สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 282

โจวฉือเซินเงียบไปสองวินาที มองไปที่เธอ สายตาสุขุมและลุ่มลึก : "งั้นควรจะเรียกว่าอย่างไรดี?"

หร่วนซิงหว่านอ้าปากแล้ว อยากจะพูดโดยทันที แต่เมื่อคำพูดมาถึงปาก ทันใดนั้นก็พบว่าสิ่งนี้เหมือนว่าจะเป็นกับดัก

เธอรีบปิดปากทันที ยกน้ำที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาดื่มแล้ว เบี่ยงสายตาออกไปแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้

อย่างรวดเร็ว โจวฉือเซินพูดเสียงต่ำๆ ว่า : "หืม?"

ในเวลานี้ เสียงโทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้นมาพอดี เธอรีบรับสาย : "ฮัลโหล ซานซานเหรอ...... อะไรนะ?ห้องน้ำที่บ้านมีน้ำรั่ว?รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้!"

โทรศัพท์สายนั้นที่โทรมาโปรโมทการขายภาษาอังกฤษสำหรับเด็กยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด:"......"

หร่วนซิงหว่านพูดจบ ก็รีบเอาของขึ้นมาแล้ว พลางพูดว่า : "ประธานโจว ที่บ้านของฉันเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ฉันจะต้องรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ คุณไม่ต้องไปส่งฉัน ฉันเรียกรถก็พอแล้ว"

โจวฉือเซินพิงเก้าอี้ วางแขนบนที่พักแขนข้างเก้าอี้นั่งอย่างตามอำเภอใจ มองไปที่เธอเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม : "คุณรู้เหรอว่าควรจะจัดการกับน้ำรั่วยังไง?"

ในเมื่อเห็นว่าพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว น้ำที่รั่วไหลออกมาก็ไม่สามารถเรียกคืนได้ หร่วนซิงหว่านทำได้เพียงพูดโกหกอย่างกำเริบเสิบสาน : "ก็......ทำแบบนี้แบบนั้นก่อน......แล้วก็ได้แล้ว"

โจวฉือเซินเอ่ยถามอย่างเชื่องช้า : "แบบไหนก่อน?"

หร่วนซิงหว่านพูด:"......"

เกลียดผู้ชายคนนี้นี่จริงๆ !

เธอพูด : "ฉันจะไปรู้เรื่องเยอะแยะได้ยังไงกันล่ะ หลังจากที่กลับไปดูแล้ว หากควรแจ้งหน่วยงานเข้ามาซ่อมแซมก็แจ้งซ่อม ถ้าไม่ได้การจริงๆ ก็ให้เสี่ยวเฉินมาจัดการก็ได้แล้ว"

เมื่อโจวฉือเซินได้ยิน ลุกขึ้นยืนทันที หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาพร้อมพูดว่า : "แจ้งหน่วยงานมาซ่อมวุ่นวายจะตายไป ผมไปกับคุณเอง"

หร่วนซิงหว่านเบิกตามองกว้างแล้ว : "ไม่......ไม่ต้องหรอก......"

"เป็นสิ่งที่ควรทำนะ ไม่ต้องเกรงใจผม มีแฟนก็ควรจะใช้แฟนแบบนี้" โจวฉือเซินหยุดไปครู่หนึ่ง มุมปากยิ้มยกขึ้นมา: "ในตอนนี้ ผมคงไม่ได้พูดผิดไปใช่ไหม?"

ใบหน้าของหร่วนซิงหว่านมีสีแดงระเรื่อแล้ว ไม่พูดออกมาอยู่ครู่ใหญ่

ผู้ชายคนนี้ยังรู้จักที่จะตั้งชื่อเรียกขานให้ตัวเองอีก

โจวฉือเซินจับมือของเธอไว้ : "ไปกัน"

หร่วนซิงหว่านเดินไปพลางพูดไปพลาง พูดคัดค้านเสียงเบาๆ ว่า : "แฟน......แฟนอะไรกันล่ะ ฉันไม่ได้ตอบรับคุณสักหน่อย"

โจวฉือเซินพูด : "ตอบรับแล้ว"

"......คุณคงไม่ได้บอกว่าได้ยินเสียงในใจของฉันแล้วหรอกนะ"

โจวฉือเซินเลิกคิ้วขึ้นแล้ว ไม่ปริปากพูดว่าถูกหรือไม่ถูก

หร่วนซิงหว่านพูดออกไปแล้วก็เสียใจภายหลังแล้ว นี่เธอรับสารภาพออกมาเองโดยไม่ได้บีบบังคับไม่ใช่เหรอ

ช่างเถอะ

ตอนนี้คิดอยากจะเถียงข้างๆ คูๆ อีกก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

จนกระทั่งรถจอดที่ด้านล่างของที่พักแล้ว หร่วนซิงหว่านเตรียมที่จะผลักประตูรถออกไป ก็เห็นโจวฉือเซินปลดเข็มขัดนิรภัยแล้ว

หลังจากที่สบสายตากับหร่วนซิงหว่าน เขาพูดอย่างสุขุมว่า : "บ้านคุณน้ำรั่วไม่ใช่เหรอ ผมไปช่วยคุณดู"

หร่วนซิงหว่านเอือมระอา ทั้งๆ ที่ผู้ชายคนนี้รู้ว่านั่นเป็นการหาข้ออ้างของเธอ ตอนนี้กลับว่ากลายเป็นข้ออ้างของเขาแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง หร่วนซิงหว่านพูด : "ประธานโจว ฉันอยากจะปรึกษากับคุณเรื่องหนึ่ง"

โจวฉือเซินเหล่มองข้างไปที่เธอ ไม่มีเสียงตอบ ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเธอไม่มีทางพูดในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน

หร่วนซิงหว่านไม่สนใจเขา พูดต่ออีกว่า : "บ้านหลังนั้นฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ใช่ว่าประธานโจวอยากไปก็ไปได้ คุณทำแบบนี้จะเป็นการรบกวนคนอื่นด้วย"

นิ้วมือที่เรียวยาวของโจวฉือเซินเคาะๆ ที่พวงมาลัย แล้วพูดว่า : "งั้นคุณก็ย้ายออกมา ผมจะเช่าบ้านให้คุณอยู่"

"......ขอบคุณนะ แต่ไม่ต้อง"

เมื่อได้ยินว่าเธอปฏิเสธ โจวฉือเซินก็พูดอีกว่า : "หรือไม่งั้นคุณย้ายกลับมายังคฤหาสน์ซิงหู"

หร่วนซิงหว่านปฏิเสธโดยไม่คิดเลย : "ไม่"

"ทำไมล่ะ?คุณคิดว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยไม่สะดวกไม่ใช่เหรอ"

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ : "ฉันแค่รู้สึกว่าคุณเข้าไปไม่สะดวก ขอเพียงแค่คุณไม่เข้าไป ฉันก็อยู่อย่างสุขสบายมาก"

โจวฉือเซินขมวดคิ้วพร้อมพูดอย่างไม่พอใจว่า : "แต่ผมไม่สบาย"

"เหรอ งั้นก็เป็นปัญหาของคุณ คุณก็คิดหาวิธีจัดการปัญหาเอง"

โจวฉือเซิน:"......"

ฉวยโอกาสตอนที่เขาไม่ทันระวัง หร่วนซิงหว่านดึงประตูรถและออกไปอย่างรวดเร็ว

ตอนที่วิ่งเหยาะๆ มาถึงหน้าประตูลิฟต์ มุมปากของหร่วนซิงหว่านเผยรอยยิ้มเบาๆ อยู่

ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เธอกลับว่าค่อนข้างที่จะยิ้มไม่ออกแล้ว

หลินจืออี้ยืนอยู่ในลิฟต์ สองมือกอดอก มองมาที่เธออย่างเย็นชาถึงขีดสุดแวบหนึ่ง เห็นเธออยู่ตรงนี้ไม่ขยับ พูดเยาะเย้ยว่า : "คุณหร่วนไม่เข้ามาเหรอ"

หร่วนซิงหว่านเม้มริมฝีปาก หลังจากที่เงียบไปสองวินาที ถึงจะก้าวเท้าเข้ามาในลิฟต์แล้ว

ขณะที่ลิฟต์เลื่อนขึ้นไปอย่างช้าๆ หลินจืออี้พูดว่า : "หร่วนซิงหว่านมีวิธีการที่ดีเยี่ยมจริงๆ คิดถึงตอนแรกก่อนที่พวกคุณจะหย่ากันฉือเซินเกลียดคุณมากแค่ไหน แต่ว่าตอนนี้ ทุกคนต่างก็รู้ว่าเขากำลังเริ่มตามจีบคุณใหม่อีกครั้ง คุณรู้สึกภาคภูมิใจมากเลยใช่ไหม?"

"แต่ว่าฉันขอแนะนำคุณหร่วนนะว่าอย่าเพิ่งรีบดีใจเร็วเกินไป พวกคุณแต่งงานกันใหม่อีกครั้งก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีงามอะไร คนหนึ่งคือลูกนอกสมรสที่คนอื่นดูถูกเหยียดหยาม อีกคนก็เป็นลูกสาวของผีพนัน เหมาะสมมันก็เหมาะสมอยู่หรอก แต่ว่าก็เป็นเพียงแค่เรื่องน่าตลกขบขันในเวลาว่างของคนอื่นเท่านั้นเอง "

เมื่อได้ยินแล้ว หร่วนซิงหว่านค่อนข้างอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ: "คุณหลินนี่ช่างเป็นคนที่มีการศึกษาเอาซะเหลือเกินนะ คำสองคำก็ลูกนอกสมรส หรือว่าคุณหลินลืมไปแล้วงั้นเหรอ ตอนแรกนั้นคุณพยายามใช้วิธีการอะไรเพื่อที่จะให้ได้แต่งงานกับโจวฉือเซิน? "

หลินจืออี้เยาะเย้ย : "วิธีการของฉันไม่ได้สุดยอดไปกว่าคุณจริงๆ ฉันเต็มใจแต่งงานกับโจวฉือเซิน แต่ว่าก็เพราะเห็นแก่หน้าของตระกูลโจว ไม่งั้นอาศัยแค่ลูกนอกสมรสอย่างเขา ก็เหมาะสม?"

"อย่างที่คุณหลินกล่าว ที่คุณแต่งงานกับโจวฉือเซิน ก็เป็นเพราะว่าตระกูลโจว แต่ตระกูลโจวไม่ได้มีโจวฉือเซินเป็นลูกชายแค่คนเดียว งั้นคุณหลินแอบชอบเขาเพียงลำพัง เพราะอะไรอีกล่ะ?"

คำพูดนี้ของหร่วนซิงหว่านเป็นการไม่ไว้หน้าหลินจืออี้แม้แต่น้อย ในเวลานี้ทำให้เธออับอายขายขี้หน้าอย่างมาก

หลินจืออี้คิดอะไรอยู่ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ ถ้าหากเธอไม่ได้สนใจโจวฉือเซิน เป็นเพียงการแต่งงานทางธุรกิจเท่านั้น ตอนแรกก็คงไม่มีทางจงใจที่จะพูดต่อหน้าเธอถึงเรื่องเหล่านั้นที่เดิมทีพวกเขาจะต้องแต่งงานกันแต่กลับว่าถูกบีบบังคับให้เลิกกันหรอก

และตอนที่โจวฉือเซินและหลินจืออี้ยกเลิกสัญญาแต่งงานกันแล้ว ตระกูลหลินก็ให้เธอแต่งงานกับโจวจู้นเหนียนอีก เธอทำให้เห็นอย่างชัดเจนเลยว่าไม่ยินยอม

คนอย่างหลินจืออี้นี้ แม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกดูแล้วใจกว้างอบอุ่นยิ้มหวาน แต่ในใจของเธอนั้นกลับว่าโอหังอย่างมากที่สุด

สาเหตุที่ตอนนี้เธอยอมที่จะเข้ามาตีสนิทกับDanielขนาดนี้ ก็ใช่ว่าจะเป็นเพราะว่าชอบเขา มีความเป็นไปได้สูงที่สนุกกับการไล่ตามจีบของเขา และก็ไม่ได้กำจัดออก เธอคิดที่จะหลอกใช้Daniel เพื่อหลุดพ้นจากการแต่งงานกับทางฝั่งตระกูลโจวนั่น

หลินจืออี้ฉลาดมาก และก็มีความทะเยอทะยานมากเช่นกัน แต่เธอมักจะชอบหาความมีตัวตนจากคนอื่น

หากใช้คำพูดของเพ้ยซานซานก็คือจอมปลอมอย่างมาก

ในเวลานี้ ลิฟต์หยุด หร่วนซิงหว่านไม่ได้พูดอะไรอีก หลังจากที่พยักหน้าให้หลินจืออี้เล็กน้อยแล้วก็เดินจากไป

หลังจากที่กลับบ้านแล้ว หร่วนซิงหว่านปิดประตูสนิท ยืนอยู่กับที่ถอนหายใจลากยาวแล้ว

ได้ยินเสียงที่ประตู เพ้ยซานซานโผล่ศีรษะออกมาแล้ว : "กลับมาแล้วเหรอ?วันนี้ไปออกเดตเป็นยังไงบ้าง?"

หร่วนซิงหว่านทำมือจุ๊ๆ ใส่เธอแล้ว หลังจากดูผ่านจอภาพที่อยู่ข้างกำแพง เห็นหลินจืออี้กดกระดิ่งที่หน้าประตูบ้านของ Danielแล้ว

เห็นเช่นนี้ เพ้ยซานซานเดินเข้ามา ก็เห็นภาพฉากนี้แล้ว อดไม่ได้ที่จะเบะปาก : "ถุย!"

หร่วนซิงหว่านดึงมือของเธอไว้ เดินไปที่ห้องรับแขก : "ไม่ต้องไปสนใจแล้ว"