สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 262

เฟ้ยซานซานช่วยเธอแจกแจงต่อ "เฉิงเว่ยนั้น น่าจะอยู่กับพ่อแม่ของเขา ส่วนคนที่มา ก็น่าจะมีแค่โจวฉือเซินเท่านั้นแล้ว"

หร่วนซิงหว่านรู้สึกปวดหัวขึ้นมา

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อิตาบ้านั่นมาอย่างไม่ได้รับเชิญสักหน่อย

เธอสูดหายใจเข้า "กินข้าวกันเถอะ"

ส่วนทางด้านสตูดิโอนั้น เนื่องจากสองวันนี้ไม่มีเรื่องอะไร หร่วนซิงหว่านจึงได้ปล่อยให้ทุกคนหยุดงานก่อนกำหนดหนึ่งวัน เพื่อให้พวกเขาได้กลับไปฉลองปีใหม่กันก่อนวันหนึ่ง

ตอนที่กำลังซื้อของที่จะเอาไปใช้ในวันปีใหม่นั้น หร่วนซิงหว่านนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าจะได้เจอคนรู้จักเค้าคนหนึ่ง

ซูซือเวยกำลังพิงอยู่ในอ้อมอกของชายวัยกลางคนร่างอ้วนคนหนึ่ง พอเห็นหน้าหร่วนซิงหว่าน เธอเองก็ชะงัก ขมวดคิ้วแล้วถามไปว่า "ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านได้ยิ้มออกมา "ถ้าฉันไม่มาคนเดียว แล้วจะให้มาแค่ครึ่งตัวรึไง"

ถ้าเป็นแบบนั้นจริง คนอื่นคงขวัญกระเจิงกันไปหมดแล้ว

สีหน้าของซูซือเวยเปลี่ยนไปเล็กน้อย "ไม่ใช่อย่างนั้น คือฉันจะบอกว่า ทำไมประธานโจวถึงไม่มากับเธอล่ะ?"

"ทำไมเขาถึงต้องมาพร้อมกับฉันด้วย?"

"เขากำลังตามจีบเธออยู่ไม่ใช่เหรอ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอก็ได้ถามขึ้นว่า "เวยเวย คนนี้คือ?"

"อ๋อ เป็นภรรยาเก่าของประธานโจว คนที่กำลังดังอยู่ในเน็ตเลยนะ"

สายตาของชายวัยกลางคนมองทั่วร่างของหร่วนซิงหว่านไปสองรอบ แล้วพูดอย่างมีความนัยว่า "ดูเหมือนประธานโจวจะมีวาสนามากๆ เลยนะ"

ระหว่างที่พูด เสียงมือถือก็ได้ดังขึ้น ชายวัยกลางคนก็ได้ขมวดคิ้วไปทีหนึ่ง เขาทำตาขยะแขยง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า "ผมขอไปรับสายก่อนนะ"

ซูซือเวยปล่อยมือของเขาออก แล้วพูดอย่างเข้าอกเข้าใจว่า "ไปเถอะค่ะ"

พอเขาไปแล้ว ซูซือเวยก็หันกลับมามองหร่วนซิงหว่านอีกครั้ง แล้วขำออกมาอย่างไม่ให้เกียรติไปสองที "นึกไม่ถึงจริงๆ ว่า ตอนนั้นเธอใช้ทุกวิถีทางจนได้แต่งงานกับเขา ทำให้เขารู้สึกขยะแขยงเธออย่างถึงที่สุด จนในที่สุดก็ได้หย่ากับเธอ แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจซะงั้น"

"มันคงเป็นการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนของโชคชะตาละมั้ง"

ซูซือเวยทำเสียงฮึดฮัด "แต่เธออย่าเพิ่งได้ใจไปเลย ประธานโจวเป็นคนแบบไหน รสนิยมของเขาเปลี่ยนไปตลอด ตอนนั้นแต่งงานกับเธอได้ก็หย่ากับเธอได้ ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคิดยังไงถึงเริ่มตามจีบเธอขึ้นมา ใครจะไปรู้ว่าเขาจะรู้สึกเบื่อเมื่อไหร่ ทางที่ดีเธอก็อย่าได้ใจไปเลยนะ"

หร่วนซิงหว่านตอบ "ขอบคุณที่เตือนนะ"

พูดจบ เธอก็เหลือบมองไปยังชายวัยกลางคนที่ยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ "ฉันเองก็ขอเตือนเธอไว้อย่างหนึ่งนะ อย่าเอาแต่จ้องที่จะเข้าไปทำลายครอบครัวของคนอื่น เดินอยู่บนถนนตลอด จะไม่ให้เผยพิรุธเลยมันก็คงจะเป็นไปไม่ได้"

กับคำพูดที่เธอพูดมานั้น ซูซือเวยกลับไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด เพียงแค่เอามือกอดอก "พวกเราก็แค่ไขว่คว้าในสิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้น ต่อให้วันนี้คนที่ยืนอยู่ข้างเขาไม่ใช่ฉัน มันก็ยังต้องมีคนอื่นอยู่ดี เธอคิดว่าไอ้พวกผู้ชายรวยๆ พวกนี้จะอดทนต่อความเหงาได้อย่างนั้นเหรอ ใครบ้างที่มีคู่ครองอยู่ในบ้านอย่างเป็นตัวเป็นตน แล้วไม่ออกมามีเล็กมีน้อยข้างนอกบ้าง? ที่โบราณพูดไว้ก็ถูกต้องที่สุด ยังไงของที่อยู่ในหม้อก็อร่อยสู้ของที่ขโมยมาไม่ได้หรอก"

หร่วนซิงหว่านฉีกปาก ยิ้มออกมาเล็กน้อย และไม่ได้พูดอะไรต่อ

คำพูดของซูซือเวยนั้นกลับมีเหตุผลอย่างไม่น่าให้อภัยเลย

อย่างว่า อิตาบ้าทุกคนในโลกใบนี้ ต่างก็สารเลวทุกคน

หร่วนซิงหว่านกะว่าจะไม่พูดคุยกับซูซือเวยต่อแล้ว จึงได้พูดไปว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้เธอโชคดีแล้วกัน"

ซูซือเวยมองตามแผ่นหลังของเธอไป ความไม่พอใจกับความอิจฉาริษยาปรากฏขึ้นมาในแววตา

เดิมทีเธอนั้นเป็นถึงนางแบบที่โจวซื่อกรุ๊ปผลักดันอย่างมาก มีอนาคตที่สดใสรออยู่ แต่หลังจากที่โจวซื่อกรุ๊ปยกเลิกสัญญากับเธอไป ก็ไม่มีบริษัทไหนกล้าเซนต์สัญญากับเธออีกเลย มีแค่งานถ่ายแบบนิดหน่อย กับไปเล่นซีรี่ย์ทุนต่ำบ้าง

ฐานะมันช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน

รู้ตัวอีกทีก็ต้องมาพึ่งพาผู้ชายแบบนี้ถึงจะสามารถอยู่รอดได้

แต่หร่วนซิงหว่านนั้น เอาไปเอามา ก็ดันกลับไปอยู่กับโจวฉือเซินอีกแล้ว

นี่เธอมีอะไรที่เทียบกับหร่วนซิงหว่านไม่ได้กัน?

ชายวัยกลางคนที่กลับมาจากคุยโทรศัพท์ มองซ้ายมองขวา "ภรรยาเก่าของประธานโจวไปแล้วเหรอ?"

ซูซือเวยโอบแขนของเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนว่า "ทำไม คุณหลงเสน่ห์แม่นั่นเข้าแล้วเหรอ?"

ชายวัยกลางคนขำออกมาทีหนึ่ง แล้วโอบไหล่เธอเอาไว้ "ใครๆ ก็ต้องชอบในสิ่งที่สวยงามทั้งนั้นแหละ แต่ผมไม่เก่งเท่าประธานโจวที่สามารถหาคู่ครองที่สวยขนาดนั้นได้"

ซูซือเวยพูด "ประธานโจวเขาไม่ได้เต็มใจแต่งงานกับแม่นั่นสักหน่อย แม่นั่นก็แค่ใช้ลูกเล่นต่างๆ นานา เท่านั้น"

"หืม? ที่คุณพูดมันหมายความว่ายังไง?"

"การที่คุณถามละเอียดขนาดนี้ แสดงว่าคุณสนใจแม่นั่นเข้าจริงๆ แล้วใช่มั้ยคะ?"

ชายวัยกลางคนยิ้มออกมาอย่างฝืนๆ "คุณเอาอะไรมาพูด ผมก็แค่สนใจในตัวประธานโจวเท่านั้น"

และไม่รู้ว่าการได้หลับนอนกับผู้หญิงของโจวฉือเซินนั้นเป็นยังไง ดูจากหน้าตาและทรวดทรงนั่นแล้ว คงเร้าใจน่าดูเลย

ซูซือเวยมองเห็นสายตาที่เขาแสดงออกมา ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเขากำลังคิดเรื่องบัดสีอะไรอยู่ เธอจึงพูดอย่างลอยๆ ไปว่า "คุณคงจะยังไม่รู้ ว่าประธานโจวนั้นเกลียดแม่นั่นขนาดไหน แค่ได้ยินชื่อของแม่นั่น เขายังรู้สึกหงุดหงิดเลย"

ชายวัยกลางคนรู้สึกประหลาดใจ "แต่คุณบอกว่าช่วงนี้ประธานโจวกำลังตามจีบเธออยู่ไม่ใช่เหรอ?"

"มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น ถ้าประธานโจวชอบแม่นั่นจริง ทำไมตอนนั้นถึงต้องหย่ากับแม่นั่นด้วยล่ะ"

ชายวัยกลางคนหรี่ตาลง แล้วพูดอย่างมีความนัยว่า "แบบนี้นี่เอง"

......

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านออกมาจากศูนย์การค้า ก็ได้มารวมตัวกับเฟ้ยซานซานที่ไปซื้อของอย่างอื่นมา

เฟ้ยซานซานที่หิ้วถุงใบเล็กใบใหญ่อยู่ในมือก็ได้สูดหายใจเข้า "น่าจะซื้อครบแล้วนะ"

หร่วนซิหว่านพยักหน้า "น่าจะครบแล้ว เสี่ยวเฉินล่ะ"

"เสี่ยวเฉินบอกว่ามีธุระนิดหน่อย เลยให้เรากลับกันก่อน" เฟ้ยซานซานวางของลง ซิงซิง เธอรอฉันอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันจะไปขับรถมา"

"โอเค"

หลังจากที่เฟ้ยซานซานจากไป หร่วนซิงหว่านก็หยิบมือถือออกมาปัดเล่นอย่างเบื่อหน่าย และในตอนนั้นเอง ก็ได้มีเบนซ์สีดำคันหนึ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ จากนั้นกระจกรถก็ลดลง

"คุณหร่วน มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ"

หร่วนซิงหว่านเงยหน้าแล้วมองไป แล้วเห็นว่าคนที่อยู่ในรถก็คือหยางเจิ้นนั่นเอง เธอจึงพูดไปว่า "ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ ฉันกำลังรอเพื่อนอยู่ค่ะ"

ทันใดนั้น กระจกของประตูหลังก็ถูกเปิดออก เป็นเด็กสาวที่อายุประมาณเจ็ดแปดขวบ คาร์ซีทที่อยู่ข้างๆ เด็กสาวยังมีเด็กผู้ชายอายุประมาณขวบสองขวบนั่งอยู่ด้วยคนหนึ่ง

หร่วนซิงหว่านนึกขึ้นได้ว่า เฉินหว่านลู่เคยบอกว่าหยางเจิ้นหย่าแล้ว และยังพาลูกทั้งสองไปด้วย

เด็กสาวมองตรงมาที่หร่วนซิงหว่าน "พี่สาวคะ พี่สวยมากเลย"

หร่วนซิงหว่านยิ้มกลับให้เธอ "ขอบคุณค่ะ"

ระหว่างที่พูด เธอก็หยิบลูกอมที่เพิ่งซื้อมายื่นให้เด็กสาวไป

เด็กสาวหันไปมองผู้เป็นพ่อ พอได้รับคำตอบแล้วเธอก็ยิ้มแล้วยื่นมือมารับลูกอมไป

เพียงเวลาไม่กี่วินาที ด้านหลังก็ได้มีเสียงบีบแตรดังไล่ขึ้นมา หยางเจิ้นพูด "ถ้าคุณหร่วนไม่มีอะไรให้ช่วย งั้นเราก็ขอตัวก่อน ไว้เจอกันนะครับ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบกลับอย่างมีมารยาท

หลังจากที่หยางเจิ้นขับรถออกไปไม่นาน รถของเฟ้ยซานซานก็ได้ขับมาจอดอยู่ตรงหน้า แล้วถามไปว่า "ซิงซิง เมื่อกี้เธอคุยกับใครเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านตอบ "ก่อนหน้านี้เฉินหว่านลู่ได้พาคนคนหนึ่งมาที่ร้าน บอกว่าจะแนะนำให้ฉัน"

เฟ้ยซานซาน "......นี่ผู้หญิงคนนั้นประสาทรึไงเนี่ย?"

หร่วนซิงหว่านยิ้มๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วยกของขึ้นรถ

ครั้งก่อนที่เจอหน้ากัน สายตาของหยางเจิ้นนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่ดีเลยจริงๆ แต่ดูแล้ววันนี้ เขาก็น่าจะเป็นพ่อที่ไม่เลวคนหนึ่งเหมือนกัน