หลังจากนั้นไม่นาน เฉิงเว่ยก็ปรากฏตัวขึ้นที่ห้องทำงานของหร่วนซิงหว่าน
หร่วนซิงหว่านพูดกับผู้ช่วยที่พาเขาเข้ามาว่า "ขอกาแฟให้ฉันสักแก้ว"
ขณะที่ผู้ช่วยกำลังจะตอบกลับ เฉิงเว่ยก็พูดว่า "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็ไปแล้ว"
ผู้ช่วยมองไปที่หร่วนซิงหว่าน เธอพยักหน้าตอบรับ จากนั้นจึงได้เปิดประตูเดินจากไป
เฉิงเว่ยนั่งอยู่ด้านหน้าหร่วนซิงหว่าน เขาวางถุงกระดาษในมือลง "ซิงหว่าน สิ่งที่คุณต้องการอยู่ในนี้แล้ว"
"ขอบคุณค่ะ" หร่วนซิงหว่านเอามือนวดขมับของเธอ "ที่จริงฉันควรจะไปเอาเอง แต่มันไม่ทัน......"
เฉิงเว่ยพูดว่า "ไม่เป็นไร ผมแค่บังเอิญมาทำธุรกิจใกล้ๆ ก็เลยเอามาให้คุณที่นี่เลย ผมได้ยินเกี่ยวกับจ้าวจิ้งแล้ว ระหว่างทางก็ได้สืบมาบ้าง บริษัทที่เมื่อคืนนี้เดินทางมาเจรจาความร่วมมือกับจ้าวจิ้ง เป็นบริษัทที่เพิ่งก่อตั้งเมื่อสองเดือนก่อน ว่ากันว่าเจ้านายเป็นชาวจีนโพ้นทะเลและไม่มีใครเห็นเขาเลย"
หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย "คุณหมายถึงบริษัทนี้อาจมีปัญหา?"
เฉิงเว่ยพยักหน้า "แม้ว่าจ้าวจิ้งจะนิสัยเลวทรามมาแต่ไหนแต่ไร แต่เรื่องแบบนี้เขาไม่ได้เพิ่งทำมาสองสามวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหลินซื่อกรุ๊ปเกิดเรื่องขึ้นเขาก็ยิ่งระมัดระวัง ไม่น่าเกิดข้อผิดพลาดแบบนี้ได้"
ริมฝีปากของหร่วนซิงหว่านขยับเล็กน้อย "แต่ฉันเคยเห็นเขาและผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่งของหลินซื่อกรุ๊ปร่วมกันบีบบังคับเฉินหว่านลู่ให้ดื่ม เพื่อที่จะ......พาตัวเธอกลับไป"
"นั่นน่าจะเป็นตอนที่สามีของเฉินหว่านลู่ประสบอุบัติเหตุ หากคุณไม่อยู่ที่นั่นในวันนั้นใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เฉินหว่านลู่ไปหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ แม้ว่าเธอจะแจ้งตำรวจหลังจากเหตุการณ์นั้น เขาก็สามารถแว้งกัดเธอได้ หรือบางทีหากว่าเขาช่วยเธอ เพื่ออนาคตของสามีเธอ แม้จะถูกเขาข่มขู่ ท้ายที่สุดแล้วก็คงจะยินยอม"
มือของหร่วนซิงหว่านที่วางบนโต๊ะค่อยๆ กำหมัดแน่น คิ้วของเธอขมวดแน่น
เฉิงเว่ยกล่าวต่อไปว่า "ดังนั้น ผู้เสียหายในครั้งนี้ไม่เพียงแต่ไม่ยอมรับการบีบบังคับและการโน้มน้าวของเขา แต่ยังวางแผนที่จะทำให้สิ่งต่างๆ แย่ลงไปอีก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจัดการล่วงหน้าได้ไม่ดี หรือว่ามันเป็นเพียงแผนการ?"
หลังจากหยุดลงชั่วคราว เฉิงเว่ยก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า "ซิงหว่าน คุณคิดว่าจะเป็นแบบไหน?"
หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว "ฉันอยากจะเชื่อว่าผู้หญิงคนนั้นถูกบังคับ แต่......"
แต่สิ่งที่เฉิงเว่ยพูดนั้นถูกต้อง จ้าวจิ้งไอ้สารเลวนั่นเชี่ยวชาญในการทำเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว และจะไม่ทำความผิดพลาดแบบนี้แน่
ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตู ผู้ช่วยพูดว่า "คุณหร่วน ประธานจ้าวอยู่ข้างล่างครับ"
เฉิงเว่ยลุกขึ้นและพูดว่า "ซิงหว่าน ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะ ถ้ามีอะไรให้โทรหาผมได้เลย"
หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "โอเค ขอบคุณค่ะ"
"ระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอกนะ"
หลังจากที่เฉิงเว่ยจากไป หร่วนซิงหว่านก็เปิดถุงกระดาษนั้นออกแล้วดึงข้อมูลของจ้าวจิ้งออกมาอ่าน
ผ่านไปประมาณสิบนาที จ้าวจิ้งก็เข้าไปในห้องทำงานของหร่วนซิงหว่านด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขานั่งลงตรงข้ามกับเธอและพูดอย่างหยาบคายว่า "คุณหร่วนรีบร้อนให้ผมมาหา มีอะไรหรือเปล่า?"
หร่วนซิงหว่านยิ้มขึ้น "ฉันรบกวนการพักผ่อนของประธานจ้าวหรือเปล่า?"
เมื่อเห็นว่าเธอทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม ความโกรธของจ้าวจิ้งก็ลดลงเล็กน้อย "ก็ไม่ใช่รบกวนเวลาพักผ่อนของผมหรอก แต่ต่อให้ผมมาบริษัทก็ไม่มีอะไรให้ทำ......"
"ไม่มีอะไรให้ทำ?"
จ้าวจิ้งตอบว่า "ตอนนี้คุณรับผิดชอบกิจการของบริษัทเต็มตัวไม่ใช่หรือไง? ผมจะเหลือหน้าที่อะไรอีก"
หร่วนซิงหว่านกล่าวอย่างเฉยเมยว่า "สิ่งที่ประธานจ้าวหมายถึงก็คือ บริษัทอยู่ในความรับผิดชอบฉันอย่างเต็มที่ ดังนั้นคุณสามารถผลักดันสิ่งที่น่ารังเกียจเหล่านั้นไปให้ทางบริษัท โยนมาให้ฉันจัดการได้อย่างงั้นเหรอ"
จ้าวจิ้งรู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดไม่ดีแต่เขานัก แต่ก็ไม่กล้าจะหักล้างมัน เขาแค่พูดว่า "มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หล่อนก็แค่ต้องการเงิน เอาให้นิดๆ หน่อยๆ ก็จัดการได้แล้ว"
"นิดหน่อยของประธานจ้าวคือเท่าไหร่คะ?"
จ้าวจิ้งพูดอย่างไร้ความอดทนว่า "ผู้หญิงคนนั้นแค่อยากจะได้เงินชดเชยน่ะ รอให้เรื่องมันผ่านไปสักสองสามวันค่อยให้เธอ ไม่ว่าเท่าไหร่ก็คงเอา"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว
เอาอีกแล้ว รวบรัดตัดจบในสามบทสุดท้าย ตัดทิ้งดื้อๆ ไม่เล่าว่าพี่กับพ่อพระเอกเป็นยังไง และตระกูลของหนิงหนิงเป็นไงกัน น้าชั่วของหนิงหนิงตายจริงไหม...