สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 575

หร่วนซิงหว่านมองแขนที่บาดเจ็บของเขา ไม่กี่วินาที เธอก็ถือของกลับมา "ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ"

ปากบางของโจวฉือเซินขยับเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยเสียงช้าๆ "คุณยังไม่หายโกรธ?"

หร่วนซิงหว่านพูดด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก "ชาติที่แล้วฉันคงเป็นถังแก็ซ* ไม่มีแก็ซก็ตายไปแล้ว"(*ความโกรธออกเสียงเหมือนกันกับแก็ซในภาษาจีน)

โจวฉือเซิน "......"

โชคดีที่อย่างน้อยก็เต็มใจที่จะจัดการกับเขา

ในตอนนี้เอง ที่ประตูลิฟต์เปิดออก หร่วนซิงหว่านถือของออกไป

เธอวางของทั้งหมดลงที่ประตูห้อง ก่อนจะกดรหัส

เมื่อประตูเปิดออก เธอก็ถือของเข้ามาข้างใน

ไม่ได้ปิดประตู

เมื่อโจวฉือเซินเห็น เขาก็แอบเลียปาก

นี่ เปิดไว้ให้เขา?

นี่คงเป็นเรื่องดีใช่ไหม?

หลังจากหร่วนซิงหว่านเข้ามาแล้ว เธอก็เอาของวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะถามเสี่ยวเฉินว่า "ตอนบ่ายนี้เขาเป็นยังไงบ้าง ร้องไหม"

หร่วนเฉินพูด "ไม่ครับ เป็นเด็กดีมาก"

หร่วนซิงหว่านเผยยิ้ม เดินไปหาเจ้าตัวน้อยที่กำลังเล่นของเล่นอยู่ ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเขา "นายไปพักผ่อนสักหน่อยเถอะ พี่ซื้ออาหารมา ถ้าหิวก็เอาไปอุ่นกินนะ"

หร่วนเฉินพูด "ผมจะไปล้างผลไม้"

เมื่อเขาหมุนตัวกลับ ก็เห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาทีหลัง

หร่วนเฉินพูด "ดูเหมือนจะไม่มีผลไม้แล้ว ผมลงไปซื้อนะ"

พูดจบ เขาก็เดินออกไปอย่างเร็ว

โจวฉือเซินปิดประตู เดินมาข้างๆหร่วนซิงหว่าน ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอย่างสบายๆ

เมื่อเจ้าตัวน้อยเห็นเขา ก็หัวเราะจนเผยให้เห็นฟันสองซี่เล็กๆ

ปากบางของโจวฉือเซินยกยิ้ม กระดิกนิ้วไปที่เขา

เด็กตัวน้อยวางของเล่นในมือ ก่อนจะคลานไปทางเขา

หร่วนซิงหว่าน "......"

สองคนนี้ก่อนหน้าไม่ใช่ว่าไม่ชอบกันหรอกเหรอ

ดูเหมือนว่าช่วงนี้ความผูกพันคงปลูกฝังได้ไม่เลวเลย

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึก ลุกขึ้นไปต้มน้ำร้อนชงนมให้เจ้าตัวน้อย

เมื่ออุณหภูมิของน้ำถูกปรับให้เหมาะสม หร่วนซิงหว่านก็เทใส่ลงในขวดนมแล้วเขย่า เมื่อเตรียมจะหันหลังไป ก็มีร่างหนึ่งทาบทับลงมา

แขนสองข้างของโจวฉือเซินยันโต๊ะเอาไว้ ให้เธออยู่ในอ้อมแขนของเขา "ยังโกรธแค่ไหน เจ้าถังแก๊ซ?"

หร่วนซิงหว่านเงยหน้า จ้องมองเข้าไปในตาเขา "สามารถทำอาหารโต๊ะใหญ่ได้ล่ะ"

โจวฉือเซิน "......"

เขาหัวเราะเสียงเบา โน้มตัวลงไปหาเธอมากขึ้น จนปลายจมูกชิดใกล้กันกับเธอ "ผมรู้ตัวว่าผมผิด อย่าโกรธเลยนะ ให้อภัยผมนะ"

หร่วนซิงหว่านไม่หวั่นไหว สีหน้าของเธอเรียบเฉย "ก่อนหน้านี้ฉันให้โอกาสคุณเยอะมาก แต่ดูเหมือนคุณไม่สนใจสิ่งที่ฉันคิดเลย คุณรู้ไหมว่า ตอนนี้ฉันมองกลับไปดูตัวเองตอนนั้น ฉันรู้สึกเหมือนกับตัวเองเป็นคนโง่เง่า ถูกคุณเล่นเสียจนเยิน ตอนนั้นฉันยังนึกสงสัยว่าตัวเองกำลังป่วย อยากจะไปหาหมอ ในสถานการณ์นั้นแล้ว คุณยังไม่บอกความจริงกับฉันเลย คุณพูด่มาสิ จะให้ฉันยกโทษให้คุณไปเพื่ออะไร? ยกโทษที่หลอกฉันเหมือนคนโง่เหรอ"

โจวฉือเซินพูด "ผมก็ไม่ได้ให้คุณไปหาหมอ"

"ใช่ หลังจากไปหาแล้ว ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบ้า"

โจวฉือเซินทัดผมข้างหูให้เธอ "ถึงแม้คุณจะเป็นคนบ้า ก็เป็นคนบ้าที่สวยที่สุด"

หร่วนซิงหว่านมองเขาอย่างไร้อารมณ์ เธอต้องการผงซักฟอกมาล้างความเลี่ยนนี่

โจวฉือเซินพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "ตอนแรกผมคิดจะเอาเขาออกมาจากตระกูลโจวก่อน แล้วค่อยบอกทุกอย่างให้คุณฟัง แต่ไม่คิดว่าจะเกิดอุบัติเหตุนั่นขึ้น ที่จริงผมไม่คิดจะปิดบังคุณไว้นานขนาดนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ผมกลัวว่าถ้าคุณรู้ทุกอย่างแล้ว คุณจะไม่สนใจผมเหมือนอย่างตอนนี้"

น้ำเสียงของเขาจมลงเล็กน้อย ผสมกับความหงอยเหงา

หร่วนซิงหว่านหัวเราะเย็นชา "ลำบากคุณแล้วจริงๆสินะ"

โจวฉือเซินพูด "ไม่เป็นไร ในฐานะที่เป็นผู้ชาย รับผิดชอบแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก"