สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 38

บทที่ 38 ต่อจากนี้ฉันจะรักคุณให้มากๆ

เธอยังคงเก็บเงินไว้เลี้ยงลูก อยู่ๆก็เป็นหนี้ก้อนโตอย่างอธิบายไม่ถูก

เธอก็ไม่รู้ว่าจะว่าผู้ชายสารเลวคนนี้ว่าใจกว้างหรือตระหนี่ดี

ว่าเขาใจกว้าง คืนเงินสองล้านแทนเธอ เธอสลบก็ยังเฝ้าอยู่หน้าเตียงผู้ป่วย กลัวว่าเธอจะหนี

ว่าเขาตระหนี่ ในพริบตาก็จ่ายค่าผิดสัญญาให้เธอเกือบสิบล้าน

แต่หนี้เหล่านี้ก็ตกมาอยู่บนหัวของตัวเอง ดังนั้นโจวฉือเซินทั้งเลวและตระหนี่

............

รอหร่วนซิงหว่านออกไปนานแล้ว โจวฉือเซินเพิ่งรู้ตัวว่าโดนเธอหลอกอีกแล้ว

เธอช่างมีเล่ห์เหลี่ยม เป็นผู้หญิงที่รอบคอบ จะมายอมเต็มใจเสียมือของตัวเองไปได้อย่างไร ต้องเป็นแผนของเธออีกแน่เลย

โจวฉือเซินโทรสายใน เรียกหลินหนานเข้ามา

กล่าวอย่างเย็นชา “เกิดอะไรขึ้นกับซูซือเวย”

เขาเปิดปาก หลินหนานก็รู้ว่าภัยพิบัติใกล้เข้ามา รีบอธิบายเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบอีกครั้ง

พูดถึงตรงสุดท้าย เสริมไปด้วยความจริงใจหนึ่งประโยค “ครั้งก่อนฉันตั้งใจจะบอกคุณแล้ว แต่ฉันไม่ทันบอก คุณก็พูดขึ้นว่าความร่วมมือของเซิ่งกวางเป็นเรื่องเมื่อหลายปีที่แล้วแล้ว ให้ฉันไม่ต้องพูดถึงพวกเขาอีก............”

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา

หลินหนานตกใจมาก “ประธานโจว ฉันจะรีบไปชี้แจงที่เซิ่งกวางเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่ต้องแล้ว”

หร่วนซิงหว่านตอนนี้ก็กล้าด่าเขาซ้ำๆ ถ้าให้เธอรู้เรื่องเหล่านั้น คงจะไม่มีความมั่นใจในตัวเองแล้ว

ถึงแม้เขาทำทุกอย่างเป็นเพราะเห็นแต่หน้าของเซิ่งกวาง แต่เธออาจจะไม่คิดเช่นนี้ก็ได้ คงดีใจจนลืมตัวเท่านั้น

บางทีวันหนึ่งอาจจะกล้าเหยียบหัวเขาและทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ

โจวฉือเซินกำลังจะลุกขึ้น ก็เห็นยาขวดหนึ่งของหร่วนซิงหว่านที่ทิ้งไว้ตรงที่นั่ง

เขาเอื้อมมือไปเก็บมา เห็นบนขวดเขียนไว้ว่า กรดโฟลิก

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว “เธอทานยานี้ทำไม”

หลินหนานตอบอย่างระมัดระวัง “ว่ากันว่าการรับประทานยานี้ในระหว่างตั้งครรภ์สามารถป้องกันความบกพร่องของท่อประสาทในทารกในครรภ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ”

โจวฉือเซินใบหน้าของเขาจมลงอย่างกะทันหัน ถือขวดไว้ในมือ ทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยความหนาวเย็น

ตั้งครรภ์ เธอกับจี้หวยเจี้ยนพัฒนามาถึงระดับนี้แล้วเหรอ

ผ่านไปสามปี หร่วนซิงหว่านวางแผนจะแต่งเข้าตระกูลจี้ด้วยวิธีเดียวกันนี้เหรอ

...........

ระหว่างทาง หร่วนซิงหว่านหดหู่มาก กลับถึงบ้านเปิดประตูออก

“ที่รักคุณกลับมาแล้วเหรอ surprise”

ดอกไม้โปรยลงมากลางอากาศ สิ่งที่ตามมาคือชายคนหนึ่งถือดอกกุหลาบในมือ

หร่วนซิงหว่าน “.............”

หลี่อ๋าง “.............”

ทั้งสองคนเขินกันเล็กน้อย สักพักหลี่อ๋างถึงยิ้มแห้งๆ เก็บดอกกุหลาบในมือไว้อย่างเงียบ ๆ “ขอโทษนะ ฉันนึกว่าเป็นซานซาน”

หร่วนซิงหว่านกล่าว “ช่วงนี้ที่สำนักพิมพ์นิตยสารยุ่งมาก ซานซานเธอคงจะกลับดึกหน่อย”

“เหรอ......ต้องโทษฉัน ฉันตั้งใจจะ surpriseเธอหนึ่งเรื่อง”

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันจะไม่บอกเธอ ถ้าเธอเห็นคุณเตรียม surpriseให้เธอ เธอคงจะดีใจมาก เช่นนั้นฉันขอตัวก่อนนะ ไม่รบกวนพวกคุณดีกว่า”

หลี่อ๋างพูดออกมาสองประโยคว่า “ถ้าเช่นนั้นก็ช่างมันเถอะ ถ้าซานซานรู้ก็คงจะด่าฉัน”