สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 408

ในตอนเย็น เมื่อหร่วนซิงหว่านออกมาจากห้องทำงาน สาวๆ ในร้านก็เลิกงานพอดี

เห็นดังนั้นก็พากันทักเธอ "พี่ซิงหว่าน พวกเรากลับแล้วนะคะ"

หร่วนซิงหว่านยิ้มและพยักหน้า "เจอกันพรุ่งนี้นะ"

รอจนพวกสาวๆ จากไป หร่วนซิงหว่านมองเพ้ยซานซานที่ยืนสะพายกระเป๋าเสร็จแล้ว ก็อดเลิกคิ้วถามไม่ได้ว่า "นี่เธอ......"

เพ้ยซานซานไอเพื่อปกปิดความกระอักกระอ่วน "ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ออกกำลังกายนิดหน่อย"

หร่วนซิงหว่านเดินไปที่ห้องน้ำชาเทน้ำหนึ่งแก้ว และยิ้ม "เธอกำลังจะไปออกเดทกับDanielใช่ไหม?"

เพ้ยซานซานเดินไปข้างๆ เธอ แล้วยืนพิงกำแพง "ไม่......ไม่ใช่นะ"

พูดจบก็ก้มหน้าม้วนสายสะพาย "แค่กินข้าวเท่านั้นเอง"

หร่วนซิงหว่านหยิบแก้วขึ้นมาดื่มน้ำ และมองไปที่คนที่รออยู่ข้างนอก "ไปเถอะ เขารอเธออยู่นะ"

เพ้ยซานซานสายตามองตามสายตาของเธอไป และอดเบ้ปากไม่ได้ คิดไปคิดมาจึงพูดขึ้นว่า "ซิงซิง ยังไงในสตูดิโอก็ไม่มีอะไรแล้ว หรือไม่เธอไปกับพวกเราล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "ฉันไม่ไปหรอก เดี๋ยว...... โจวฉือเซินจะมาหาฉันแล้ว"

ได้ยินดังนั้น เพ้ยซานซานก็เผยสีหน้าที่คลุมเครือออกมา ก็พูดขึ้นอย่างเข้าใจทันทีว่า "งั้นฉันไม่รบกวนพวกเธอแล้ว ไปก่อนนะ บ๊ายบาย"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ระมัดระวังด้วยนะ"

หลังจากที่เพ้ยซานซานออกไป หร่วนซิงหว่านก็ปิดประตูกระจก ขณะที่กำลังจะกลับถึงห้องทำงาน กลับเห็นว่าในรถที่ฝั่งตรงข้ามถนน มีคนกำลังมองเธออยู่

รถคันนี้ จอดอยู่ที่นี่นานแล้ว

เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเธอ คนในรถรีบถอนสายตา และตามรถของDanielออกไป

หร่วนซิงหว่านเห็นดังนั้น ก็เม้มปากเบาๆ

ถ้าเธอเดาไม่ผิด น่าจะเป็นคนของหลินจื้อหย่วน

เมื่อกลับมาถึงห้องทำงาน หร่วนซิงหว่านวางแก้วน้ำไว้ข้างๆ หยิบปากกาขึ้นมา คิดอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้วาดอะไรออกมาเลย

เพียงแค่เขียนชื่อไม่กี่ชื่อ ไว้บนกระดาษร่าง

หลินจื้อหย่วน หลินจืออี้ Daniel ท่านจิ้น เฉิงเว่ย รวมทั้งคุณมู่คนที่มอบกุญแจโกดังให้เธอก่อนหน้านี้ แต่หลังจากนั้นกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

หร่วนซิงหว่านมองไปที่ชื่อบนกระดาษ หลังจากคิดอยู่ชั่วครู่ ก็เพิ่มชื่อขึ้นอีกหนึ่งชื่อ William

แม้จะพูดว่า Williamจะดูเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่เขามีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับคนเหล่านี้

หร่วนซิงหว่านนึกถึงวันก่อนที่ไปบ้านท่านจิ้นกับเฉิงเว่ย Williamกับเฉิงเว่ย เหมือนจะไม่รู้จักกัน เพียงแค่ทักทายกันพอเป็นพิธีเท่านั้น

อันนี้ก็แปลกมากแล้ว เฉิงเว่ยสนิทกับท่านจิ้นมาก อีกทั้งความสัมพันธ์ระหว่าง William กับท่านจิ้นก็ดีกว่าที่เห็นมาก

แต่ทั้งๆ ที่ได้เห็นความสัมพันธ์ของท่านจิ้น โอกาสได้พวกเขาจะได้พบกัน มีมากมายเหลือเกิน

สิ่งเดียวที่สามารถอธิบายได้ คือพวกเขาไม่คุ้นเคยกันเลย หรือไม่จงใจแกล้งทำเป็นไม่คุ้นเคย

ไม่ว่าจะเป็นเฉิงเว่ย ยังมีDaniel หรือท่านจิ้น เป้าหมายของพวกเขาก็คือจัดการกับหลินจื้อหย่วน

แต่Williamที่ดูเหมือนคนนอกไม่มีความเกี่ยวข้อง แต่กลับเป็นเพราะความบังเอิญ ที่ได้เข้าร่วมโครงการการประมูลของหลินซื่อ

สิ่งเหล่านี้อยู่รวมกันแล้ว เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อได้ ที่ว่า William มาเพียงเพื่อพัฒนาตลาดในประเทศเท่านั้น

แต่ไม่ว่ายังไง หร่วนซิงหว่านก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย จากนั้นได้ระบายชื่อบนกระดาษวาดทั้งหมดด้วยปากกาอย่างหงุดหงิด

ในตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหู "เขียนอะไรอยู่เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านไม่ทันตั้งตัว จึงถูกเขาทำให้ตกใจ แล้วเอนหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ดันไปแนบชิดกับหน้าอกที่อบอุ่นของชายหนุ่ม

ริมฝีปากของโจวฉือเซินยกขึ้นเล็กน้อย แล้วถือโอกาสกอดไหล่เธอไว้

หร่วนซิงหว่าน "......"

อิตาบ้านี่จงใจชัดๆ

โจวฉือเซินถาม "กินข้าวหรือยัง"

"คุณบอกให้ฉันรอคุณไม่ใช่เหรอ"

โจวฉือเซินเลิกคิ้วขึ้น "งั้นไปกันเถอะ"

หร่วนซิงหว่านเก็บข้าวของ และฉีกกระดาษร่างบนโต๊ะออกมา แล้วขยี้จากนั้นโยนมันลงไปในถังขยะ

ระหว่างทานอาหาร หร่วนซิงหว่านพูด "วันนี้ฉันเห็นว่าโจวซื่อมีการออกมาแถลงการณ์ คุณคิดอย่างไร?"

"คุณหมายถึงเรื่องการปลอมแปลงในการแข่งขัน หรือว่าติดสินบนคณะกรรมการ?"

หร่วนซิงหว่านสงสัย "นี่ไม่ใช่เรื่องเดียวกันหรอกเหรอ"

โจวฉือเซินเติมน้ำลงในแก้วให้เธอ "เดิมทีก็เรื่องเดียวกัน แต่ตอนนี้มันแบ่งเป็นสองเรื่องออกมาจัดการแล้ว"

"หมายความว่ายังไง"

"ตอนนี้มีคนชี้ว่าเวินเฉี่ยนปลอมแปลงในการแข่งขันและติดสินบนกรรมการ การปลอมแปลงมีหลักฐานยืนยันแล้ว แต่การติดสินบนกรรมการ ดูจากตอนนี้แล้ว กลับเป็นว่าเขาพูดโดยไม่มีหลักฐาน นอกจากนี้ กรรมการทั้งสองคน ก็ยังคงไม่ยอมรับจนถึงตอนนี้ ดังนั้น ได้เพียงแค่แบ่งออกเป็นสองเรื่องมาจัดการเท่านั้น"

ได้ยินดังนั้น หร่วนซิงหว่านก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ "เรื่องติดสินบนกรรมการ ไม่มีหลักฐานโดยตรงจริงๆ ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ฉันเองก็รู้สึกว่า เวินเฉี่ยนไม่มีความสามารถพอที่จะติดสินบนพวกเขาได้ แต่ทางโรเบิร์ตผู้จัดงานก็ได้ตรวจสอบแล้ว ไม่ใช่ฝีมือของเขา......"

โจวฉือเซินพูดช้าๆ ว่า "ในเมื่อเป็นเรื่องที่เธอทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องเสียเวลากับเธอแล้ว"

หร่วนซิงหว่านอึ้งไปครู่หนึ่ง หยุดนิ่งไปหลายวินาทีก่อนที่จะเข้าใจอะไรบางอย่าง

จริงสิ เธอเกือบลืมไปแล้ว การแข่งขันนักออกแบบนั้น ยังเกี่ยวข้องกับหลินจืออี้และจ้าวเชียนเชียนด้วย

หร่วนซิงหว่านพูดต่อว่า "คุณคิดว่าจะเป็น คนไหนในหมู่พวกเธอ?"

"ทั้งสองมีความเป็นไปได้สูง" โจวฉือเซินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ "แต่ว่า ในเครือของจ้าวซื่อกรุ๊ป ที่มีบริษัทแฟชั่นแห่งหนึ่ง และกรรมการสองคนนั้น มีความสัมพันธ์ด้านการร่วมมือกันอย่างลึกซึ้งมาก"

เมื่อเธอพูดแบบนี้ หร่วนซิงหว่านก็เข้าใจทุกอย่าง

จ้าวเชียนเชียนเป็นคนทำเรื่องนี้

และมันก็ไม่ใช่การติดสินบนคณะกรรมการง่ายๆ เพราะเกี่ยวข้องกับความร่วมมือนี้ ไม่ว่าจะเป็นเงื่อนไขของสัญญา หรือการติดต่อทางการเงิน ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นปัญหาใดๆ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมหลุยส์ถึงไม่สามารถค้นพบอะไรได้

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หร่วนซิงหว่านก็อดที่จะอุทานออกมาไม่ได้

โจวฉือเซินถามว่า "เกิดอะไรขึ้น"

"ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกว่าประธานโจวมีเสน่ห์มากเกินไปเท่านั้นเอง"

โจวฉือเซิน "?"

หร่วนซิงหว่านทานจนอิ่มแล้ว เธอลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ฉันอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะ"

โจวฉือเซินเลียฟัน แล้วเดินตามออกไป

หร่วนซิงหว่านเพิ่งเปิดประตูที่นั่งคนขับ โจวฉือเซินก็นั่งลงที่ข้างคนขับแล้ว

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอขึ้นรถอย่างอารมณ์เสีย "ประธานโจวจะทำอะไรน่ะ"

โจวฉือเซินพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนสี "ไปส่งคุณ"

หร่วนซิงหว่านขี้เกียจจะสนใจเขา ขึ้นรถและดึงเข็มขัดนิรภัยที่อยู่ด้านข้างมาแล้วกำลังจะติด แต่โจวฉือเซินก็ได้โน้มตัวเข้ามาหา

เธอเอนหลังโดยไม่รู้ตัว "คุณ......คุณจะทำอะไรน่ะ?"

โจวฉือเซินจับมือเธอ แล้วเสียบแผ่นเข็มขัดนิรภัยลงในช่อง เสียงได้ดังขึ้นเล็กน้อย "ช่วยคุณคาดเข็มขัดนิรภัย หรือจะว่า คุณอยากให้ผมทำอะไร?"

มองใบหน้าที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม หร่วนซิงหว่านจู่ๆ รู้สึกว่ามันร้อนขึ้นมา เธอกระแอม แล้วลดกระจกรถลง จากนั้นได้ดันหน้าอกของเขาออก "นั่งดีๆ ขวางหูขวางตาฉันแล้ว"

ขณะพูด ก็ทำเหมือนมองไปกระจกมองหลังทางด้านขวามือ

จากนั้นแล้วขับรถออกไป