สามี(ไร้)รัก นิยาย บท 66

"ลุง!!" ทีแรกคิดว่าเขาแค่พูดเล่น แต่พอเห็นเขากลับรถหญิงสาวถึงกับหันมาค้อน

"ก็เค้าคิดถึงตัวเองแล้วนี่" แว๊บหนึ่งนัยน์ตา คมหันมาสื่อถึงความต้องการในแววตานั้น

"คิดถึงทำไมคะ" ก็ในเมื่อเธอนั่งอยู่ตรงนี้ทำไมเขายังคิดถึงเธออยู่อีก

"คิดถึงแบบเมื่อคืนนี้ไง"

พอคิดเรื่องเมื่อคืนนี้แก้มนวลแดงขึ้นจนเห็นได้ชัด ถ้าไม่เพราะได้กินยาที่เขาให้ไป วันนี้คงแทบจะเดินไม่ได้ แถมยังมาเจอเรื่องวุ่นวายที่บริษัทอีกมากมาย

"ดาวกลับห้องยังไม่ได้ค่ะ วันนี้ยังไม่ได้ทำงานเลย เอกสารที่ต้องจัดส่งก็ยังท่วมหัวอยู่"

"ใครบอกจะให้ดาวทำงานอีกล่ะ..ต่อจากนี้ไปไม่ต้องไปหอบเอกสารวิ่งตามแผนกนั้นแผนกนี้แล้วนะ"

"ถ้าไม่ทำงานแล้วจะหาเงินไหนมาใช้.." พอเธอพูดมาถึงตรงนี้เขาก็รีบหยุดรถ "มีอะไรคะ" หญิงสาวหันหน้าไปมองแบบสงสัย

ทันใดนั้นมือหนาก็ล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า แล้ววางใส่มือของเธอ "อยากได้อะไรก็ใช้มันรูดเอา"

"คะ?" ดวงตางามมองบัตรเครดิตที่อยู่ในมือ

"เอาของผมไปใช้ก่อน เดี๋ยวจะทำให้ใหม่"

เธอส่งบัตรคืนให้เขาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย "ฉันไม่อยากจะแบมือขอเงินใครอีกแล้วค่ะ ตอนนี้ฉันทำงานหาเงินเองได้แล้ว"

"แต่นี่มันเป็นเงินของสามีคุณนะ"

"กลับเข้าบริษัทดีกว่าค่ะ" เธอไม่อยากจะพูดเรื่องนี้กับเขาในเวลานี้

อะไรของผู้หญิงคนนี้ เอาเงินให้ใช้ก็ไม่เอา ..เขาก็เลยพาเธอกลับมาทานข้าวที่แคนทีนของบริษัท ดีกว่าจะให้เธอกินนมและขนมปังเหมือนทุกวัน

พอกลับมาที่แผนกวาดดาวก็ตรงไปหาเอกสารกองโต

"น้องดาวไม่ต้องทำค่ะเดี๋ยวพวกพี่ทำเอง" น้ำฝนและเพื่อนๆ ต่างก็รีบเดินมาแย่งกันช่วย

"พวกพี่ทำตัวเหมือนเดิมเถอะค่ะ" วาดดาวไม่ชินแบบนี้เลย

"แบบนี้แหละค่ะ..เหมือนเดิมที่สุดแล้ว" ต่างคนก็ต่างรีบแบ่งเอกสารเพื่อที่จะไปส่งตามแผนก

เย็นวันเดียวกันนั้น..

วันนี้นักรบมีงานต้องทำต่อ เขาก็เลยให้เธอกลับก่อนโดยการออกมาส่งขึ้นแท็กซี่ที่ไว้ใจได้

{"ที่ไหน"} พอกลับมาถึงคอนโดเพียงไม่นาน แพทตี้ก็โทรเข้ามาชวนไปเที่ยว

{"ที่เดิม..เดี๋ยวพวกกูจะรอนะ ถ้ามึงไม่มาพวกกูไม่กลับจริงๆ ด้วย"} ตั้งแต่วาดดาวมาอยู่ที่คอนโดนี้ เพื่อนก็โทรนัดออกไปเที่ยวหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ไปไม่ได้เพราะเงินไม่พอเที่ยว

ก่อนที่จะออกไปวาดดาวเขียนโน๊ตแปะตู้เย็นไว้ เพราะเขามาทีไรเห็นเดินไปกินน้ำก่อนทุกที

[Club One Day]

คนตัวเล็กย่างกรายเข้ามาในคลับแบบคุ้นเคยสถานที่นี้มาก และเธอรู้ดีว่าจะหาเพื่อนได้ที่ไหน

"มานั่นแล้ว" แพทตี้กล่าวขึ้นเมื่อเห็นวาดดาวเดินเข้ามา

"มาถึงกันนานหรือยังวะ"

"ถึงนานแล้ว..ใครมาช้าเลี้ยงเลยนะเว้ย"

"บ้าแล้วกูจะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงพวกมึง"

"พี่สาวมึงยังไม่โอนเงินให้เหรอวะ"

"เขาจะโอนให้กูทำไม กูไม่ได้เรียนแล้วนี่"

"แล้วมึงได้งานทำหรือยัง" เดียร์ถามดู เพราะวันนั้นเพื่อนไปของานทำ

"ได้แล้ว..ทำที่บริษัทของพี่เขย เงินสองพันที่ยืมไปเดี๋ยวเงินออกกูจะคืนให้แล้วกัน"

"มีเมื่อไรค่อยคืนให้กู"

"น้องสาวให้พวกพี่นั่งด้วยคนนะครับ" ในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น ก็มีกลุ่มวัยรุ่นผู้ชายเดินเข้ามาขอนั่งด้วย

"ทำไมไม่ไปนั่งโต๊ะอื่น โต๊ะอื่นก็ว่างตั้งเยอะแยะ"

"ดาว" เพื่อนรีบห้ามไว้ เพราะกลัวจะมีเรื่องเหมือนทุกครั้ง

"โต๊ะอื่นก็ไม่มีพวกน้องนี่ครับ" พวกมันถือวิสาสะไปนั่งเบียด แบบไม่รอให้เจ้าของโต๊ะอนุญาต

"ดูแต่งตัวเข้าไปสิ ชุดอื่นไม่มีจะใส่แล้วหรือไง" เขามองดูกระโปรงตัวสั้นและเสื้อเอวลอยของเธอ ถึงแม้ว่าจะทับด้วยเสื้อสูทแต่ก็ยังโชว์เนื้อหนังมังสาอยู่ดี

"ดาวกูว่ามึงกลับดีกว่าไหม ก่อนที่ลุงเขาจะถอดกางเกงให้มึงใส่" แพทตี้แอบกระซิบพูดกับเพื่อนเบาๆ

01 : 00 น.

"ถ้าลุงรีบลุงก็กลับไปก่อนสิ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!" นักรบเห็นว่ามันดึกมากแล้ว ก็เลยลากเธอออกจากคลับมา และตอนนี้เธอก็เมามากด้วย

"เด็กหนอเด็ก" วันนี้เขาเพิ่งจะชมเธอต่อหน้าพนักงาน พอตกเย็นมาเธอก็ออกฤทธิ์อีกแล้ว

ก่อนที่นักรบจะพาเธอออกมา เขาก็ได้จ่ายเงินไว้ก่อนแล้ว

"ขึ้น" ไหล่ข้างซ้ายสะพายกระเป๋า มือข้างขวาโอบคนตัวเล็ก แล้วค่อยๆ จับวางลงเบาะนั่งด้านข้างคนขับ

จังหวะที่เขาปรับเบาะให้เธอนั่งสบายหน่อย วาดดาวตวัดมือโอบกอดต้นคอของเขา แล้วกระชากลงมาแนบริมฝีปาก

"หือ?" นักรบแอบตกใจ แต่คิดว่าเธอคงจะเมามาก

ชายหนุ่มพยายามดันตัวเองออก เพราะสถานที่ตรงนี้มันไม่เหมาะ ถึงแม้ว่าจะเป็นมุมมืดก็ตามที

"จูบหน่อย" ใบหน้าหวานทำท่าทางยั่วยวนเพื่อขอจูบเขาต่อ นักรบมองซ้ายมองขวา เห็นว่าปลอดคนดีเขาก็เลยมุดเข้าไปทั้งตัว

ชายหนุ่มเอนเบาะให้นอนราบลง แล้วก็คร่อมตัวเธอ..ตามด้วยโน้มใบหน้าลงไปบดขยี้จูบทันทีที่พร้อม ลิ้นทั้งสองพันกันไม่รู้ว่าของใครเป็นของใคร

"อืมม"

มือหนาเริ่มซุกซนสอดเข้าใต้กระโปรงตัวสั้นที่เธอสวมใส่มา ทีแรกก็นึกโมโหที่ใส่สั้นขนาดนี้ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว นิ้วแกร่งแหวกขอบกางเกงชั้นในตัวจิ๋วออกเพื่อที่จะสัมผัสเนื้อในของเธอ

สองขาเรียวแยกออกจากกัน เพื่อให้เขาส่งนิ้วเข้ามาในร่องได้ถนัดหน่อย

"อือ" เสียงครวญครางของหญิงสาวในลำคอเมื่อเขาขยับนิ้ววนอยู่ในร่องคับแคบ

"กลับคอนโดกันไหม" ชายหนุ่มยกจูบออกเพื่อที่จะถาม แต่มือของเขาก็ยังขยับเข้าออกในร่องนั้น เพราะตอนนี้สังเกตได้ว่าน้ำหล่อลื่นของเธอออกมามากจนเลอะโคนนิ้ว

หญิงสาวส่ายหน้า ยังพยายามกอดรัดต้นคอเขาให้โน้มลงไปจูบอีกครั้ง

"ทนไม่ไหวแล้วโว้ย" ชายหนุ่มรีบชักนิ้วออกมาแล้วก็รูดซิปกางเกงตัวเองลง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามี(ไร้)รัก