อาจจะเป็นเพราะเขาบีบบังคับมากเกินไป จึงผลักหร่วนซิงหว่านไปทางเฉิงเว่ย
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ทำได้เพียงแค่เปลี่ยนแปลงกลยุทธ์
เจียงย่านหัวเราะเยาะ "อย่างนั้น...ก็ขอให้นายประสบความสำเร็จแล้วกัน"
โจวฉือเซินเหลือบตามองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ "นี่คือสีหน้าท่าทางการอวยพรของนาย?"
"......"
"ฉันแค่รู้สึกว่า วิธีการแบบนี้ของนาย เหมือนจะใช้การไม่ค่อยได้ โจวฉือเซิน สรุปแล้วนายก็ยังไม่เข้าใจว่าในใจของผู้หญิงกำลังคิดอะไรอยู่"
โจวฉือเซินเอ่ย "แต่ฉันเข้าใจว่าในใจของหร่วนซิงหว่านกำลังคิดอะไร"
เมื่อได้ยินเขาเอ่ยเช่นนี้ เจียงย่านก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่หลายส่วน
.......
หร่วนซิงหว่านออกมาจากห้องน้ำแล้วดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดมือ ขณะที่กำลังจะออกไป ก็มีเงาร่างหนึ่งผ่านร่างเธอไป
ต่อมาก็มีเสียงของหญิงสาวดังลอยมาจากด้านหลัง "หร่วนซิงหว่าน?"
เธอชะงักฝีเท้าเล็กน้อย หันหน้าไปมอง
หลังจากประหลาดใจไปครู่หนึ่ง เฉินหว่านลู่ก็กอดอก ท่าทีเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง "เธอมาอยู่ที่ได้อย่างไร มากับเฉิงเว่ยหรือ"
"ไม่ใช่"
"อย่างนั้นก็แปลกแล้ว ที่นี่มีระดับค่าใช้จ่ายสูงขนาดนี้ หรือว่าเธอจะมาปาร์ตี้กับเพื่อน?"
ในคำพูดของเฉินหว่านลู่ล้วนเต็มไปด้วยการดูถูกดูแคลน
หร่วนซิงหว่านเอ่ยเรียบๆว่า "เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย"
เฉินหว่านลู่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเอ่ยแบบนี้ หลังจากสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก็แค่นเสียงดูถูก "ฉันแค่เอ่ยเตือนเธอด้วยความปรารถนาดี เธออาจจะยังไม่รู้สินะว่าไวน์แก้วหนึ่งของที่ก็ห้าหลักขึ้นไปแล้ว ฉันกลัวว่าเธอทำงานเหน็ดเหนื่อยมานานขนาดนั้น สุดท้ายเงินที่หามาได้ก็หมดสิ้นในคืนเดียว ถึงอย่างไรอาชีพบริกรอย่างพวกเธอ ก็หาเงินได้ไม่ง่ายเลย"
"พูดมากขนาดนี้ คืนนี้เธอตั้งใจจะเลี้ยงไวน์ฉันแก้วหนึ่งหรือ"
เฉินหว่านลู่ขยับริมฝีปาก ผ่านไปอยู่นานก็ยังหาคำพูดมาเอ่ยต่อไม่ได้
คืนนี้สามีของเธอมาปาร์ตี้กับเพื่อนที่นี่ เธอขอร้องเขาอยู่นาน เขาถึงได้พาเธอมา
เฉินหว่านลู่ดูแลตัวเองยังไม่ไหวเลยแล้วจะไปเลี้ยงหร่วนซิงหว่านได้อย่างไร
หร่วนซิงหว่านเห็นเหตุการณ์แล้วก็ยิ้ม "ดูแลตัวเธอเองให้ดีก่อนเถอะ กังวลใจเรื่องของคนอื่นให้น้อยหน่อย"
ในตอนที่เธอเตรียมตัวจะจากไป เฉินหว่านลู่ก็เอ่ยต่อว่า "หร่วนซิงหว่าน ฉันจำได้ว่าเธอหย่าแล้วสินะ ในบริษัทของสามีฉัน ช่วงนี้ก็มีคนหย่าคนหนึ่ง ฉันรู้สึกว่าเหมาะสมกับเธอมาก เธออยากจะรู้จักหน่อยไหม"
ไม่รอให้หร่วนซิงหว่านเอ่ยตอบ เธอก็เอ่ยต่อว่า "คนเราน่ะ ต้องเรียนรู้ที่จะมองไปด้านหน้า เป็นเพราะเธอไม่ได้พบกับคนที่ดี ถึงได้มีการแต่งงานที่ล้มเหลวแบบนี้ ครั้งนี้ฉันไปสืบมาให้เธอชัดเจนแล้ว แม้ว่าเขาจะมีลูกสองคน แต่ว่าเป็นคนซื่อสัตย์ ที่สำคัญมากที่สุดก็คือทะนุถนอมภรรยา เงินเดือนก็ไม่เลว หลังจากที่เธอคบกับเขาแล้ว เพียงแค่ดูแลลูก ใช้ชีวิตสบายๆก็ได้แล้ว เงื่อนไขดีขนาดนี้ คนปกติ ฉันก็ไม่แนะนำให้นะ"
"เงื่อนไขดีขนาดนี้ เธอเก็บไว้ให้ตัวเองเถอะ"
"เธอ....."
หร่วนซิงหว่านไม่สนใจเธออีก ทิ้งกระดาษทิชชู่ที่เช็ดมือลงในถังขยะแล้วหมุนตัวเดินจากไป
เฉินหว่านลู่ยืนอยู่ที่เดิม ขยี้เท้าด้วยความโมโหอย่างแรง
ก็แค่ผู้หญิงมือสองที่เคยหย่ามาก่อน มีอะไรให้หยิ่งยโสกัน นึกว่าเธอยังเป็นซิงซิงที่ทุกคนประคองเอาไว้ในฝ่ามือหรือ
หลังจากกลับมาถึงห้อง VIP หร่วนซิงหว่านก็เห็นว่าคนอื่นๆล้วนจากไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่โจวฉือเซินที่นั่งดื่มไวน์อยู่บนโซฟา
ดูจากท่าทางแล้ว น่าจะดื่มไปไม่น้อย
หร่วนซิงหว่านถามว่า "ประธานโจว จบแล้วหรือ"
โจวฉือเซินเหลือบตาขึ้น กวาดสายตามองมาทางเธอ "ทำไมคุณไม่รอจนถึงวันพรุ่งนี้แล้วค่อยกลับมาล่ะ"
หร่วนซิงหว่านมุมปากกระตุก หยิบกระเป๋าขึ้นมา "ในเมื่อจบแล้ว ฉันไปก่อนแล้วกัน"
"มานี่"
หร่วนซิงหว่านไม่ขยับ เอ่ยเพียงแค่ว่า "ประธานโจวมีเรื่องอะไรอีกไหม"
โจวฉือเซินเอ่ยเรียบๆว่า "นั่งลง"
เงียบไปครู่หนึ่ง หร่วนซิงหว่านถึงได้นั่งในจุดที่ห่างจากเขาหนึ่งเมตรเต็มๆ
โจวฉือเซินดันแก้วไวน์ไปตรงหน้าเธอ "ชิมดู"
หร่วนซิงหว่านเอ่ยว่า "ขอบคุณ ฉันไม่ดื่มไวน์"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว
เอาอีกแล้ว รวบรัดตัดจบในสามบทสุดท้าย ตัดทิ้งดื้อๆ ไม่เล่าว่าพี่กับพ่อพระเอกเป็นยังไง และตระกูลของหนิงหนิงเป็นไงกัน น้าชั่วของหนิงหนิงตายจริงไหม...