจ้า" นักรบรีบห้ามไว้ก่อนที่วาดดาวจะออกไป

"แหมทีพูดกับเมียมีจ๊ะมีจ๋า ทีเวลาพูดกับ....."

"มึงอย่าสร้างประเด็น!" นักรบรีบเบรกเพื่อนไว้ก่อนที่จะปล่อยหมาออกมาจากปาก

"กูหมายถึงว่าเวลามึงพูดกับกูอ่ะ..พูดเพราะๆ เหมือนพูดกับเมียมึงหน่อย" อาทิตย์กลับลำแทบไม่ทัน

เวลาผ่านไป.. ต่างคนก็ต่างไม่ออกไปจากห้องนี้ แต่ก็ดีหน่อยที่ห้องนี้มีสองเตียง ถึงเตียงจะไม่กว้างเท่าไรแต่ก็พอเบียดกันนอนได้

และเวลานี้..ในห้องนี้มืดสนิท เพราะนักรบปิดไฟไว้แล้ว และดูเหมือนว่าตอนนี้อาทิตย์จะนอนหลับไปแล้ว

แปะ! เสียงมือเรียวฟาดที่แขนของสามี เพราะตอนนี้มันอยู่ไม่นิ่งล้วงเข้ามาในกางเกงชั้นในตัวบาง

"มันนอนหลับแล้ว" นักรบกระซิบพูดข้างใบหูของคนตัวเล็ก แต่มือของเขาก็ไม่ได้หยุด ยังวนอยู่แถวเนินเนื้อนั้น

"หลับแล้วก็ไม่ได้" หญิงสาวกัดปากกัดฟันพูดออกมาเบาๆ

แต่มีเหรอที่นักรบจะฟัง มือหนาเริ่มซุกซนแหย่เข้าไปด้านใน

"ลุง!!" หญิงสาวเริ่มโมโห เพราะกลัวว่าพี่เขยจะได้ยินเสียง

"มันจะตื่นก็เพราะเสียงของเรานี่แหละ" นักรบกระซิบพูดเบาๆ พร้อมกับแหย่นิ้วเข้าไปในร่องคับแคบ

"ฮึ!!" วาดดาวไม่รู้ว่าจะห้ามปรามยังไงดีแล้ว ยิ่งห้ามเขาก็ยิ่งทำ หญิงสาวก็เลยถ่างขาออกให้เขาล้วงได้ถนัดหน่อย

นักรบยิ่งได้ใจ จากที่ใช้มืออยู่ ตอนนี้ขยับกายต่ำลงไปเพื่อที่จะใช้ลิ้น

"อืออออ.." คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ยังดีที่เขาใช้ผ้าห่มคลุมหัวตัวเองไว้

ลิ้นหนาตวัดขึ้นลงทันทีที่ได้สัมผัส แต่เขาก็ทำเพียงแค่เบาๆ เพราะกลัวว่าเธอจะส่งเสียงออกมา

ชายหนุ่มสัมผัสด้วยลิ้นอยู่แบบนั้นเพียงไม่นาน เพราะเห็นว่าร่างกายของเธอเกร็งมากสงสัยกลัวว่าตัวเองจะส่งเสียง .. เขาก็เลยหยุดแล้วค่อยๆ ขยับขึ้น จนศีรษะโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่มผืนหนา

"รักนะครับ" กระซิบที่ข้างหูแล้วก็จุมพิตลงเบาๆ แบบละมุน

วาดดาวเงยหน้าขึ้นไปประสานใบหน้าหล่อคมในความมืด ริมฝีปากบางยื่นขึ้นไปแนบที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย

"หือ?" นักรบแอบสงสัย เพราะเธอไม่เคยทำแบบนี้

"รักเหมือนกันค่ะ" มันอัดแน่นอยู่ในอกจนกลั่นออกมาเป็นคำพูด เพราะเธอเห็นสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอแล้ว

"อะไรนะ" นักรบคิดว่าตัวเองฟังผิด เขาไม่เคยขอความรักจากเธอ แต่พอได้ยินเธอพูดออกมาเอง มันทำให้ก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจเต้นแทบจะไม่เป็นจังหวะ

"ดาวรักคุณค่ะ" พูดออกไปเสียงแผ่วเบาเพื่อให้เขาได้ยินแค่คนเดียว

"เราไปนอนในรถกัน" นักรบรีบลุกขึ้น แล้วจูงมือเรียวให้เดินตามออกมาด้านนอก

"ทำไมคะ" หญิงสาวก้าวเดินตามออกมาแต่ก็ยังสงสัยอยู่

"ผมไม่ไหวแล้ว" ถ้าให้เขานอนแค่จับๆ คลำๆ อยู่แบบนี้คงได้ลงแดงตายแน่

รถแต่ละคันจอดอยู่รีสอร์ทหลังของตัวเอง พอประตูรถเปิดออก คนร่างหนาหย่อนกายเข้าไปนั่งก่อน แล้วรูดซิปลงคว้าท่อนเอ็นที่มันแข็งโด่ออกมาโชว์หรา

"คุณนักรบ คุณทำอะไร" เห็นแบบนี้เธอก็อายเป็นนะ

"ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ช่วยที" มือหนาคว้าเอาร่างระหงของภรรยาเข้าไป เปิดกระโปรงตัวที่เธอใส่อยู่ขึ้น นิ้วแกร่งแหวกขอบกางเกงชั้นในออกเพื่อให้เห็นร่อง

คนตัวเล็กก้าวขึ้นไปนั่งคร่อมแบบว่าง่าย "อืออ.." พอมันค่อยๆ กลืนกันเข้าไป หญิงสาวก็รู้สึกเจ็บ

"ผมรักคุณจัง" เขาบอกรักเธอนับครั้งไม่ได้แล้ว และก็จะบอกแบบนี้ตลอดไป "ซี๊ดดด ทำเท่าที่ไหวนะครับคนดี" มือหนาลูบไล้ไรผมแล้วทัดไว้ข้างใบหูให้ เพราะตอนนี้มันลงมาปิดคลุมใบหน้างามของเธอ

ริมฝีปากของทั้งสองโน้มจูบ แบบไม่มีใครยอมใคร ส่วนสะโพกงามก็พยายาม ขยับขึ้นลงให้มันเข้าที่

หลายวันต่อมา.. การดูที่ดินคืบหน้าไปได้เยอะมากแล้ว อาจจะมีบางพื้นที่เจ้าของเก็บไว้รอกดราคาให้สูง อาทิตย์ก็เลยไม่รอเจรจา เพราะเขาคิดถึงภรรยาและลูกชาย ก็เลยปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูกน้องและพวกนายหน้าไป

"ตะวันครับ ถ้าพ่อไปดูที่ดินอีกหนูไปกับพ่อนะครับ" พูดกับลูกชายแต่สายตาแอบมองภรรยา

"คุณจะบ้าเหรอคะ ไปแบบนั้นใครเขาเอาลูกกับเมียไปด้วย"

"ก็ไอ้นักรบไง มันหอบเมียไปด้วย"

"อะไรนะคะ" วาดเดือนยังไม่รู้เรื่องนี้

"ใช่..แล้วมันก็ไปทำหวานให้ผมเห็น"