สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 479

เป็นเวลานานแล้วที่หร่วนซิงหว่านไม่ได้มาห้างสรรพสินค้า แต่ตลอดมาเธอก็ไม่เคยขาดเสื้อผ้า โจวฉือเซินจะให้คนมาเปลี่ยนเสื้อผ้าในตู้อยู่เป็นระยะๆ ซึ่งทั้งหมดเป็นของใหม่ของฤดูกาลนั้นๆ

ดังนั้นแล้วเธอจึงไม่ค่อยซื้อของให้ตัวเองมากนัก นอกจากสิ่งที่เห็นแล้วชอบเป็นพิเศษ ส่วนมากเธอจะซื้อให้ผู้ชายมากกว่า

เพ้ยซานซานอดไม่ได้ที่จะจุ๊ปาก เมื่อเห็นฉากนี้ "เธอจงใจมายั่วฉันใช่ไหม"

เมื่อได้ยิน หร่วนซิงหว่านจึงหัวเราะ "จริงสิ อีกครึ่งเดือนก็จะวันเกิดเธอแล้วนี่ อยากได้อะไรละ ฉันซื้อให้"

"ฉันอยากได้แฟน"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอพูดอย่างจริงจัง "ถือว่าฉันไม่เคยพูดแล้วกัน"

เพ้ยซานซานนั่งอยู่บนโซฟา มองดูคู่รักที่จับมือกันข้างนอก อดที่จะทอดถอนใจไม่ได้ "เธอว่า ทำไมคนอื่นเขาถึงรักกันได้ง่ายขนาดนั้นกันนะ ฉันนี่เหมือนกับทำให้กามเทพเยว่เหล่าไม่พอใจเลย นอกจากผู้ชายห่วยแตกแล้วก็ไม่เคยพบเจอผู้ชายปกติเลย"

เพ้ยซานซานพูดอีก "ไม่รู้แม่ฉันคิดยังไงช่วงนี้ถึงโทรให้ฉันไปดูตัวตลอดเลย"

หร่วนซิงหว่านชะงัก "ดูตัว?"

"ใช่สิ บอกว่าเขาเป็นลูกชายของเพื่อนร่วมชั้น ทำงานรัฐวิสาหกิจ การงานมั่นคง เป็นคนเรียบง่าย พ่อแม่ก็เห็นหน้าค่าตากันมาก่อน แน่นอนว่าไม่ได้เป็นผู้ชายสารเลวเหมือนหลี่อ๋างแน่"

"งั้นก็ไปเจอไหมละ"

เพ้ยซานซานภอนหายใจ "ฉันไม่อยากไป แต่แม่ฉันพูดแล้วว่า ถ้าฉันไม่ไป คราวหลังก็ไม่ต้องกลับมาบ้าน"

เงียบไปสักพัก เพ้ยซานซานก็พูดต่อ "แต่จะว่าไปแล้ว คนอย่างนี้ก็เหมาะกับการแต่งงานจริงๆเลย ใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขมั่นคง แต่ฉันก็แค่......ฉันไม่อยากแต่งงานเหมือนหาเพื่อนมาใช้ชีวิตร่วมกัน การแต่งงานที่ไร้ความรัก ฉันหารูมเมทจะดีกว่าไหม"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ "คุณน้าก็แค่เป็นห่วงเธอ พูดกับเธอดีๆอีกครั้งเถอะ"

"ฉันไม่อยากพูดแล้ว ฟังแม่พร่ำเสียจนปวดหัว สรุปแล้ว วันหยุดนี้ฉันจะไปเจอเขาก่อน จากนั้นค่อยหาเหตุผลปฏิเสธ ก็ถือว่าเป็นการไว้หน้าแม่ของฉัน"

"อย่างนี้ก็ได้"

เดินซื้องของกันได้สักพัก โทรศัพท์มือถือของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้น เมื่อเธอเห็นว่าDanielโทรมา จึงเดินไปด้านข้างเพื่อรับสาย

ไม่นาน เสียงของDanielก็ลอยมา "คุณหร่วน ผลชันสูตรออกมาแล้วครับ"

หร่วนซิงหว่านอดไม่ได้ที่จะกำโทรศัพท์แน่น "ว่ายังไงคะ "

"ผมยังไม่รู้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงชัดนัก เลยต้องรบกวนคุณหร่วนให้มาด้วย หลังจากถึงแล้ว แพทย์นิติเวชจะบอกกับเรา" Danielพูด "คุณหร่วนอยู่ไหนครับ ผมจะไปรับ"

หร่วนซิงหว่านพูด "คุณส่งที่อยู่มาให้ฉันเถอะค่ะ ฉันอยู่ข้างนอก ไปด้วยตัวเองได้ค่ะ"

Danielตอบรับเมื่อได้ยิน "ครับ"

หลังจากวางสายได้ไม่นาน Danielก็ส่งที่อยู่มา

หร่วนซิงหว่านเก็บโทรศัพท์ ก่อนจะตรงไปทางเพ้ยซานซาน "ซานซาน ฉันมีธุระนิดหน่อย ต้องไปอีกที่หนึ่ง"

เพ้ยซานซานกำลังดื่มชานม เธอถามว่า "อะไรเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก "ผลชันสูตรของแม่ฉันออกมาแล้วละ"

เพ้ยซานซานรีบลุกขึ้น "งั้นฉันไปเป็นเพื่อน"

"อ่า......Danielก็อยู่นะ เธอจะไปไหม"

เพ้ยซานซานเงียบไปนิด ก่อนจะยิ้มแห้ง "ไปสิ ฉันไปเป็นเพื่อนเธอ ไม่ได้ตั้งใจไปเจอเขานี่ ไม่สนเขาก็โอเคแล้ว"

เพ้ยซานซานอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้มาก และเธอก็กลัวว่าหร่วนซิงหว่านจะเป็นลมไปเหมือนครั้งที่แล้วด้วย

เมื่อเห็นเธอตัดสินใจอย่างแน่ชัด หร่วนซิงหว่านก็ไม่ปฏิเสธ หลังจากขึ้นรถกับเพ้ยซานซานแล้ว เธอก็บอกที่อยู่ที่Danielส่งมาให้กับคนขับรถไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็หยุดตรงหน้าประตู

หร่วนซิงหว่านพูด "ป้าจางคะ รอฉันอยู่ตรงนี้นะคะ เสร็จแล้วฉันจะออกมา"

ป้าจางพยักหน้า "คุณนายไปทำธุระเถอะค่ะ"

ด้านนอกรถ Danielยืนรออยู่ตรงหน้าประตูแล้ว

นอกจากเขา ก็ยังมีเฉิงเว่ย

เมื่อเพ้ยซานซานกับหร่วนซิงหว่านก้าวเข้าไป เฉิงเว่ยจึงพูดว่า "ซิงหว่าน คุณไม่ได้บอกเสี่ยวเฉินเหรอ"

"เขาเรียนอยู่ค่ะ ฉันไม่ได้เรียกเขา อีกอย่างตอนนี้ก็ยังไม่รู้สถานการณ์อะไร ฉัน......ไว้จะบอกเขาทีหลัง"

ตั้งแต่เธอจำความได้ แม่ของเธอตายเพราะคลอดเสี่ยวเฉิน แต่ไม่รู้ว่าทำไม เรื่องราวเหล่านี้ที่สืบเนื่องต่อกัน ทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น

ดังนั้น ถ้ายังไม่รู้ผลสุดท้ายแน่ชัด เธอจะไม่บอกเสี่ยวเฉิน

เมื่อมาถึงศูนย์วินิจฉัย ไม่นานก็มีคนมาพาพวกเขาเข้าไปด้านใน แพทย์นิติเวชได้รออยู่ในนั้นก่อนแล้ว

แพทย์นิติเวชมองมาทางพวกเขา "พวกคุณ คนไหนเป็นสมาชิกในครอบครัวของผู้เสียชีวิตครับ?"

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงเบา "ฉันค่ะ"

แพทย์นิติเวชหยิบเอกสารขึ้นมาจากโต๊ะ "พวกเราได้ตรวจสอบสาเหตุการเสียชีวิตของผู้ตายแล้วครับ ก็คือกะโหลกศีรษะได้รับการกระแทกจนทำให้ถึงแก่ความตาย"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หร่วนซิงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และทวนคำพูดของแพทย์นิติเวช "กะโหลกศีรษะได้รับการกระแทก"

แพทย์นิติเวชพยักหน้า แล้ววางเอกสารไว้ตรงหน้าเธอ "นี่คือผลการตรวจสอบ คุณลองดูสิครับ"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว หยิบข้อมูลขึ้นมาอ่านอย่างละเอียด

แพทย์นิติเวชพูดเสริมว่า "ตอนส่งผู้เสียชีวิตมา ทางเราได้รับข่าวว่าเธอเสียชีวิตด้วยจากการคลอดบุตร แต่ผมได้ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว แม้ว่าผู้เสียชีวิตจะเหลือเพียงโครงกระดูก ซึ่งนั่นก็ทำให้การตรวจสอบยากขึ้น แต่ผมยืนยันได้ว่า เธอไม่ได้เสียชีวิตเพราะการคลอดบุตรอย่างแน่นอน และกะโหลกศีรษะของเธอก็ได้รับบาดเจ็บอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งเป็นความเจ็บปวดที่ทำให้เธอถึงแก่ชีวิตครับ"

สายตาของหร่วนซิงหว่านตกลง เธอกัดริมฝีปาก ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

Danielเอาผลตรวจจากมือเธอมาวางไว้บนโต๊ะ "ก็คือ เธอถูกคนทำร้ายจนตายสินะครับ"

แพทย์นิติเวชพยักหน้า "ครับ บาดแผลของผู้เสียชีวิตอยู่ด้านหลังศีรษะ น่าจะเป็นเพราะการทะเลาะวิวาทกันอย่างดุเดือด จนเกิดอุบัติเหตุกระทบเข้ากับกำแพง ประกอบกันการช่วยเหลือที่ไม่เหมาะสม เลยเป็นเหตุให้เสียชีวิตครับ"

ขนตาของหร่วนซิงหว่านสั่นเทา เธอหลับตาลงช้าๆ

ตอนนี้ความจริงทุกอย่างได้เผยออกมาแล้ว ตายเพราะคลอดลูกอะไรกัน ทั้งหมดเป็นเพียงแค่คำพูดฝ่ายเดียวของหร่วนจุน

เขาเป็นคนฆ่าแม่ของเธอด้วยน้ำมือของตัวเอง

และยังเอาศพไปซ่อนไว้ในกำแพง

อาจเพราะกลัว หรือสำนึกผิดเสียใจ

แล้วก็ไม่ต้องการให้คนสังเกต ก็เลยเลี้ยงเธอและเสี่ยวเฉินจนโต

แต่เมื่อเวลาผ่านไป สันดานเดิมของเขาก็ถูกเปิดเผยออกมา

ทันใดหร่วนซิงหว่านก็รู้สึกว่า ที่เธอกับเสี่ยวเฉินยังมีชีวิตอยู่ภายใต้กำมือของหร่วนจุน ก็เป็นเรื่องที่น่าโชคดีมากแล้ว

เมื่อเห็นใบหน้าของหร่วนซิงหว่านผิดปกติ เพ้ยซานซานจึงรีบเข้าไปประคองเธอ "ซิงซิง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านลืมตา ก่อนจะส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไร"

เมื่อเพ้ยซานซานเห็นว่าใบหน้าของเธอซีดกว่าก่อนหน้าหลายเท่า จึงรู้ได้ทันทีว่าเธอจะไม่เป็นอะไรได้ยังไง ก่อนจะหันไปทางแพทย์นิติเวช "ยังมีเรื่องอื่นอีกไหมคะ ถ้าไม่มีแล้ว พวกเราขอตัว"

แพทย์นิติเวชหยิบกระดาษตรวจพิสูจน์ออกมา "สมาชิกในครอบครัวลงชื่อตรงนี้ก็เรียบร้อยแล้วครับ"

หร่วนซิงหว่านหยิบปากกาขึ้นมา จรดเซ็นชื่อของตัวเองลง

เฉิงเว่ยพูด "ซิงหว่าน เรื่องที่เหลือให้ผมจัดการ คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ"

หร่วนซิงหว่านวางปากกาลง "ไม่เป็นไรค่ะ ถึงแม้ฉันจะไม่มีความทรงจำอะไรกับเธอก็ตาม แต่......"

เสียงของเธอเจือแววสะอื้นเล็กน้อย จากนั้นจึงค่อยพูดต่อ "ขั้นตอนสุดท้าย ให้ฉันทำเองเถอะ"