สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 588

หลังจากจูบเสร็จสิ้น โจวฉือเซินก็ถูกขังเอาไว้นอนห้องนอน

เขางอนิ้วก่อนใช้นิ้วเคาะประตู "ใช้เหตุผลหน่อย ให้ผมเข้าไปได้ไหม"

เสียงของหร่วนซิงหว่านดังออกมาจากข้างใน "เป็นวันแรกเหรอที่คุณเห็นว่าฉันไม่มีเหตุผล"

โจวฉือเซินยกมือขึ้นแตะปากบางที่ถูกกัด มุมปากยกเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะกลับไปยังโซฟา และใช้มือหนุนแขนแทนหมอน

ในห้องนอน หร่วนซิงหว่านไม่มีกะจิตกะใจจะไปอาบน้ำ เธอนอนลงบนเตียง

ขณะนี้เองที่ฤทธิ์ยาน่าจะเริ่มออกฤทธิ์ หนังตาของเธอหนักอึ้ง และหาวติดๆกันหลายครั้ง

หร่วนซิงหว่านห่มผ้า ก่อนจะหลับตาลงนอน

กลางดึก เธอถูกปลุกด้วยเสียงฟ้าร้องจากนอกหน้าต่าง

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย ฟังเสียงฟ้าร้องดังก้องและฝนที่โปรยปรายตกลงมาข้างนอก ลมหนาวพัดเข้ามาผ่านหน้าต่างเป็นระยะๆ

เธอนึกขึ้นมาได้ว่าผ้าห่มที่ให้โจวฉือเซินก่อนหน้านั่นบางไปนิด ถ้าเขาไม่สบายหนักอีก......เป็นความผิดของเธอ

เมื่อคิดได้ดังนี้ หร่วนซิงหว่านจึงหยิบผ้าห่มออกมาจากตู้เสื้อผ้าออกมา

เธอเปิดประตูเบาๆ เมื่อตอนออกไป กลับเห็นโจวฉือเซินยังคงทำงานอยู่

หร่วนซิงหว่านวางผ้าห่มลงข้างเขา "คุณนอนอยู่บ้านมาสองวัน ในที่สุดก็ค้นพบมโนธรรมแล้วเหรอ"

โจวฉือเซินปิดคอมพิวเตอร์ "นี่ผมใช้เวลาให้เกิดประสิทธิภาพอย่างสมเหตุสมผล นอนไม่หลับก็เสียเวลาเปล่า"

หร่วนซิงหว่านหมุนกาย หยิบปรอทวัดไข้ออกมาวัดให้เขา

อุณหภูมิปกติ ไข้ลดลงมาแล้ว

หร่วนซิงหว่านพูด "เอาละ นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ก็น่าจะหายดีแล้วละ"

โจวฉือเซินพูด "ผมยังรู้สึกไม่ดี"

หร่วนซิงหว่านวางปรอทวัดไข้ลง "คุณวางแผนจะนอนตอนผมเปียกอีกไหม"

"นั่นก็เพราะคุณไม่ให้ผมยืมไดร์เป่าผมไง"

"คุณหมายความว่า ฉันทำให้คุณป่วยเหรอคะ?"

"ผมไม่ได้พูดแบบนั้น" โจวฉือเซินมองไปนอกหน้าต่าง "หนาวจัง"

"ฉันหยิบผ้าห่มออกมาให้คุณแล้ว"

โจวฉือเซินพูด ผมอยากกลับไปนอนในห้อง"

หร่วนซิงหว่านส่งยิ้มให้เขา "ฝันดีนะคะ"

หลังจากกลับมาในห้องนอนแล้ว หร่วนซิงหว่านก็นอนลงบนเตียงอีกรอบ ครั้งนี้เธอนอนยาวจนฟ้าสาง

เธอรู้สึกว่าอาหารไม่สบายดีขึ้นมากแล้ว จมูกก็โล่ง

เธอบิดขี้เกียจ เมื่อคิดจะพลิกกาย กลับพบมือข้างหนึ่งที่เอวของเธอ

หร่วนซิงหว่าน "......"

ข้างหลัง โจวฉือเซินก็คงจะตื่นแล้วเช่นกัน เสียงแหบแห้งพูดว่า "สวัสดีตอนเช้า"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันจำได้ว่าเมื่อคืน ฉันล็อคห้องแล้วนะคะ"

"คุณจำผิดแล้วล่ะ"

"คุณเข้ามาได้ยังไง?"

"คุณบอกฝันดีผมไม่ใช่เหรอ ผมก็นึกว่าคุณเชิญชวนผมเสียอีก"

ถามไม่ตรงคำตอบ

ถามไปก็เสียเปล่า

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว เมื่อจะลุกขึ้นจากเตียง ก็ถูกเขากดลงกลับไป

โจวฉือเซินหลับตา เสียงแหบแห้งต่ำลงเล็กน้อย "อย่าขยับ"

เมื่อสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกายเธอ หร่วนซิงหว่านก็สูดลมหายใจเข้าลึก

ไม่ขยับเลย

ผ่านไปสักพัก หร่วนซิงหว่านก็ฉวยโอกาสตอนที่โจวฉือเซินไม่สนใจ รีบออกมาจากอ้อมแขนของเขา

หลังจากไปยังบ้านข้างๆ เพื่อดูเจ้าตัวน้อยแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ใช้เวลาทั้งวัน ในการรีบออกแบบอยู่แต่ในห้องนอน

ด้านนอก หลินหนานมาส่งเอกสารให้โจวฉือเซินอยู่สองสามครั้ง แต่ทุกครั้งก็ทำตัวราวกับขโมย กลัวหร่วนซิงหว่านจะจับได้ จึงรีบมาๆแล้วก็ไปๆ

เมื่อถึงตอนเย็น โจวฉือเซินก็มาเคาะประตูห้อง "ออกไปเดินเล่นไหม?"

"คุณไปเถอะค่ะ ฉันไม่ไป"

"ไม่ออกจากบ้านมา2-3วันแล้ว คุณไม่ทุกข์เหรอ"