สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 482

มีวัยรุ่นจำนวนมากอยู่ในผาจำลองนี่ และมีหลายคนที่จำหร่วนซิงหว่านได้ เมื่อมองไปยังคนที่อยู่ข้างเธอ ถึงแม้จะมองหน้าโจวฉือเซินไม่ชัด แต่เมื่อเห็นหร่วนซิงหว่านกอดเขาแน่นขนาดนี้ ก็สามารถเดาไปได้70-80%แล้ว

ในขณะนี้มีเสียงซุบซิบสนั่น และถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่ง

หร่วนซิงหว่านวางแผนมาเสียเยอะแยะ แต่กลับไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้น

เธอฝังศีรษะลงในอ้อมอกของโจวฉือเซิน ก่อนพูดกระซิบ "รีบลงไปสิ!"

โจวฉือเซินใช้มือข้างเดียวโอบแขนเธอ และพูดอย่างใจเย็นว่า "ลงไปน่ะได้ แต่คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า"

หร่วนซิงหว่านกัดฟัน "คุณจงใจใช่ไหม"

"ผมจงใจอะไรล่ะ คุณผลักผมขึ้นมาเอง"

"ก็นั่น......"

เมื่อหร่วนซิงหว่านจะโต้กลับ เธอก็ตระหนักได้ว่านี่ไม่ใช่ที่สำหรับพูดคุย เธอแอบหยิกเอวของเขา

"เร็วสิ!"

โจวฉือเซินร้องโอดโอย แล้วพูดข้างหูเธอว่า "ที่รัก ผมเคยบอกคุณหรือยัง ว่าอย่าแตะเอวผู้ชายตามใจชอบ"

ฟังเหมือนเขายังคงไม่อยากลงไปข้างล่าง

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศมันดูมีเลศนัยอะไรบางอย่าง คนข้างล่างก็มีไม่น้อย หร่วนซิงหว่านก็ยิ่งพูดไม่ออก

"กลับไปค่อยเรียกไม่ได้เหรอ"

‘เคยมีครั้งไหนที่คุณกลับไปแล้วเรียก?"

"ครั้งนี้ ฉันสัญญา"

โจวฉือเซินมองไปที่เธอ ไม่รู้ว่าคิดอะไร ทันใดก็พูดขึ้นว่า "ถ้าคุณรับปากว่าหลังจากกลับไป คุณจะเรียกผมว่า ‘สามี’ ทุกวัน ผมจะพิจารณาให้สักหน่อย"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ไอ้นี่ได้คืบจะเอาศอก

ไม่รอให้เธอโต้แย้ง โจวฉือเซินพูดว่า "คุณคิดยังไงบ้าง"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างหงุดหงิด "คุณให้โอกาสฉันคิดเรื่องนี้แล้วไหม"

"ไม่ใช่ว่าผมไม่ให้คุณ แต่พวกเขาไม่ให้คุณต่างหาก"

คนด้านล่างเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และพวกเขาใช้เวลากันด้านบนค่อนข้างนาน ถ้ารูปภาพถูกเผยให้เห็นออกมา ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าอย่างขอไปที "โอเค โอเค ฉันรับปากคุณค่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวฉือเซินก็ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะยกมือขึ้นดึงเชือก ในขณะเดียวกันก็พูดขึ้นว่า "จับให้แน่น"

เดิมทีหร่วนซิงหว่านก็กอดแน่นอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนี้ เธอก็หลับตาลงทันที และโอบรอบเอวของเขาไว้แน่น

ไม่ถึงสองวินาที เธอก็พลันรู้สึกว่าร่างกายของเธอร่วงหล่นลงมา

ไม่นานนัก ในที่สุดเท้าของเธอก็เหยียบพื้นอีกครั้ง

เธอรีบปล่อยโจวฉือเซิน ก่อนจะหายใจเข้าลึก

โจวฉือเซินถอดอุปกรณ์ปีนเขาให้เธอ ยิ้มพลางถามว่า "ใช้เสร็จแล้วก็ทิ้ง?"

หร่วนซิงหว่านไม่คิดสนใจเขา

ตอนนี้เอง ก็มีพนักงานเข้ามาหา "ประธานโจว ต้องจัดการไหมครับ"

โจวฉือเซินหันมามอง "ไม่ต้อง บอกพวกเขาว่า ค่าใช้จ่ายของคืนนี้ทั้งหมดฉันจะจ่ายเอง รูปก็สามารถเก็บไว้ชื่นชมดูเองได้ แต่อย่าเอาออกไปเผยแพร่ในที่สาธารณะ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เขาป่วยเหรอ ใครอยากจะชื่นชมรูปกันล่ะ!

พนักงานรับคำ ก่อนจะจากไป และไล่ฝูงชนให้กระจายออกไป

โจวฉือเซินมองเวลา "ไปดูหนังไหม"

หร่วนซิงหว่านพูด "ขอบคุณสำหรับคำเชิญ ฉันไม่ไป"

"ทำไมละ?"

"คุณบอกจะพาฉันมาพักผ่อน แต่ตอนนี้ฉันอารมณ์ไม่ดีแล้ว"

โจวฉือเซินเลิกคิ้ว "เหรอ ทำไมผมรู้สึกว่าคุณอารมณ์ดีละ"

หร่วนซิงหว่านอดไม่ได้ที่จะเตะขาเขา ก่อนจะหมุนกายจากไป

โจวฉือเซินตามไป และจับมือเธอ "งั้นก็กลับบ้าน"

เหนื่อยมาทั้งวันขนาดนี้ หร่วนซิงหว่านแทบจะเหนื่อยใจไม่ทัน เพราะเธอเหนื่อยกายเสียแล้ว

ตอนนี้เธอเพียงแค่อยากกลับไปอาบน้ำอุ่น นอนแผ่อย่างสบายบนเตียง

ระหว่างทาง Danielโทรมาหาเธอ บอกว่างานศพจบลงแล้ว

เรื่องวันนี้ ถ้าหากไม่มีพวกเขา ช่วยลดขั้นตอนที่ยุ่งยาก ก็ไม่รู้ว่าจะทำไปถึงเมื่อไหร่

หร่วนซิงหว่านถือโทรศัพท์ ครุ่นคิดแล้วพูดว่า "หร่วนจุนตายแล้วค่ะ"

Danielที่อยู่ปลายสายไม่คาดคิดว่าจะได้ยินข่าวนี้ เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูด "คุณเห็นศพเขาไหม?"

หร่วนซิงหว่านตอบรับ "เห็นแล้วค่ะ เห็นว่าฆ่าตัวตาย ต้องรอผลการตรวจพิสูจน์ทางนิติเวชด้วย"

Danielเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูด "เขาสมควรตาย แต่ตายแบบนี้ สำหรับเขามันง่ายเกินไปไหม"

หร่วนซิงหว่านไม่ได้พูดอะไรอีก และหลังจากพูดคุยกันสั้นๆ ก็วางสายไป

เธอเพิ่งเก็บโทรศัพท์ เสียงของโจวฉือเซินก็ดังขึ้นมาว่า "คุณสงสัยว่าพวกเขาทำ?"

หร่วนซิงหว่านชะงัก "อะไรคะ?"

โจวฉือเซินพูด "การตายของหร่วนจุน"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก พยักหน้าน้อยๆ

คนอย่างหร่วนจุนจะฆ่าตัวตายน่ะเหรอ เธอไม่เชื่อหรอก

ดังนั้นการตายของเขาในตอนนี้จึงมีความเป็นไปได้สองทางคือ หนึ่งถูกกลุ่มคนที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับปิดปาก หรืออีกอย่างคือถูกWilliamฆ่าตาย

เมื่อกี้ที่เธอถามDanielอย่างนั้น ความจริงก็คืออยากจะสำรวจโทนเสียงของเขา ว่าจะมีอะไรเผยออกมาหรือเปล่า

แต่ดูทรงแล้ว เหมือนเขาจะไม่รู้เรื่อง

โจวฉือเซินพูดอีกว่า "เป็นเรื่องปกติถ้าคุณจะคิดอย่างนี้ สิ่งที่หร่วนจุนทำ ก็เพียงพอแล้วที่จะถูกฆ่าตายหลายร้อยครั้ง"

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงเบา "ไม่ว่าใครทำก็ตาม หร่วนจุนตายข้างนอก ย่อมทำให้เกิดความสงสัยจากทุกฝ่ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เขาตายในคุก การเคลื่อนไหวโดยรอบค่อนข้างจะน้อยมาก ถ้าหาก......"

ถ้าเธอเป็นWilliam เพื่อไม่ให้เรื่องมันใหญ่โต เธอจะเลือกส่งคนกลับเข้าไปในคุกก่อนที่จะลงมือ

ในขณะหร่วนซิงหว่านกำลังคิดอยู่ในภวังค์ เสียงของโจวฉือเซินก็ดังขึ้นมาอีก "ตามที่คุณรู้เกี่ยวกับเขา คุณคิดว่าเขาจะทำอย่างนี้ไหม"

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ยินคำพูดนั้น เธอก็ส่ายหัวอย่างไม่รู้อะไรเลย

ในความเป็นจริง เธอไม่ได้เข้าใจWilliamอย่างถ่องแท้

ในการเจอกันเพียงแค่ไม่กี่ครั้งในอดีต ภาพความทรงจำของWilliamที่เธอเห็นคือสุภาพบุรุษที่สง่างาม แต่เห็นได้ชัดว่า นี่คือสิ่งที่เธอเห็นแค่นั้น

เขามาเพื่อแก้แค้น แน่นอนว่าไม่เหมือนรูปลักษณ์ภายนอกที่ได้เห็นแน่

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าจิตใจของคนคนหนึ่งจะดีได้มากเพียงใด แต่หลังจากประสบกับโศกนาฏกรรมที่น่าสลดใจเช่นนี้ อดทนมันไว้กว่า20ปี มีหรือจะไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด

ผ่านไปสักพัก หร่วนซิงหว่านจึงพูดว่า "เขาไม่น่าจะฆ่า"

โจวฉือเซิน "หืม?"

"ถึงแม้เขาจะอยากฆ่าหร่วนจุน แต่ก็คงไม่เลือกเวลานี้ อย่างที่คุณพูด ยังมีหลายคำถามที่ยังไม่ได้รับคำตอบจากหร่วนจุน ไม่ว่าเขาจะเกลียดหร่วนจุนมากแค่ไหน เขาก็คงไม่รีบร้อนจะทำตอนนี้ อย่างที่Danielพูดเอาไว้ ตายแบบนี้ สำหรับเขามันง่ายเกินไปไหม"

มุมปากของโจวฉือเซินโค้งขึ้น "เดาได้ดี"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้น คนที่ฆ่าหร่วนจุน ก็มีแค่คนกลุ่มนั้น"

โจวฉือเซินพูด "ในเมื่อเขาเลือกที่จะฆ่าหร่วนจุนตอนนี้ มันก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่า หร่วนจุนมีบางอย่างที่พวกเขากลัว ก็เลยรีบร้อนที่จะกำจัดเขา นอกจากนี้ยังพิสูจน์ได้ว่า การเดาทั้งหมดของเรานั้น ถูกต้อง"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ ที่แท้มันเป็นอย่างนี้

เมื่อเห็นเธอขมวดคิ้วแน่น โจวฉือเซินจึงงอนิ้ว ก่อนจะดีดไปยังระหว่างคิ้วของเธอ "เอาละ ไม่ต้องคิดเรื่องนี้แล้วนะ คิดถึงกับสิ่งที่คุณสัญญากับผมไว้ สายเกินไปแล้วที่จะเสียใจตอนนี้"