สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 187

ที่จริงแล้วผลลัพธ์แบบนี้ตอนนี้ หร่วนซิงหว่านไม่ได้แปลกใจอะไร

แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ประกาศตามหาคนแล้ว เสี่ยวเฉินจะได้ไม่รู้สึกผิดอีกต่อไป

ผ่านไปไม่นาน หร่วนเฉินก็พูดอย่างเบื่อหน่าย "ผมลองหาช่องทางอื่นดีกว่า"

หร่วนซิงหว่านหันหน้าไปมองเขา "เสี่ยวเฉิน นายไม่อยากมีแฟนจริงๆเหรอ?"

"...ไม่อยาก"

จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็นึกถึงอะไรขึ้นได้ เธอลองถาม "นายคงจะไม่ได้... ชอบผู้ชายหรอกนะ นายไม่ต้องเป็นห่วง ถ้านายชอบจริงๆ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก..."

สีหน้าของหร่วนเฉินมืดมนลง "จะเป็นไปได้ยังไง!"

หร่วนเฉินพูดอีกว่า "พี่ไม่ต้องมาเป็นห่วงผมหรอก เรื่องของผม ผมจัดการเอง พี่เป็นห่วงเรื่องของตัวเองจะดีกว่า"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ฉันก็มีความสุขดีหนิ"

"ผมได้ยินพี่ซานซานบอกว่ามีคนจีบพี่"

"... " หร่วนซิงหว่านพูด "อย่าฟังเธอพูดเหลวไหล ไม่มี ก็แค่เพื่อนกันธรรมดา"

ใบหน้าของหร่วนเฉินเต็มไปด้วยคำว่าไม่เชื่อ

หร่วนซิงหว่านไล่เขาออกไป "เอาล่ะ ที่นี่ไม่มีอะไรให้นายช่วย กลับไปโรงเรียนได้แล้ว"

ก่อนจะออกไป หร่วนเฉินลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วถามว่า "คนก่อน ยังจะมาอยู่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านถูกเขาถามจนงงไปหมด "คนก่อนไหน?"

"เพื่อนของพี่ไง ดาราคนนั้น"

หร่วนซิงหว่านได้สติกลับมา "นายหมายถึงสวี่วานเหรอ เธอค่อนข้างยุ่ง ถ้ามีเวลาเธออาจจะมา ทำไมเหรอ?"

หร่วนเฉินพูดเบาๆ "ไม่มีอะไร เพื่อนของผมอยากได้ลายเซ็นเธอ ขอให้ผมเอาไปให้"

"งั้นถ้าเธอมาเดี๋ยวฉันบอกเธอให้ อยากได้เท่าไหร่"

"เท่าไหร่ก็ได้"

พูดจบ หร่วนเฉินก็เดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

หร่วนซิงหว่านมองดูแผ่นหลังของเขาแล้วยิ้ม กำลังจะหันกลับมามองทำงานต่อไป แต่กลับเห็นแขกที่คาดไม่ถึงเดินเข้ามาที่ประตู

หลินจืออี้ยืนอยู่ตรงนั้น เห็นหร่วนเฉินออกไปแล้ว เธอก็เดินเข้ามาในสตูดิโอ

เธอมองมาที่หร่วนซิงหว่านแล้วยิ้มอย่างแผ่วเบา "นั่นคือเพื่อนของคุณหร่วนเหรอคะ?"

"เขาเป็นน้องชายของฉัน"

ได้ยินแบบนี้ หลินจืออี้ก็เลิกคิ้ว "คิดไม่ถึงว่าน้องชายของคุณหร่วนจะหน้าตาดีแบบนี้ ฉันอิจฉาคุณหร่วนจริงๆ"

รู้ว่าที่เธอพูดล้วนแต่พูดตามมารยาท หร่วนซิงหว่านก็แค่ยิ้มอย่างสุภาพแล้วพูดว่า "คุณหลินมีอะไรรึเปล่าคะ?"

เธอคิดว่าหลังจากครั้งก่อนที่พูดแบบนั้นไปแล้ว พวกเธอคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วซะอีก

คิดไม่ถึงว่าผ่านไปแค่สองวัน หลินจืออี้จะมาหาเธอถึงที่

หลินจืออี้พูด"ที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ ฉันมีเรื่องอยู่สองเรื่อง"

เธอยิ้มแล้วพูดว่า "พูดเรื่องสำคัญก่อนดีกว่า ฉันอยากให้คุณหร่วนช่วยทำสร้อยให้ฉันเส้นหนึ่ง แต่อาจจะรีบนิดหนึ่ง ฉันอยากได้วันเสาร์"

"ขอโทษคุณหลินจริงๆนะคะ ร้านเราไม่รับงานด่วนค่ะ แล้วตอนนี้คำสั่งซื้อก็มีคิวไปถึงตั้งสองสามเดือนหน้าแล้ว"

หลินจืออี้ดูเสียใจ "แบบนี้เหรอคะ ต้องโทษฉันเองที่ไม่ทำความเข้าใจให้ชัดเจนก่อนล่วงหน้า รบกวนคุณหร่วนแล้ว"

หร่วนซิงหว่านยังคงยิ้ม "คุณหลินมีเรื่องอะไรอีกไหมคะ?"

หลินจืออี้หยิบบัตรเชิญออกมาจากกระเป๋า "วันเสาร์นี้คือวันเกิดฉัน ฉันเชิญเพื่อนมาร่วมงานด้วย หวังว่าคุณหร่วนก็จะไปร่วมงานด้วยนะคะ"