สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 56

ความหมายของโจวฉือเซินก็คือ เขาเองก็ไม่อยากให้โอกาสนี้กับเธอเหมือนกัน เพียงแต่ว่าตอนนั้นได้พูดออกไปแล้ว ดังนั้นจึงต้องทำตามสัญญาที่ให้เอาไว้

นั่นหมายความว่า เธอไม่ควรมองข้ามความหวังดีของเขา

หร่วนซิงหว่านเองก็ไม่ยอมถอยให้เลยสักนิด ตอกกลับอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ในเมื่อประธานโจวไม่พอใจกับโชว์ของเซิ่งกวางขนาดนั้น ฉันว่าต่อให้คุณกลับคำ ก็ไม่น่ามีใครมีปัญหาหรอกมั้งคะ?”

เธอพูดจบ สายตาของโจวฉือเซินก็มองไปยังใครอีกคนในห้อง พร้อมกับเอ่ยพูดเสียงเย็นเหยียบ “อย่างนั้นหรือ? บรรณาธิการหลิน”

เหงื่อบนหน้าผากของหลินซือใกล้จะหยดลงเต็มที เขาจึงหัวเราะแห้งๆออกมา “ก็ไม่ถึงขนาดที่Ruanพูดมาหรอกครับ เพียงแต่ถ้าประธานโจวรู้สึกว่าโชว์ของทุกคนไม่เป็นที่พึงพอใจ ทางเราก็ต้องยอมรับผลแต่โดยดี......แต่ไม่ว่าจะยังไง ก็ยังต้องขอบคุณประธานโจวเป็นอย่างมากที่ให้โอกาสกับทางเซิ่งกวางและพนักงานทุกคน”

น้ำเสียงไร้อารมณ์ของโจวฉือเซินดังขึ้นมาว่า “แต่ดูเหมือนพนักงานบางคนของเซิ่งกวาง จะไม่อยากรับน้ำใจเท่าไหร่เลยนะ”

“.............”

พวกคุณสองคนกลับไปทะเลาะกันที่บ้านได้ไหม！

หร่วนซิงหว่านไม่อยากเสียเวลากับเขาจึงพูดขึ้นมาว่า “ขอบคุณประธานโจวสำหรับความหวังดีอีกครั้งนะคะ แต่ฉันไม่มีวาสนาพอที่จะรับมันไว้หรอกค่ะ”

เธอพูดเสร็จ ก็หันไปพูดกับหลินซือว่า “บรรณาธิการหลิน ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านออกไปแล้ว โจวฉือเซินก็ลุกขึ้น แล้วยิ้มเยาะออกมาว่า “พนักงานของเซิ่งกวาง เจ้าอารมณ์แบบนี้เหมือนกันหมดหรือเปล่า”

หลินซือไม่รู้ว่าควรตอบว่าอะไร จึงเลือกปิดปากเงียบ

โจวฉือเซินออกมาจากห้องประชุมได้ไม่ทันไร เวินเฉี่ยนที่รออยู่นานแล้วก็เดินเข้ามาหาทันที พร้อมกับเอ่ยทักทายอย่างเขินอาย “ประธานโจว เจอกันอีกแล้วนะคะ”

โจวฉือเซินมีท่าทีรำคาญ คิ้วขมวดมองหญิงสาวที่มายืนขวางทางตรงหน้า “เราเคยเจอกันด้วยเหรอ?”

เวินเฉี่ยนนิ่งไปจากนั้นก็เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “เมื่อวาน.....ฉันไปที่บริษัทคุณ ฉันเป็นนักออกแบบที่นี่ คุณจำไม่ได้เหรอคะ?”

โจวฉือเซินพูดนิ่งๆว่า “นึกออกแล้ว”

เขาเกือบลืมไปเลย ว่าเซิ่งกวางไม่ได้มีหร่วนซิงหว่านเป็นนักออกแบบแค่คนเดียว

โจวฉือเซินหันกลับไปพูดกับหลินซือว่า “โควตานั้นเอาให้ผู้หญิงคนนี้ก็แล้วกัน”

หลินซือตั้งตัวไม่ทัน “อะไรนะครับ?”

โจวฉือเซินไม่คิดจะพูดอีกเป็นครั้งที่สอง ก้าวยาวๆเดินออกไปทันที

เวินเฉี่ยนนิ่งอึ้งอยู่กับที่เช่นเดียวกับหลินซือ โควตา? โควตาอะไร?

หลังจากอึ้งอยู่สักพัก หลินซือก็ยกมือนวดขมับ คราวนี้ลงเอยยากจริงๆแล้ว

ครั้งนี้โจวฉือเซินอุตส่าห์นำแหล่งทรัพยากรชั้นดีของนักออกแบบมาให้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าRuanจะปฏิเสธแบบนี้ ขณะที่เขากำลังเดือด ก็บังเอิญมาเจอกับเวินเฉี่ยนเข้าพอดี เขาเลยถือโอกาสโยนโควตานี้ให้เธอซะเลย

อย่างกับโยนขยะทิ้งก็ไม่ปาน

แต่ในเมื่อโจวฉือเซินมอบหมายมาแล้ว เขาจะไม่ทำก็ไม่ได้

หลินซือจึงพูดกับเวินเฉี่ยนว่า “คุณตามผมมาที่ห้องทำงานก็แล้วกัน”

……

หลังจากที่ออกมาจากห้องประชุม หร่วนซิงหว่านก็ลงมาข้างล่างตึกทันที ในตอนที่กำลังจะเปิดประตูรถ เสียงของใครบางคนก็ดังมาจากด้านข้าง “ซิงหว่าน”

เธอเงยหน้าขึ้นไปมองผู้ชายตรงหน้า “คุณมา.......”

จี้หวยเจี้ยนยิ้ม “ผมมาหาคุณ”

“มีอะไรหรือเปล่า”

“ใกล้เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันไหม”