สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 518

คำพูดสุดท้ายของเสิ่นจื่อซีพูดได้อย่างฉลาดและประจบประแจง แถมยังให้เกียรติท่านใหญ่โจวมากพอ

พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ให้เขาขึ้นไปอีก ก็แสดงว่าตระกูลโจวร้อนตัว

ท่านใหญ่โจวดึงไม้เท้ากลับไป แล้วพูดอย่างหงุดหงิด "ดูแล้วก็รีบออกไปซะ"

"ขอบคุณครับคุณลุงโจว"

เสิ่นจื่อซีพูดจบ ก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นบน

เขาหาทีละห้อง หาจากชั้นสองไปจนถึงชั้นสาม

ระหว่างนั้นก็ทำให้แน่ใจว่ามีใครแอบย้ายหร่วนซิงหว่านไปยังห้องที่เขาเคยไปหาหรือไม่

ผ่านไปไม่นาน ก็เหลือห้องเดียว

เสิ่นจื่อซีกำลังจะเข้าไป ก็มีคนรับใช้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุด "คุณชายเสิ่น นี่ห้องของคุณนาย คุณเข้าไปไม่ได้"

เสิ่นจื่อซียิ้ม "ผมไม่เข้าไปหรอก แค่มองจากประตู หาคนน่ะ"

"นั่นก็ไม่ได้ค่ะ"

เสิ่นจื่อซีสัมผัสคิ้ว ไม่พูดอะไรชั่วขณะหนึ่ง

เขาที่เป็นรุ่นเด็ก บุกเข้าไปในห้องนอนผู้อาวุโสผู้หญิง ถ้ามันแพร่ออกไปก็ไม่น่าฟังจริงๆ

ถ้าหร่วนซิงหว่านอยู่ที่นี่ก็ดีไป แต่ถ้าไม่อยู่ ไม่ต้องให้ตระกูลโจวจัดการเขา กลับบ้านไปเขาอาจถูกพ่อเขาหักขาได้

แต่เขาแน่ใจ ว่าตอนนี้หร่วนซิงหว่านต้องอยู่ในบ้านตระกูลโจว นี่เป็นห้องสุดท้ายแล้วด้วย

เสิ่นจื่อซีขบฟัน ไม่สนแล้ว เดิมพันกันเถอะ

เสิ่นจื่อซีกำลังจะเข้าไป ประตูห้องก็ถูกเปิดออก โจงเสียนสวมชุดนอน มองเขาด้วยสายตาเย็นชา "นี่นายทำอะไร"

"คุณ......ป้า"

"นี่นายยังไม่จบไม่สิ้นอีกเหรอ มาหาเธอที่ห้องฉัน?"

เสิ่นจื่อซียิ้มขมขื่น "ก็ไม่มีทางเลือกนี่ครับ"

โจงเสียนพูดขึ้น "เมื่อก่อนดูไม่ออกเลยจริงๆ นะ ว่ามารยาทของตระกูลเสิ่นพวกนายจะดีขนาดนี้"

"คุณด่าผมนี่......"

"ฉันไม่มีเวลาว่างมาด่านายหรอก" โจงเสียนสองมือกอดอก "แต่นายหามาถึงที่นี่แล้ว ฉันไม่ให้นายดู เชื่อว่านายก็คงไม่ตัดใจ"

ขณะที่โจงเสียนพูด ก็เดินไปข้างๆ หนึ่งก้าว

เสิ่นจื่อซีเห็นเช่นนั้น ขณะที่เตรียมจะเข้าไป เสียงโจงเสียนก็ค่อยๆ ดังขึ้น "นายคงไม่คิดจะเยี่ยมชมในห้องฉันจริงๆ หรอกนะ ถ้าเธออยู่ที่นี่จริงๆ นายก็เรียกเธอสิ หรือว่าเธอไม่ได้ยิน?"

เสิ่นจื่อซีดึงมุมปากขึ้น "คุณพูดถูก ผมล่วงเกินเอง"

ขณะที่พูด เขาก็เร่งระดับเสียงอีกครั้ง "งั้นผมไม่รบกวนแล้ว ขอลาก่อนล่ะครับ อีกสองวันจะมาขอโทษถึงที่ด้วยตัวเอง"

เขาพูดจบ ก็จงใจอืดอาดอยู่นอกประตูสักสองสามวินาที ให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวข้างใน

โจงเสียนมองเขาอย่างเย็นชา ก็ไม่พูดอะไร ราวกับกำลังดูว่าเขาตั้งใจจะใช้เวลาไปถึงเมื่อไร

เสิ่นจื่อซีละสายตากลับมา สบตากับเธอ ยิ้มขอโทษ เห็นว่ายื้อต่อไปไม่ได้แล้ว ทำได้แค่ออกมา

หลังจากเขาเดินไป โจงเสียนก็มองคนรับใช้ด้านนอก คนรับใช้ก็เดินตามเข้าไปด้านใน

ภายในห้อง

หร่วนซิงหว่านนั่งโซฟา และผู้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเธอ คือโจวจู้นเหนียน

สิบนาทีก่อน

เธอเพิ่งโยนของลงไป โจวจู้นเหนียนก็ปรากฏตัวในห้อง

ในกระบวนการทั้งหมด เขาแค่พูดกับเธอหนึ่งประโยค "ซิงหว่าน คุณเชื่อฉันสักครั้ง ฉันจะไม่ทำร้ายคุณแน่นอน"

ดังนั้นตอนที่เสิ่นจื่อซีมาหาเธอ เธอจึงไม่เปล่งเสียงออกมา

เสิ่นจื่อซีไม่ใช่แค่พาเธอไปไม่ได้ เธอยิ่งอยากรู้ ว่าที่พวกเขาพยายามอย่างมาก ถึงขนาดโน้มน้าวโจวจู้นเหนียน และแสดงละครครั้งใหญ่ พาเธอมาที่นี่ได้ มันเพราะอะไรกันแน่

สิ่งที่เสิ่นจื่อซีพูดเมื่อครู่ เธอเข้าใจความหมายของเขาเช่นกัน พวกเขาจะมาตามหาเธออีกครั้ง