สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 446

เวลาหกโมงเย็น โรลส์-รอยซ์สีดำหยุดอยู่ที่ประตูโรงแรมอย่างตรงเวลา

โจวฉือเซินลงจากรถ อ้อมไปอีกด้านหนึ่ง เพื่อเปิดประตูรถ จากนั้นยื่นมือออกไปหาคนข้างใน และคิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย

หร่วนซิงหว่านยกมุมปากขึ้น นำมือวางมือลงไป และลงจากรถพร้อมกับชายกระโปรง

วันนี้เธอใส่กระโปรงยาวสีม่วงอ่อน ขับผิวให้ยิ่งขาวเนียน สวมสร้อยคอที่คอ เป็นสร้อยคอที่ประณีตกะทัดรัด หากตัวเองมอง จะพบว่าจี้เป็นรูปร่างของนาฬิกาพก

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านยืนอยู่ข้างๆ โจวฉือเซิน แล้วชายคนนั้นก็ยื่นแขนข้างหนึ่งออกมา

เธอเอื้อมมือออกไป และคล้องแขนเบา ๆ

ทั้งสองเดินเข้าไปในโรงแรมด้วยกัน

แขกหลายคนที่อยู่ด้านหลังเห็นฉากนี้ และอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกัน

"เมื่อครู่นั้น คือประธานโจวและภรรยาเก่า...... แฟนสาวของเขาใช่ไหม? "

"ก่อนหน้านั้นเคยได้ยินมาว่าเธอสวยมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอ คิดไม่ถึงเลยว่าจะสวยกว่าดาราในทีวีเสียอีก"

"ดูท่าแล้ว หล่อนกับประธานโจวเข้ากันได้ดีนะ ทำไมตอนนั้นถึงหย่ากันล่ะ"

"จะไม่ใช่เพราะเรื่องเก่าๆ ไร้สาระพวกนั้นเหรอ ตอนนั้นเธอแกล้งท้องเพื่อแต่งงานกับตระกูลโจว ทุกคนก็รู้กันดีอยู่แล้ว การหย่าร้างต้องเป็นเหตุผลนี้อย่างแน่นอน"

"นั่นไม่ถูกต้องนะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ เรื่องที่ประธานโจวตามจีบเธอเมื่อไม่นานมานี้ ทำไมถึงกลายเป็นเรื่องวุ่นวายขึ้นมาอีก"

"นี่คุณไม่รู้ใช่ไหม จะว่าไปแล้วประธานโจวเป็นภรรยาเก่า ประสบการณ์ชีวิตก็ยอดเยี่ยมมาก ฉันได้ยินมาว่าเธอถูกขายไปให้มู่สื้อ" คนที่พูดลดเสียงลง "อีกอย่างว่ากันว่าถูกพ่อของเธอขายไปด้วย จากนั้นก็ได้พบกับประธานโจว เรื่องระหว่างชายหญิง ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น หลังจากคืนนั้น ไม่นานเธอก็ไปที่บ้านตระกูลโจวแล้วเหรอ"

"แต่คุณก็ไม่ได้บอกนี่ว่า ทำไมประธานโจวถึงตามจีบเธออีกครั้ง"

คนที่พูดได้พูดต่อ "อย่าเพิ่งใจร้อน ฉันยังพูดไม่จบ พวกคุณยังจำเรื่องที่ประธานโจวกับหลินจืออี้ยกเลิกหมั้นหมายเมื่อปีที่แล้วได้ไหม ไม่ใช่บอกแล้วเหรอ ว่าตระกูลหลินรังเกียจเขาที่เป็นลูกนอกสมรส รู้สึกว่าเขาไม่คู่ควรกับคุณหนูใหญ่ผู้สูงส่งอย่างหลินจืออี้ เลยต้องถอนหมั้นไป"

ทันใดนั้น เสียงที่เยือกเย็นก็ดังขึ้น "แล้วหลังจากนั้นล่ะ? "

"ต่อมา คุณว่าบังเอิญไหม ภรรยาเก่าของประธานโจว จู่ๆ ก็มาหาหลินจื้อหย่วน ถือของแทนใจอะไรสักอย่าง ที่บอกว่าเธอคือลูกสาวแท้ๆ ของหลินจื้อหย่วนที่พลัดพรากจากกันมาหลายปี ถึงแม้หลินจื้อหย่วนจะไม่เชื่อ แต่เธอถือของที่เป็นสิ่งที่ภรรยาที่เสียชีวิตของหลินจื้อหย่วนทิ้งเอาไว้ และยังมีท่านจิ้นที่ยืนยันอีกคน หลินจื้อหย่วนจึงรับเธอเข้ามาในตระกูลหลินอย่างสับสนงงงวย"

คนที่พูดถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า "เช่นนั้นคุณว่า เห็นภรรยาเก่าของตัวเองเป็นถึงคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่แท้จริงของหลินซื่อ ประธานโจวจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร ขอเพียงแต่งงานกับเธอ หลินซื่อก็จะกลายเป็นสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋าของเขาแล้วไม่ใช่เหรอ และจะต้องบอกว่า ประธานโจวมีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล และได้หลินซื่อมาครอบครองอย่างง่ายดาย"

หลังจากเขาพูดจบ จู่ๆ ก็ตระหนักได้ว่ารอบข้างเงียบสงัดไปนานแล้ว คนหลายๆ คนที่เดิมทีมารวมตัวกันซุบซิบนินทา ไม่รู้ว่าพากันถอยหลังไปหลายก้าวตั้งแต่เมื่อไหร่ และได้เว้นระยะห่างออกจากเขา บรรยากาศเงียบสงัดน่ากลัว

เขาหันหน้าไปอย่างแข็งทื่อ และเผชิญเข้ากับใบหน้าที่คล้ายยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

เจียงเยี่ยนพูดช้าๆ "นิทานแต่งได้ไม่เลวเลยนี่"

"......คุณ คุณชายเจียง"

"ถ้าโจวฉือเซินรู้ว่าเจ้าแต่งเรื่องที่สร้างแรงบันดาลใจให้เขาแบบนี้ ถ้าฟังแล้วก็คงจะอดปรบมือให้ไม่ได้"

สีหน้าของชายคนนั้นแข็งค้างขึ้นไม่น้อย "ผม...... ผมแค่ได้ยินคนอื่นพูดมาครับ ไม่ใช่ผมแต่งขึ้นอย่างแน่นอน ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะใส่ร้ายประธานโจวเป็นการส่วนตัวด้วย ผมก็......"

เสิ่นจื่อซีเดินเข้ามา และพูดอย่างสนิทสนมว่า "ปล่อยข่าวลือมีโทษสูงสุดสามปี ถ้าต้องการให้มาหาผม ผมจะลดราคาให้"

"......"

ในห้องจัดเลี้ยง

หลังจากหร่วนซิงหว่านกับโจวฉือเซินมาถึง ก็เห็นหลินจื้อหย่วนกำลังพูดกับท่านจิ้นอยู่ จึงเดินเข้าไปทักทาย "ท่านจิ้น ประธานหลิน"

ท่านจิ้นยิ้มตาหยีพยักหน้า เมื่อตอนที่มองโจวฉือเซิน กลับดูไม่ค่อยพอใจนัก "ประธานโจวก็มาด้วย"

โจวฉือเซิน "?"

เขาไม่ควรมาเหรอ?

เวลานี้ เฉิงเว่ยก็มาถึงแล้ว ยืนอยู่ข้างๆ ท่านจิ้น

โจวฉือเซินพูดเรียบๆ ว่า "ไปห้องน้ำสักครู่ครับ"

หลังจากพูดจบ ก็ลากหร่วนซิงหว่านออกไป

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว หร่วนซิงหว่านก็พูดขึ้นว่า "คุณไปห้องน้ำพาฉันมาด้วยทำไม ฉันไม่ได้ไปนะ"

โจวฉือเซินปรายตามองนางแวบหนึ่ง "หรือว่าคุณอยากอยู่กับเฉิงเว่ยตามลำพัง? "

หร่วนซิงหว่าน "......"

นี่ก็หึงด้วยเหรอ?

ไม่ใช่ อยู่ตามลำพังที่ไหน และที่ห้องจัดเลี้ยงนี้มีคนเป็นร้อยๆ คน ต่อให้เธออยากอยู่คนเดียว ก็อยู่ไม่ได้หรอก

ในความเป็นจริง โจวฉือเซินไม่ได้ไปที่ห้องน้ำ เพียงแค่หาข้อแก้ตัว ที่จะพาเธอไปยังตรงที่ที่มีคนน้อย

หร่วนซิงหว่านพูด "คุณคิดว่าต่อไปจะไม่ให้ฉันกับเฉิงเว่ยเจอหน้ากันเลยใช่ไหม? "

หยุดไปครู่หนึ่ง เธอกลัวว่าโจวฉือเซินจะเข้าใจผิด จึงพูดเสริมอีกประโยคหนึ่งว่า "เหมือนในสถานการณ์แบบวันนี้"

โจวฉือเซินหยิบแชมเปญแก้วหนึ่งขึ้นมา แล้วพูดช้าๆ ว่า "สามารถไม่เจอได้ก็อย่าเจอ สถานการณ์แบบวันนี้ก็หลีกเลี่ยงได้"

"ทำไมคุณถึงเป็นศัตรูกับเขานัก ฉันก็ไม่......"เคยชอบเขา

โจวฉือเซินมองเธอ "คุณกลับบ้านไปเจอพ่อแม่กับเขาแล้ว ถ้าวันนั้นผมไม่ไป พวกคุณคงคุยถึงเรื่องแต่งงานแล้วใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะแห้งๆ "เรื่องเมื่อหลายร้อยปีก่อนคุณยังจำมันได้ชัดเจนขนาดนี้"

ใครบอกว่ามีแต่ผู้หญิงชอบเปิดบัญชีเก่า ผู้ชายก็ชอบเหมือนกันไม่ใช่เหรอ

โจวฉือเซินจิบแชมเปญคำหนึ่ง "เรื่องเมื่อหลายหมื่นปีก่อนผมยังสามารถจำมันได้ คุณกับ......"

ขณะที่ชื่อนั้นกำลังจะพูดออกไป โจวฉือเซินก็เม้มปากนิดหน่อย ก็ไม่มีเสียงแล้ว

หร่วนซิงหว่านอดยิ้มออกมาไม่ได้ นี่สิถึงจะเป็นระดับสูงสุดของความหึงหวง เขาไม่อยากพูดถึงมันด้วยซ้ำ

ที่จริงแล้วเธอกับจี้หวยเจี้ยน ได้จบกันไปแล้วเมื่อสามปีก่อน ต่อให้หลังจากที่เธอหย่าแล้ว เธอก็ไม่เคยมีความคิดว่าจะอยู่กับเขาเลย ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมอิตาบ้านี่ถึงคิดเล็กคิดน้อยได้มากขนาดนี้

หร่วนซิงหว่านกล่าวต่อว่า "ฉันอาศัยอยู่กับคู่หมั้นเก่าของคุณทุกวัน ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"

โจวฉือเซินพูดเรียบๆ ว่า "นั่นก็เพื่อใครล่ะ?"

"คุณมันมีเหตุผลมากนะ"

"แน่นอนล่ะ"

ระหว่างที่พูด เจียงเยี่ยนกับเสิ่นจื่อซีก็เดินเข้ามา "ยังทะเลาะกันอยู่ ดูท่าคืนนี้คงมีเรื่องอื่นได้เผยแพร่ออกมาอีกแล้ว"

โจวฉือเซินเหล่มองเขา "นายพูดเรื่องไร้สาระอะไร"

เจียงเยี่ยนพูด "ไม่มีอะไร หรอก เมื่อกี้ได้ยินเรื่องสำเร็จที่ผ่านมาของ......นายมานิดหน่อย? "

เฉินจื่อซีโบกมือให้หร่วนซิงหว่าน "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ หลังจากนี้เรื่องการหย่าอย่าลืมมาหาผมนะ ฟรี"

โจวฉือเซิน "......"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานกัน งานครบรอบของหลินซื่อก็กำลังจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ หลินจื้อหย่วนได้มายืนพูดบนเวที พูดเกี่ยวกับวัฒนธรรมองค์กร การพัฒนาองค์กร บทพูดเป็นทางการต่างๆ และเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่ว

เจียงเยี่ยนพูดช้าๆ "ละครกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว"

โจวฉือเซินพูดเสียงเข้ม "นักแสดงของคืนนี้ ก็ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว"

หร่วนซิงหว่านฟังคำพูดของทั้งสองคน จึงเม้มปาก และมองไปที่หลินจื้อหย่วน