สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 537

หลี่ตั๋วมองไปยังเขา "ผู้จัดการจาง นี่คือผู้รับผิดชอบของบริษัทเรา คุณหร่วน"

ผู้จัดการจางใช้นิ้วดันสันแว่น "แปลกจริง ผู้รับผิดชอบหลินซื่อกรุ๊ปทำไมถึงแซ่หร่วน มองไปคุณน่าจะอายุเพียงยี่สิบกว่าปีใช่ไหม มีความสามารถพอที่จะดูแลหลินซื่อเหรอ?"

หลี่ตั๋วกำลังจะเอ่ยปากพูดบางอย่างออกมา แต่หร่วนซิงหว่านหยุดเขาและพูดกับผู้จัดการจาง ว่า "ไม่สำคัญว่าอายุเท่าไหร่ ฉันคิดว่าคุณไม่ได้อายุน้อยๆ แต่มีศีรษะไว้แค่ประดับเชื่อมต่อกับคอ"

ผู้จัดการจางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร สีหน้าของเขาทรุดลงทันที "นี่คุณ......"

เสิ่นจื่อซีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและก้าวไปข้างหน้า เขายืนอยู่ตรงหน้า เอื้อมมือไปกอดคอผู้จัดการจางแล้วเดินไปด้านข้าง "อย่าโกรธไปเลยน่า เมื่อครู่คุณก็บอกเองว่าเธออายุยังน้อย อารมณ์ความคิดแบบเด็กๆ อย่าไปใส่ใจเลย"

ผู้จัดการจางมองเขาอย่างไม่พอใจ "แล้วคุณเป็นใครอีก?"

"ผมเหรอ ผมเหมือนจะเป็นทนายความ"

ผู้จัดการจางตื่นตัวในทันที "ใครส่งคุณมา คุณต้องการอะไร?"

หลังจากพูดจบ เขาก็หันไปพูดกับหลี่ตั๋วอีกครั้งว่า "ผมต้องการพบประธานจ้าว เขาอยู่ที่ไหน?"

หลี่ตั๋วตอบว่า "ผู้จัดการจาง ผมบอกคุณแล้วตอนนี้ว่าคุณหร่วนเป็นผู้รับผิดชอบหลินซื่อกรุ๊ป เธอมีอำนาจเต็มที่ในการจัดการเรื่องนี้ของประธานจ้าว"

ผู้จัดการจางกล่าวขึ้นอย่างเย็นชาว่า "ก่อนหน้านี้ผมติดต่อกับประธานจ้าวมาโดยตลอด ผมไม่รู้ว่าใครคือคุณหร่วน หรือใครที่รับผิดชอบเรื่องนี้ ยิ่งไปกว่านั้นคนที่สร้างปัญหาขึ้นคือประธานจ้าว......ผมไม่สนใจ ผมต้องการเจรจากับประธานจ้าวคนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นต่อให้คุยไปก็ไร้ประโยชน์"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างเย็นชาว่า "คุณต้องการเจรจากับเขาเท่านั้นเหรอ?"

"ผมยังพูดไม่ชัด......"

"คุณเป็นผู้เสียหายเหรอ คุณต้องการเจรจาอะไรกับเขา จะเจรจาว่าทำอย่างไรให้เรื่องนี้เสียหายน้อยที่สุด ทำอย่างไรให้สูญเสียน้อยที่สุดเพื่อที่จะปิดบังการกระทำอันสกปรกของพวกคุณเหรอ? หรือเจรจาว่าจะทำร้ายผู้เสียหายต่อไปยังไง?"

เมื่อฟังคำพูดของเธอ ใบหน้าของผู้จัดการจางเปลี่ยนเป็นขาวซีดและกลายเป็นมืดครึ้ม ริมฝีปากของเขาสั่นในขณะที่เขาต้องการจะพูดบางอย่าง แต่เสิ่นจื่อซีตบไหล่เขาพูดว่า "ใจเย็นๆ อย่าใส่ใจเลย"

ผู้จัดการจางนั่งบนโซฟาและพูดอย่างเฉยเมยว่า "ผมรู้ว่าคุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อแก้ปัญหานี้ ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ จะทำให้เรื่องใหญ่โตขึ้นมาก็ได้ ถึงอย่างไรบริษัทเล็กๆ เช่นเราก็ไม่มีผลกระทบมาก อย่างมากก็จบเห่ไปพร้อมกับหลินซื่อกรุ๊ป ก็นับว่าไม่ได้ตายตาไม่ปิด"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ถูกค่ะที่คุณบอกว่าไม่ได้ตายตาไม่ปิด แต่คนที่จะตายไปพร้อมกับพวกคุณคือจ้าวจิ้ง ไม่ใช่หลินซื่อกรุ๊ป"

ผู้จัดการจางเหลือบมองเธอและหัวเราะเยาะเย้ย "ผมรู้ว่าพวกคุณจะทำแบบนี้ ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นกับหลินซื่อกรุ๊ป การผลักดันผู้บริหารระดับสูงสองสามคนออกไปสกัดกั้นไว้ก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่ดูตอนนี้สิ คิดจะใช้แผนการเดิมเหรอ ผมขอบอกเลยว่าไม่มีทาง! อย่างมากก็แค่ทำให้เรื่องใหญ่โตต่อหน้าสื่อ คอยดูกันว่าใครจะกลัวใคร"

หลี่ตั๋วกระซิบข้างหูหร่วนซิงหว่านว่า "คุณหร่วนครับ ผู้รับผิดชอบคนนี้น่ารำคาญจริงๆ อย่าไปสนใจเขาเลย"

หร่วนซิงหว่านเหลือบมองไปที่ประตูห้องนอนซึ่งปิดอยู่ข้างหลังเธอ จากนั้นนั่งลงบนโซฟาแล้วพูดเบาๆ ว่า "เอาล่ะ คุณต้องการติดต่อนักข่าวใช่ไหม เอาสิฉันจะรอ"

หลังจากพูดจบ หร่วนซิงหว่านก็เหลือบมองไปที่นาฬิกา "แต่รีบเข้าเถอะ ฉันจะเลิกงานในอีกสองชั่วโมง"

ผู้จัดการจางมองไปที่ท่าทางของหร่วนซิงหว่านดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้แค่ข่มขู่กลับ ความเย่อหยิ่งของเขาหายไปกว่าครึ่ง เขากระแอมและนั่งหลังตรง จัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย "ผมไม่ได้บอกว่าผมจะทำตอนนี้......ผมไม่อยากคุยกับพวกคุณแล้ว ผมต้องการพบประธานจ้าว"

หร่วนซิงหว่านพูดกับหลี่ตั๋วว่า "โทรหาจ้าวจิ้ง"

หลี่ตั๋วพยักหน้าและกดหมายเลขมือถือของจ้าวจิ้งทันที

หลังจากรับสาย หลี่ตั๋วก็ยื่นโทรศัพท์ให้ผู้จัดการจาง

ท่าทางของผู้จัดการจาง ที่มีต่อหร่วนซิงหว่านเปลี่ยนไป เขาพยักหน้าและพูดว่า "ประธานจ้าว ผมเองน้องจางจากอรรณพชัย เอเจนซี่ ผมทานอาหารเย็นกับคุณเมื่อคืนนี้ คุณจำได้ไหมครับ?"

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ จ้าวจิ้งตะโกนออกไปว่า "คุณบ้าหรือไง? ใครเคยกินข้าวกับคุณ ผมรู้จักคุณเหรอ? ผมขอเตือนคุณว่าอย่ามายุ่ง! ระวังผมจะฟ้องคุณข้อหาใส่ร้ายป้ายสี!"