สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 562

เพ้ยซานซานออกมาจากห้องน้ำ อยู่ด้านนอกห้องผ่าตัดได้เห็นคนกลุ่มหนึ่งได้วิพากษ์วิจารณ์ไปเรื่อยๆ อารมณ์ที่ยังเศร้าหมองเมื่อครู่ก็พุ่งสูงขึ้นทันที รีบเบียดเข้าไปเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่เมื่อเธอยืนอยู่หน้าฝูงชน กลับบังเอิญมองเห็นDaniel และได้ตกตะลึงอยู่ที่นั่น

หร่วนซิงหว่านเป็นคนแรกที่พบเธอ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และรีบเดินเข้ามาหาเธอ “ซานซาน เธอไปไหนมา?”

เพ้ยซานซานดึงสายตากลับมา ส่งเสียง"อ๊า"ออกมา "เมื่อกี้ฉันประหม่าเกินไป เลยอยากเข้าห้องน้ำ พยาบาลบอกให้ฉันรอก่อนค่อยเข้าไป......"

ก่อนที่เธอจะพูดจบ Danielก็เดินเข้ามาจับไหล่ของเธอ ริมฝีปากบางขยับ และเสียงแหบพร่าเล็กน้อย "ไม่ต้องเข้าไปแล้ว"

เพ้ยซานซานเงยหน้ามองเขา รู้สึกตกใจกับสีหน้าท่าทางของเขา สมองหมุนต่อไม่ได้ จึงได้แต่มองหร่วนซิงหว่านอย่างขอความช่วยเหลือ "แต่ว่า......ค่าผ่าตัดจ่ายไปแล้ว"

Danielกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คนรอบข้างเห็นนางเอกปรากฏตัว การพิพากษ์วิจารณ์ก็กระตือรือร้นมากขึ้น ก็เหลือแค่ไม่ได้ย้ายเก้าอี้มาเอาถุงเมล็ดแตงโมมาแล้ว

Danielสูดหายใจเข้าลึกๆ และลากเพ้ยซานซานออกไปจากที่นี่

เพ้ยซานซานไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะกลายเป็นนางเอกของละครรักที่ดุเดือดแบบนี้

หร่วนซิงหว่านเห็นดังนั้น ได้แต่ก้มหน้ามองใบผ่าตัดของซานซานที่อยู่ในมือ และยิ้มเงียบๆ ฉีกมันออกแล้วโยนทิ้งลงในถังขยะ

เมื่อเธอออกจากโรงพยาบาล เพ้ยซานซานและDanielไม่รู้ว่าไปที่ไหนกันแล้ว

หร่วนซิงหว่านมองดูเวลา ยังไม่ถึงกับสายเกินไป เธอสามารถกลับไปที่หลินซื่อได้สักพัก

แต่พอมาถึงชั้นล่างของหลินซื่อ หร่วนซิงหว่านเห็นว่าหลินซื่อถูกล้อมไว้จนแน่นหนา ไม่ไกลนักยังมีรถตำรวจจอดอยู่

หร่วนซิงหว่านจอดรถ และเดินเข้าไปในอาคารหลินซื่อจากด้านข้าง ในห้องโถงมีพนักงานจำนวนมากมารวมตัวกัน และกำลังพูดคุยอะไรบางอย่าง

หร่วนซิงหว่านยืนอยู่ข้างหลังพวกเธอ และถามว่า "เกิดอะไรขึ้น"

คนหนึ่งหันหน้าไปและกำลังจะตอบ แต่เมื่อเห็นเธอ สีหน้าก็นิ่งไปมาก "คุณหร่วน"

เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนั้น ก็พากันปิดปากเงียบ

หร่วนซิงหว่านส่งเสียงอืมเบาๆ แล้วถามอีกครั้งว่า "เกิดอะไรขึ้น"

มีคนพูดขึ้น "วันนี้ไม่ใช่มีผู้หญิงคนหนึ่งถูกฆ่าแล้วถูกโยนศพทิ้งเหรอคะ จากนั้นตำรวจเพิ่งจะมาตรวจสอบ และเหมือนจะบอกว่าเป็นคนของบริษัทเราค่ะ"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย เป็นจ้าวจิ้งอีกแล้วหรือ

ในเวลานี้ มีเสียงพูดว่า "ออกมาแล้ว"

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หร่วนซิงหว่านก็เห็นตำรวจสองนายเดินออกมาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง

คือหยางเจิ้น

ใบหน้าของหยางเจิ้นซีดเผือด และเขาดูน่าสังเวช

แม้ว่าตอนนี้ตำรวจจะยังไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน แต่เขาก็ถูกนำตัวไปในฐานะผู้ต้องสงสัยต่อหน้าคนจำนวนมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าศักดิ์ศรีของเขานั้นได้ถูกเหยียบย่ำลงไปใต้เท้าแล้ว

เมื่อเดินผ่านหร่วนซิงหว่าน เขาก็หยุดฝีเท้าลง ราวกับว่าต้องการจะพูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมา

เมื่อตำรวจพาเขาขึ้นรถตำรวจออกไปแล้ว คนรอบๆ ก็ค่อยๆ แยกย้ายกันไป แต่เสียงพูดคุยกลับดังขึ้นเรื่อยๆ

"ฉันไม่คิดเลยว่า จะเป็นประธานหยางจริงๆ เขาดูไม่เหมือนคนแบบนี้เลย"

"ฉันก็รู้สึกว่า ปกติประธานหยางจะยิ้มแย้มแจ่มใสกับทุกคน หลายครั้งที่ฉันโอทีล้วนเจอเขาตลอด เขายังถามว่าให้ไปส่งไหม ฉันคิดไปคิดมาก็รู้สึกขนลุก"

"ไม่ใช่ ทำไมเขาต้องฆ่าผู้หญิงคนนั้นด้วย มันต้องมีเหตุผลสิ?"

"ฉันดูในเน็ตบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะเป็นแฟนของเขา สงสัยคงทะเลาะกัน พอโมโหเลยลงมือ?"

"แต่ประธานหยางหย่าแล้วไม่ใช่เหรอ? ยังมีลูกสองคนอีก แล้วไปคบกับแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"

"เราจะรู้ได้ยังไงล่ะ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็น่าสังเวชนะ อายุแค่จะยี่สิบกว่าๆ และได้ยินมาว่าเธอเคยเป็นพนักงานของตระกูลโจวด้วย"

"พระเจ้า! โจวซื่อ? งั้นคุณหร่วน......"

บางคนตระหนักถึงหร่วนซิงหว่านยังอยู่ ได้รีบขัดจังหวะเธอ แล้วรีบออกไปจากที่นี่

หร่วนซิงหว่านยืนอยู่ที่เดิม คิ้วขมวดเข้าหากัน

พนักงานของโจวซื่อ?

แฟนของหยางเจิ้น?

ทันใดนั้นหัวใจของหร่วนซิงหว่านได้เกิดความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ และความไม่สบายใจนั้น อัดแน่นไปทั้งทรวงอก ทำให้เธอหายใจแทบไม่ออก

"คุณหร่วน"

เสียงของหลี่ตั๋วดังมาจากด้านหลัง