สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 520

หลังจากโจวจู้นเหนียนไปแล้ว หร่วนซิงหว่านนอนบนเตียง รู้สึกปวดขมับมาก ทั้งร่างไม่มีชีวิตชีวาและเรี่ยวแรงใดๆ เลย

ในใจเหมือนมีอะไรบางอย่างติดอยู่ มันหายใจไม่ออก

ถึงแม้โจวจู้นเหนียนบอกว่าพวกเขาจะไม่ลงมือกับโจวฉือเซินอีก แต่สถานที่ห่างไกลอย่างลอนดอน พวกเขาวางเดิมพันทั้งหมดไปกับเรื่องนี้ ทางนั้นต้องอันตรายมากแน่ๆ

โจวฉือเซินอยู่ที่นั่นเพิ่มหนึ่งวินาที อันตรายก็เพิ่มขึ้นหนึ่งส่วน

แต่ตอนนี้เธอไม่มีอุปกรณ์สื่อสารใดๆ ติดต่อโลกภายนอกไม่ได้เลย

ผ่านไปไม่นาน ประตูห้องนอนก็ถูกเคาะดังขึ้น

เสียงคนรับใช้ดังมาจากด้านนอก "คุณหร่วน คุณชายใหญ่ให้ฉันเอาอาหารเย็นมาให้คุณค่ะ"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันไม่กิน"

คนรับใช้ไม่พูดอะไรมาก หันตัวเดินจากไป

แต่เธอเพิ่งเดินไปไม่กี่ก้าว ประตูด้านหลังก็ถูกเปิดออก หร่วนซิงหว่านยืนที่ประตู "เอามาให้ฉัน"

คนรับใช้พยักหน้า ส่งถาดให้เธอ

กลับไปที่ห้องอีกครั้ง ล็อกประตู หร่วนซิงหว่านทานอาหารในจานอย่างจืดชืดน่าเบื่อ

ถึงแม้เธอจะไม่อยากทานแค่ไหน ก็ต้องเติมท้องให้อิ่ม

ไม่รู้ว่าพวกเขาฉีดยาอะไรให้เธอ และไม่รู้ว่ามีผลที่ตามมาหรือไม่ อย่างไรแล้วตอนนี้ยังเวียนศีรษะอยู่ เธอต้องเสริมพลัง บำรุงกำลังให้แข็งแรง

ทานอาหารหมดแล้ว หร่วนซิงหว่านหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกเรี่ยวแรงฟื้นฟูไม่น้อย

เธอนอนบนเตียงอีกครั้ง มองเหม่อไปนอกหน้าต่าง

แค่หวังว่าคืนนี้จะผ่านไปเร็วๆ

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน ท่ามกลางค่ำคืนอันมืดมิดจู่ๆ ก็มีแสงสว่างเคลื่อนผ่านไป

จากนั้น เสียงรถดังขึ้นอย่างชัดเจน

ไม่ใช่แค่หนึ่งคัน แต่เหมือน......หลายสิบคัน

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้นมาจากเตียงทันที ยืนริมหน้าต่าง

ในเวลาเดียวกัน ท่านใหญ่โจวก็ตกใจตื่นเพราะเสียงนี้ รีบยันไม้เท้าเดินออกมาจากห้อง "เกิดอะไรขึ้น!"

ลูกน้องรีบเดินมา "คุณท่าน ข้างนอกมีรถมาเยอะมาก ตอนนี้จอดอยู่ที่ประตูใหญ่"

ท่านใหญ่โจวพูดด้วยความโกรธ "พวกนั้นเป็นใครกัน! ถึงได้ใจกล้าขนาดนี้!"

"ไม่......ไม่รู้ครับ แต่ดูรถแล้ว เหมือนจะมีบางสื่อด้วย"

"สื่อ? ดึกป่านนี้พวกมันคิดจะทำอะไร?"

ในเวลานี้ โทรศัพท์ลูกน้องก็ดังขึ้น ไม่รู้ทางนั้นพูดอะไร เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วพูดกับท่านใหญ่โจวว่า "คุณท่าน มีพวกผู้บริหารระดับสูงของหลินซื่อด้วย"

ได้ยินดังนั้น สีหน้าท่านใหญ่โจวก็เปลี่ยนไปทันที

ลูกน้องพูดขึ้นอีก "พวกเขาคงมาเพราะเรื่องคุณหร่วน"

ท่านใหญ่โจวใช้ไม้เท้ากระแทกพื้นอย่างแรง "ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเกินไปแล้ว!"

"คุณท่าน สถานการณ์ตอนนี้ ถ้าไม่อธิบายกับพวกเขา พวกเขาไม่ออกไปง่ายๆ แน่"

ท่านใหญ่โจวคิดไตร่ตรองเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น "รีบเอาหร่วนซิงหว่านออกไปทางประตูด้านข้าง ห้ามให้พวกมันเห็นเด็ดขาด!"

"ครับ"

"ไม่ได้"

ลูกน้องเพิ่งตอบรับ เสียงโจงเสียนก็ดังขึ้นจากไม่ไกล เธอเดินมา พูดด้วยสีหน้าเย็นชา "เอาหร่วนซิงหว่านไปไม่ได้"

ท่านใหญ่โจวพูดขึ้น "ไม่เอาไปตอนนี้ ถ้าให้พวกมันบุกเข้ามาจริงๆ เห็นว่าหร่วนซิงหว่านอยู่ในบ้านตระกูลโจว เธอจะให้ฉันอธิบายกับคนภายนอกยังไง?"

โจงเสียนพูดขึ้น "พวกมันเห็นที่นี่เป็นอะไร คิดจะบุกเข้ามาก็บุกเข้ามาได้"

ท่านใหญ่โจวทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ "พวกมันไม่กล้า แต่เธออย่าลืม ว่าใครให้มันกล้าบุกบ้านตระกูลโจว เราวางแผนกันมานาน กว่าจะสำเร็จมันไม่ง่าย จะให้ล้มเหลวในตอนนี้ไม่ได้"

ขณะที่พูด เขาก็พูดกับลูกน้องอีกครั้ง "รีบไปเร็วเข้า!"

"ไม่ให้ไป" โจงเสียนพูดเยาะเย้ย "คุณได้สิ่งที่คุณต้องการไปแล้ว แต่ฉันยังไม่ได้ จะปล่อยเธอไปแบบนี้ไม่ได้"

ท่านใหญ่โจวพูดขึ้น "เธออย่าลืม นี่ไม่ใช่แค่สิ่งที่ฉันต้องการ ต่อไปก็จะเป็นของจู้นเหนียนด้วย ถ้าเธอยืนกรานจะทำแบบนี้ สุดท้ายเราจะไม่ได้อะไรทั้งนั้น ถ้าเรื่องคืนนี้แพร่กระจายออกไปข้างนอก ตระกูลโจวจะจบเห่! ถ้าบอกว่าเป็นเมื่อก่อนโจวฉือเซินอาจจะไม่เอาจู้นเหนียนมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เพราะเห็นแก่ความเป็นพี่น้อง แต่เธอคิดว่าหลังจากเขาทำเรื่องพวกนี้ในคืนนี้แล้ว โจวฉือเซินจะปล่อยเขาไปไหม!"