สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 10

บทที่10 คุณนายกำลังยั่วโมโหคุณอยู่หรือเปล่า

“ตั้งท้องเป็นเรื่องที่ดีนะ ท้อง......” เพ้ยซานซานได้สติกลับมา เบิกตากว้างทันที “ท้องกับไอ้ผู้ชายหมาๆโจวฉือเซิน?”

“อืม”

“เชี้ย! งั้นเธอจะทำยังไง จะบอกเขาไหม”

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า “ไม่บอก ถึงยังไงพวกเราก็จะหย่ากันแล้ว”

เพ้ยซานซานชะงักไปครู่หนึ่งก็พูดขึ้นอีก “งั้นเธอ......จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ไหม?”

หร่วนซิงหว่านนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่าควรตอบยังไง

นาทีแรกที่รู้ว่าตั้งท้อง การตอบสนองในตอนนั้นของเธอคือไม่เอาเด็กคนนี้

แต่หลังจากกลับมาแล้ว เธอก็คิดอยู่นาน

นี่เป็นความบาดหมางระหว่างเธอกับโจวฉือเซิน ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเด็กในท้อง

ทุกครั้งที่เธอหลับตาลง ราวกับสัมผัสได้ถึงเมื่อสามปีก่อน ชีวิตของเด็กคนนั้นเลือนหายไปจากร่างกายเธอทีละน้อย

ความรู้สึกแบบนั้น เธอไม่อยากสัมผัสมันอีกครั้งแล้ว

แต่ว่า ถ้าเก็บไว้......

หร่วนซิงหว่านพูด “ไม่รู้ รอผ่านไปสักพักค่อยว่ากัน”

เพ้ยซานซานดูออกว่าเธอไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ หัวเราะฮ่าฮ่าแล้วเปลี่ยนหัวข้อ “ใช่แล้ว จะบอกข่าวดีกับเธอเรื่องหนึ่ง ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปของสร้อยคอและแหวนซีรีส์‘รักแรก’ของนิตยสารเราได้รับการยกย่องอย่างเป็นเอกฉันท์ หลายรายการได้เริ่มสั่งจองล่วงหน้าภายในแล้ว ถึงตอนนั้นเข้าตลาดจะต้องขายดีมากแน่ ตอนนี้ขาดแค่สร้อยข้อมือ......อีกอย่างไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก็จะเป็นงานแถลงข่าวแล้ว ทำทันไหม?”

“ทำทัน มากสุดสามวันก็ทำเสร็จแล้ว”

เพ้ยซานซานถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดขึ้นอีก “เอ้อ ตอนนี้เธอตั้งท้องแล้ว ยังทำผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปได้เหรอ ในกระบวนการผลิตยากที่จะหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมี ไม่งั้นส่งให้โรงงานผลิตเถอะ”

“ไม่เป็นไร สวมหน้ากากกับถุงมือก็โอเคแล้ว”

“งั้นเธอต้องระวังด้วยนะ ไม่ได้ก็บอกฉัน”

หร่วนซิงหว่านยิ้มให้ “วางใจเถอะ ไม่มีปัญหาเหรอก”

หลังออกมาจากห้องน้ำ หร่วนซิงหว่านก็หยิบมือถือขึ้นมา ลังเลอยู่นานมาก ถึงค่อยกดโทรไปหาเบอร์ของโจวฉือเซิน

โทรศัพท์ดังอยู่หลายครั้งถึงถูกรับสาย น้ำเสียงมีชัยของซูซือเวยดังสวนมา “ตอนนี้ประธานโจวอยู่กับฉันนะ เธออย่าทำให้ตัวเองดูแย่”

“อ่อ”

หร่วนซิงหว่านวางสายไปอย่างไม่ลังเล

อีกด้านหนึ่ง

โจวฉือเซินออกมาจากห้องน้ำ เห็นซูซือเวยกำลังถือมือถือของเขาเก็บไว้ในเสื้อผ้า เขาเดินเข้าไปหยิบเสื้อมา น้ำเสียงเย็นชา “เมื่อกี้ใครโทรมาเหรอ”

ซูซือเวยกะพริบตา “ไม่ ไม่......”

โจวฉือเซินพลิกโทรศัพท์ เห็นข้อมูลการโทรเข้าของหร่วนซิงหว่านเมื่อหนึ่งนาทีก่อน

เขาเงยหน้า กวาดตาไปที่หร่วนซิงหว่าน เธอพูดขึ้น “ประธานโจว หร่วนซิงหว่านถามว่าคุณอยู่ที่ไหน ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากเจอเธอ ก็เลยพลั้งปากไล่เธอ ไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่นเลย”

โจวฉือเซินเก็บมือถือไป ไม่ได้เก็บเทคนิคเล็กๆที่ไร้สมองของเธอมาใส่ในเลยแม้แต่น้อย

ในตอนนี้ ผู้ร่วมมือทางธุรกิจก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าสดใส “ประธานโจว โชคดีที่คุณยังไม่ไป ผมจองห้องส่วนตัวที่มู่สื้อไว้แล้ว ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ”

โจวฉือเซินพูด “คุณซูต่างหากที่มีบทบาทสำคัญในการร่วมมือครั้งนี้ ขอให้พวกคุณเที่ยวให้สนุก”

ซูซือเวยรีบพูดขึ้น “ประธานโจว......”

หลังจากโจวฉือเซินพยักหน้าบอกลากับผู้ร่วมมือทางธุรกิจแล้ว ก็ก้าวยาวจากไป

หลังออกมาจากคลับ โจวฉือเซินก็เข้าไปนั่งในรถ

คนขับรถพูด “ประธานโจว กลับคอนโดหรือว่าคฤหาสน์ซิงหูครับ?”

โจวฉือเซินลดสายตาลงมองโทรศัพท์ น้ำเสียงนิ่งมาก “คฤหาสน์ซิงหู”

“ได้ครับ”

สามสิบนาทีผ่านไป โจวฉือเซินพึ่งลงจากรถ มือถือก็ดังขึ้น

เป็นหร่วนซิงหว่านโทรเข้ามา