สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 639

ทรมานมาทั้งคืน ตอนที่หร่วนซิงหว่านตื่นมาในวันรุ่งขึ้น ก็พลาดเสียงนาฬิกาปลุกไปซะได้

เธอหยิบมือถือมาดูเวลา สิบเอ็ดโมงแล้ว

หร่วนซิงหว่านสูดลมหายใจ พลางนวดเอวเดินเข้าไปในห้องน้ำ พลางโทรไปหาเพ้ยซานซาน

เพ้ยซานซาน: "ซิงซิง ตื่นแล้วเหรอ"

หร่วนซิงหว่านยากที่จะเอ่ยปากออกมา: "ฉัน......"

"เมื่อเช้าประธานโจวบอกฉันไว้แล้ว เมื่อคืนเธอมัวแต่ออกแบบ วาดภาพไปจนถึงตีสี่เลย บอกไว้ว่าไม่ให้ฉันรบกวนเธอ เธอสบายใจได้ ฉันพาหนิงหนิงมาที่สตูดิโอแล้ว เธอไม่ต้องรีบร้อนนะ"

หร่วนซิงหว่านคลายกังวลลงได้: "อื้ม"

ถือว่าอิตาบ้านี่ยังรู้จักอายอยู่บ้าง หาข้ออ้างซะดูดีเชียว

วางสายแล้ว หร่วนซิงหว่านวางมือถือลง เอามือรองน้ำล้างหน้า ในที่สุดก็ตื่นขึ้นบ้างแล้ว

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเดินไปที่ห้องครัว รินน้ำใส่แก้ว เหม่อลอยอยู่หลายนาที ถึงกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ตอนที่เธอมาถึงสตูดิโอ ก็เที่ยงแล้ว

อาหารกลางวันที่เพ้ยซานซานสั่งเอาไว้มาถึงพอดี กลิ่นหอมแพร่กระจายไปทั่วห้องทำงาน

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่บนโซฟา หลับตายืดเหยียดร่างกายเล็กน้อย

เสียงของเพ้ยซานซานลอยเข้ามา: "ซิงซิง ฉันรู้ว่าเธอเครียดกับงานแฟชั่นวีคมาก ถึงเวลาจะเร่งด่วน แต่ก็ถือว่ายังทันนะ อย่านอนดึกขนาดนั้นเลย มันไม่ดีต่อสุขภาพ"

ตั้งแต่หลังจากที่ตัวเองท้อง เพ้ยซานซานจึงโดน Daniel ควบคุมอยู่ทุกวัน ปกติห้าทุ่มต้องเข้านอนแล้ว ต่อให้ดึกกว่านั้นก็จะไม่เกินเที่ยงคืน

พอได้ปรับเวลาทำงานเวลาพักผ่อนแล้ว เธอก็พบว่าในทุกๆวันมันรู้สึกดีจริงๆ

ตอนนี้ติดนิสัยนอนเร็วไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หร่วนซิงหว่าน: "......"

เธอฝืนยิ้มเล็กน้อย: "เมื่อคืนฉันก็แค่......มีแรงบันดาลใจมาแล้วน่ะ คราวหน้าจะไม่ทำแล้ว"

การโกหกสักครั้ง ต้องโกหกอีกอย่างหนึ่งเพื่อกลบเกลื่อนคำโกหกก่อนหน้านี้อย่างที่คิดไว้เลย

"โอเค งั้นกินข้าวเถอะ ฉันจะไปเรียกเจียงชูหนิงเข้ามา"

หร่วนซิงหว่าน: "อื้ม"

......

วาดรูปไปทั้งช่วงบ่าย หร่วนซิงหว่านจึงรู้สึกปวดเอวปวดหลัง เธอลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทำงาน ดูว่าในสตูดิโอมีอะไรที่เธอพอจะช่วยได้บ้าง

แต่หลังจากเธอออกไป กลับไม่เห็นร่างของเจียงชูหนิง

หร่วนซิงหว่านยังคิดว่าเธอคงไปที่สตูดิโอถ่ายภาพยนตร์ข้างๆกับเพ้ยซานซาน ตอนที่กำลังจะเข้าไปหา เพ้ยซานซานก็กลับมาจากสตูดิโอข้างๆพอดี: "วันนี้ไม่รู้ว่าแสงไฟมีปัญหาอะไร ถ่ายออกมาไม่ดีเลย"

"น่าจะพังแล้วนะ เปลี่ยนใหม่เถอะ"

"พรุ่งนี้ฉันจะลองดูอีกที ถ้ายังเป็นอย่างนี้ ก็เปลี่ยนเลย"

หร่วนซิงหว่านชะงักเล็กน้อย พูดขึ้น: "หนิงหนิงยังอยู่ที่นั่นไหม"

เพ้ยซานซานงุนงง: "ไม่อยู่นะ เธอไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ"

"ไม่อยู่ เมื่อกี้ฉันออกมาก็ไม่เห็นเธอแล้ว ยังคิดอยู่ว่าคงไปกับเธอ"

"ตอนที่ฉันไปเธอยังอยู่ในสตูดิโออยู่เลย"

หร่วนซิงหว่านรีบเข้าไปในสตูดิโอ ถามพนักงานสาวหลายคนในร้านว่า เจียงชูหนิงไปไหน

มีผู้หญิงคนหนึ่งออกมาจากคลังสินค้า ได้ยินเธอกำลังถาม จึงพูดขึ้น: "พี่ซิงหว่าน เมื่อกี้นี้ยุ่งมาก แต่ดันมีลูกค้าคนหนึ่งเร่งรีบ ให้พวกเราส่งของไปให้เธอ พวกเราออกไปไม่ได้ หนิงหนิงจึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากว่าเธอจะไปเองค่ะ......"

"ไปนานแค่ไหนแล้ว?"