สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 171

ในขณะที่พูดคุย โจวอานอานก็ยกมือขึ้น และเมื่อเธอคิดจะตบลงมา ข้อมือของเธอกลับถูกหร่วนซิงหว่านคว้าเอาไว้กลางอากาศ ไม่รอให้เธอมีสติกลับมา เธอก็โดนตบไปบนใบหน้าอย่างรุนแรงหนึ่งที

โจวอานอานเบิกตาโพลงโตด้วยความเหลือเชื่อ แล้วพูดด้วยเสียงที่แหลมสูงว่า "แกตบฉันเหรอ? คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะกล้าตบฉัน! หร่วนซิงหว่านแก......"

หร่วนซิงหว่านมองเธอด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย แล้วพูดว่า "ถ้าไม่อย่างนั้น จะให้ฉันเชิญเธอนั่งดื่มชาหรือยังไง?"

โจวอานอานร้องตะโกนออกไปข้างนอกว่า "มัวทำอะไรอยู่ตรงนั้นกันหมด ตาบอดหรือไง!"

หลังจากที่เธอตะโกนเสร็จ ผู้ชายสองสามคนที่อยู่นอกประตูก็เข้ามาทันที

โจวอานอานใช้แรงผลักหร่วนซิงหว่านออกไป แล้วพูดด้วยสีหน้าท่าทางที่ดุร้ายว่า "ทุบมันซะ ทุบมันให้แหลกหมดทุกส่วน อย่าให้เหลือ!"

สีหน้าของหร่วนซิงหว่านกลับสงบเป็นอย่างมาก และกวาดตามองผู้ชายสองสามคนที่เตรียมจะลงมืออย่างเมินเฉย แล้วพูดว่า "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพวกคุณเป็นคนของตระกูลโจวหรือคนของตระกูลโจง แต่ตราบใดที่พวกคุณกล้าลงมือ ฉันก็จะไม่ยอมจบกันไปง่ายๆหรอก ถึงเวลานั้นถ้าต้องถามหาคนที่จะมารับผิดชอบล่ะก็ โจวอานอานอาจจะไม่เป็นไร แต่พวกคุณก็คงไม่มีใครหนีพ้นแน่"

ผู้ชายสองสามคนนั้นมองหน้ากันไปมา และตะลึงงันอยู่ตรงนั้นสักครู่หนึ่ง ซึ่งพวกเขากำลังลังเลใจอยู่จึงไม่มีใครก้าวออกมาข้างหน้าเลย

พวกเขาล้วนเป็นคนที่โจวอานอานพามาจากตระกูลโจวและเชื่อฟังคั่งของโจงเสียน ทุกคน แต่พวกเขาต่างก็รู้ว่าหร่วนซิงหว่านเป็นอดีตภรรยาของโจวฉือเซินเช่นกัน แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับความสำคัญจากตระกูลโจวแต่โจวอานอานอยู่ในตระกูลโจวก็ยังอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ได้สูงกว่าหรือด้อยกว่าเธอเลยเช่นเดียวกัน

หลังจากเกิดเรื่องขึ้น ถ้าเกิดหร่วนซิงหว่านไปพูดเรื่องนี้ให้ทางตระกูลโจวฟังจริงๆ เป็นไปได้ว่าตระกูลโจวอาจจะไม่ทำอะไรโจวอานอานจริงๆ มีแต่จะโยนความรับผิดชอบทั้งหมดมาใส่หัวของพวกเขาเท่านั้น

เมื่อเห็นพวกเขาลังเลใจ โจวอานอานก็ตะโกนขึ้นมาอย่างสุดเสียงว่า "หรือว่าพวกแกคิดว่ามันจะทำอะไรพวกแกได้อย่างนั้นเหรอ ผู้หญิงสารเลวที่หน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้ ไม่มีใครในตระกูลโจวจะเก็บมาใส่ใจหรอก ไม่ว่าจะเป็นหรือจะตายก็ไม่มีใครสนใจทั้งนั้นแหละ! ถ้าพวกแกไม่ฟังฉัน เชื่อหรือเปล่าว่าฉันก็จะบอกคุณน้าเดี๋ยวนี้! แล้วพวกแกก็อย่าคิดนะว่าจะได้อยู่ดีมีสุขไปตลอด!"

และในเวลานี้เองก็ได้มีเงาร่างร่างหนึ่งเดินเข้าไปในสตูดิโอ

เฉิงเว่ยกวาดตามองไปรอบๆ แล้วเดินไปอยู่ข้างๆหร่วนซิงหว่าน และถามว่า "ซิงหว่าน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ไม่มีอะไร ก็แค่คนบ้าคนหนึ่งพาคนมาหาเรื่องเท่านั้นเอง"

เฉิงเว่ยมองไปทางโจวอานอาน แล้วขมวดคิ้วไปมาโดยที่ไม่มีรอยย่นอยู่บนหน้าเลย และรู้สึกเหมือนเคยเห็นเธอที่ไหนสักแห่ง

หลังจากนั้นเพียงครู่เดียว เขาก็พูดขึ้นมาว่า "คุณคือคุณหนูโจวสินะ"

โจวอานอานชำเลืองมอง แล้วพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยการยั่วเย้าและดูถูกเหยียดหยามว่า "แกเป็นใครอีกเนี่ย แกคู่ควรที่คุยกับฉันอย่างนั้นเหรอ?"

ในขณะที่พูดอยู่นั้น เธอก็พูดกับหร่วนซิงหว่านอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า "ข้างกายแกนี่ไม่เคยขาดผู้ชายจริงๆเลยนะ การที่พูดว่าแกไร้ยางอายยังถือว่าเป็นการยกย่องแกจริงๆ"

เฉิงเว่ยไม่สนใจฟัง เพียงแต่ในสีหน้าท่าทางของเขากลับมีความเย็นชาเล็กน้อย "ผมคือเฉิงเว่ยจากบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่าง คุณหนูโจวไม่ได้เห็นผมอยู่ในสายตาก็ไม่เป็นไร แต่รบกวนคุณหนูโจวกลับไปบอกพ่อของคุณด้วยว่า โครงการที่ผมได้เจรจาว่าจะร่วมมือกับเขาก่อนหน้านี้นั้น ทางบริษัทดาวสว่างไม่อาจเอื้อมทำความร่วมมือกับเขาได้ และขอให้ไปหาคู่ค้าที่จะมาร่วมมือเจ้าอื่นได้เลย"

สีหน้าของโจวอานอานเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ "บริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างคืออะไรอีกล่ะ รู้ว่าตัวเองไม่อาจเอื้อมทำความร่วมมือได้ก็ไสหัวไปไกลๆหน่อย อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลาอยู่ตรงนี้!"

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "โจวอานอานฉันจะให้เวลาเธอจากไปแค่สามสิบวินาทีเท่านั้น"

"แกคิดว่าแกจะข่มขู่ฉันได้งั้นเหรอ คนที่หนุนหลังแกก็เป็นแค่ลูกนอกสมรส ตอนนี้เขาก็ไม่อยู่ที่เมืองหนานเฉิงด้วย แล้วแกจะทำอะไรฉันได้?"

หร่วนซิงหว่านยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า "ถ้าฉันเดาไม่ผิด โจวจู้นเหนียนน่าจะเคยเตือนเธอแล้วนะ ว่าให้ช่วยอยู่ห่างๆฉันหน่อย"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวอานอานก็กัดฟันแน่น และดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังทั้งสองข้าง

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าเธอจะหาโอกาสที่โจวฉือเซินคนนี้ไม่อยู่ที่เมืองหนานเฉิงได้ แล้วเธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าจู่ๆจะมีคนของบริษัทเทคโนโลยีดาวสว่างอะไรนั่นมาทำลายแผนการของเธอแล้ว และคิดไม่ถึงเลยว่าในตอนนี้หร่วนซิงหว่านผู้หญิงสารเลวคนนี้จะยังใช้คนพิการคนนั้นอย่างโจวจู้นเหนียนมาข่มขู่เธออีก!