สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 167

ด้วยการมาถึงของเฉิงเว่ย บรรยากาศในห้องพิเศษทั้งหมดนั้นได้รับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย

เมื่อตะกี้ผู้ชายที่โอ้อวดว่าในมือตัวเองมีธุรกิจหลายร้อยล้านนั้น ตอนนี้ได้แต่ดื่มน้ำไม่หยุด อยากปกปิดความอับอายบนใบหน้าด้วยสิ่งนี้ แม้ว่าเฉิงเว่ยไม่ได้เปิดปากพูดอะไร เขาแค่นั่งอยู่ที่นั่น ท่วงท่าเยื้องย่างกรีดกรายนั้นโดดเด่น ทิ้งพวกเขาไว้ช่วงหนึ่งเลย หากใครยังโอ้อวดต่อไป นั้นคงจะไม่เจียมตัวซะจริงๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินหว่านลู่ได้ถามว่า:"สองปีที่ผ่านมานี้เฉิงเว่ยได้ทำอะไรเหรอ ไม่ได้ยินข่าวคราวของคุณนานเลย ก่อนหน้านั้นได้ยินว่าคุณออกไปต่างประเทศแล้ว กลับมาตอนไหนเหรอ"

เฉิงเว่ยพยักหน้า ยิ้มจางๆ พร้อมตอบว่า:"ผมกลับมาเมื่อปีที่แล้ว และตอนนี้ก็ได้เปิดบริษัทเล็กๆ ของตัวเอง"

"อย่างนี้นี่เอง" เฉินหว่านลู่เหลือบมองจากหางตา เห็นได้ชัดว่ามันดูถูกกันชัดๆ เธอก็กอดอกอีกครั้ง ท่าทางมีความเย่อหยิ่งเล็กน้อย"ตอนนี้การเริ่มต้นธุรกิจมันไม่ง่ายขนาดนั้น ชื่อบริษัทของคุณคืออะไร สามีของฉันเป็นผู้บริหารของบริษัทใหญ่ ฉันจะพูดถึงมันให้เขาฟัง ถ้าบริษัทของเขามีโครงการอะไร บางทีอาจจะให้ความสำคัญกับคุณก่อน"

คำพูดของเฉินหว่านลู่อาจกล่าวได้ว่าเป็นการดูถูกคนเป็นอย่างมาก เพ้ยซานซานแทบจะทนไม่ไหว พวกผู้ชายที่อยู่โต๊ะเดียวก็แสดงออกถึงสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่เฉิงเว่ยกลับอารมณ์ดียิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ "ขอบคุณ ความหวังดีของคุณผมรับไว้แล้ว แต่ว่าสถานการณ์ของบริษัทตอนนี้ยังโอเคอยู่ ก็ไม่รบกวนแล้ว"

ฟังแล้วท่าทางก็ไม่เลว เฉินหว่านลู่ก็พูดอีกว่า:"เอาล่ะ เห็นแก่ทุกคนที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่านั้น หลังจากนั้นหากว่าบริษัทของคุณเจอกับปัญหาอะไรละก็ มาหาฉันได้เลย ไม่ต้องอายที่จะพูด ทำเป็นหน้าใหญ่ใจโตก็พอ"

ในไม่ช้า ผู้ชายอีกคนได้พูดว่า:"เฉิงเว่ยบริษัทของคุณชื่ออะไรเหรอ มีเวลาว่างเมื่อไหร่พวกเราจะได้ไปนั่งเล่น นี่เป็นครั้งแรกที่คนรอบข้างผมเปิดบริษัทเป็นครั้งแรก ความรู้สึกของการเป็นบอสดีมากใช่ไหม"

เฉิงเว่ยยิ้มและพูดว่า:"ยินดีต้อนรับเสมอ"

ขณะพูด เฉิงเว่ยหยิบนามบัตรออกมาแล้วยื่นให้ผู้ชายที่เพิ่งพูดเมื่อตะกี้นั้น

ผู้ชายนั้นมองไปที่แบบอักษรสีบรอนซ์บนนามบัตรและอ่านออกมาว่า:"บริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง......"

เมื่อเขาพูดจบ คนรอบข้างก็เอนตัวเข้ามาทันที:"ว้าว เป็นบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างจริงๆ ด้วย!"พูดจบ เขาก็มองเฉิงเว่ยอย่างเหลือเชื่อ"บริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างนั้นคุณเป็นคนเปิดเหรอ?"

ไม่รอให้เฉิงเว่ยได้ตอบกลับ เฉินหว่านลู่ก็พูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า:"บริษัทนี้ยอดเยี่ยมมากเหรอ?"

"ไม่เพียงแต่ยอดเยี่ยม เดิมทีบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างนั้นได้เปิดขึ้นครั้งแรกที่ต่างประเทศ ตั้งแต่ย้ายกลับมาในประเทศเมื่อปีที่แล้ว ก็เติบโตอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เป็นอันดับสองรองจากโจวซื่อกรุ๊ปในธุรกิจ คุณคิดว่านี่ต้องระดับไหนกันละ"

เฉินหว่านลู่มีสีหน้าที่ไม่ดีเล็กน้อย และเธอไม่ได้พูดอะไรสักพัก

เฉิงเว่ยได้กล่าว:"อันที่จริงมันเกินจริงไปหน่อย มีหลายธุรกิจภายใต้โจวซื่อกรุ๊ป และการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสาขาของตนเองเท่านั้น ระยะห่างระหว่างโจวซื่อกรุ๊ปนั้น บริษัทดาวสว่างยังห่างอีกเยอะเลย"

แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนี้แล้ว แต่ทุกคนก็รู้ว่ากันทั้งนั้นว่าเขานั้นกำลังถ่อมตน

ทุกคนรู้ว่าสถานภาพทางสังคมของโจวซื่อกรุ๊ปเป็นอย่างไร บริษัทของเขาสามารถวางอยู่ด้วยกันพูดคุยกันนั้น ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่ามันยอดเยี่ยมแค่ไหน

หลังจากฟังคำพูดเหล่านี้ เพ้ยซานซานรู้สึกว่าตัวเองนั้นขุดสมบัติได้จริง เฉิงเว่ยมีหน้าตาที่หล่อเหลา นิสัยดี เป็นสุภาพบุรุษ ด้วยความสามารถของตัวก็สามารถทำให้บริษัทมาถึงขั้นนี้ได้ ในด้านความสามารถเขายิ่งไม่แพ้โจวฉือเซินผู้ชายบ้าคนนั้น!

ในตอนที่ไปเข้าห้องน้ำนั้น เพ้ยซานซานถามว่า:"ซิงซิง คุณว่าเฉิงเว่ยเป็นยังไงบ้าง?"

หร่วนซิงหว่านได้พูดว่า:"ก็ดี เมื่อตะกี้ที่เขาเดินเข้ามานั้น ฉันแทบจะจำไม่ได้"

"โอ๊ย ฉันหมายถึง คุณรู้สึกว่าเขาคนนี้เป็นยังไงบ้าง"

หร่วนซิงหว่านยังคงพยักหน้า:"ก็ดีไง เฉินหว่านลู่พูดถึงขั้นนั้นแล้ว เขาก็ยังไม่โกรธเลย"

เพ้ยซานซานยังคงตีเหล็กตอนร้อนรีบพูด:"ใช่ไหม ฉันก็รู้สึกเช่นนั้น ในตอนนี้หากยังสามารถหาผู้ชายดีๆ แบบนี้บนโลกใบนี้นั้นมันช่างยากเหลือเกินจริงๆ ใครที่เป็นแฟนของเขา ต้องมีความสุขมากแน่นอนใช่หรือเปล่า"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม พูดให้กำลังใจว่า:"ได้อยู่แล้ว ชอบก็ไปจีบสิ"

เพ้ยซานซาน:"......"

แนวทางของบทสนทนานี้ทำไมดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยถูกเท่าไหร่

เธออะแฮ่ม:"ฉันไม่ได้หมายถึงฉัน หรือว่าคุณนั้น......"

"ซานซาน ซิงหว่าน"

ข้างหน้านั้น เสียงของเฉิงเว่ยก็ดังขึ้นมา