สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 649

หร่วนซิงหว่านมองไปทางร้านสะดวกซื้อที่อยู่ไม่ไกล "ฉันจะไปซื้อน้ำ คุณจะเอาอะไรไหม?"

"ไม่ ผมจะรออยู่ข้างนอก"

"ได้ เดี๋ยวฉันมา"

พูดจบ หร่วนซิงหว่านก็วิ่งเหยาะๆไปทางร้านสะดวกซื้อ

เมื่อเธอซื้อน้ำเสร็จ ก็เห็นว่าโจวฉือเซินยืนรออยู่ข้างถนน กำลังมองตรงไปข้างหน้าไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เห็นแค่แผ่นหลังก็ให้ความรู้สึกเย็นชาและหยิ่งยโส

หร่วนซิงหว่านมองอยู่สักพัก ถึงได้เดินเข้าไปหาช้าๆ

เมื่อรับรู้ได้ถึงการมาถึงของเธอ โจวฉือเซินก็เก็บความคิดกลับมา "ไปกันเถอะ"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยถามว่า "คุณง่วงไหม?"

ไม่รอให้โจวฉือเซินได้ตอบอะไร เธอก็พูดต่อว่า "ถ้าคุณยังไม่ง่วง เราเดินเล่นๆแถวนี้กันก่อนไหม เมื่อกี้กินเยอะไปหน่อย มันไม่ย่อย"

โจวฉือเซินตอบอืมในลำคอ ก้าวเท้าเดินออกไปข้างหน้า อย่างไม่เร็วไม่ช้า

หร่วนซิงหว่านเดินอยู่ข้างๆเขา "ครั้งก่อนที่คุณบอกว่า ถ้าทำงานเดือนนี้เสร็จ จะไปเที่ยวกับฉัน จริงหรือเปล่า?"

"จริง"

"ฉันคิดๆดูแล้ว เวลาค่อนข้างกระชั้นชิดแบบนี้ คุณอยากไปที่ไหนเหรอ?"

ริมฝีปากบางของโจวฉือเซินกระตุกขึ้น "ผมได้หมด คุณจัดการเลย"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูด "ให้ฉันเลือกเองนะ? ถึงตอนนี้คุณอย่ามาบอกว่าไม่ชอบนั่นไม่ชอบนี่ล่ะ"

"ผมเคยไม่ชอบคุณตอนไหน?"

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกแปลกๆ

ดวงตาดำขลับของโจวฉือเซินแฝงไปด้วยแววขำขัน เขากอบกุมมือของเธอเอาไว้ในฝ่ามือ "ขอแค่เป็นที่ที่คุณอยากไป ผมก็ไปได้หมดแหละ"

"งั้น......อีกนานแค่ไหนงานคุณจะเสร็จ?"

"ประมาณหนึ่งอาทิตย์"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าเบาๆ "ฉันรู้แล้ว"

รถราในเวลาเช้ามืดบนท้องถนนแทบจะไม่มีเหลือแล้ว ทั้งสองจึงเดินจูงมือกันภายใต้ไฟถนน สะท้อนเงาของคนสองคน

ผ่านไปสักพัก จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็หยุดเดิน "โจวฉือเซิน"

"หืม?"

"พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนกันเถอะ"

ร่างกายของโจวฉือเซินชะงักเล็กน้อย หยุดนิ่งอยู่กับที่ ไม่ได้ตอบออกมาทันที

หร่วนซิงหว่านเอ่ยขึ้นมาว่า "จดทะเบียนแค่แป๊บเดียว คุณเจียดเวลาออกมาให้ได้ก็พอแล้ว"

โจวฉือเซินหันไปมองเธอ นัยน์ตาทอแววดำขลับ "ทำไมจู่ๆอยากจดทะเบียนล่ะ?"

หร่วนซิงหว่านหลบตา ดึงมือออกมาจากอุ้งมือของเขา แล้วเดินไปข้างหน้าต่อ "ไม่ทำไม ก็แค่วันนี้ได้ยินคนพูดมา ว่าฉันเป็นภรรยาของคุณ แต่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ฉันไม่ยอมเสียเปรียบไปเปล่าๆหรอกนะ แต่ถ้าคุณไม่อยากจดก็ไม่เป็นไร"

โจวฉือเซินเดินตามเธอไป เอ่ยอธิบายว่า "ไม่ใช่ไม่อยากจด ก็แค่คิดว่าช่วงนี้ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ ให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนได้ไหม"

"แล้วต้องอีกนานเท่าไหร่ล่ะ? หนึ่งเดือน? สามเดือน? หรือว่าหนึ่งปี?" หร่วนซิงหว่านหันหน้าไปมองเขา "ไม่งั้นคุณบอกได้ไหม ว่าทำไมช่วงนี้ไม่ได้?"

โจวฉือเซินเงียบ

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูดอย่างจริงจัง "พูดมาตามตรง คุณปิดบังอะไรฉันอยู่ใช่ไหม?"

ผ่านไปชั่วครู่ โจวฉือเซินถึงได้เอ่ยขึ้นมาว่า "ไม่ได้ปิดบัง แค่อยากบอกคุณอีกทีหลังเรื่องจบ"

หร่วนซิงหว่านเงียบไป ไม่ได้ถามอะไรต่อ "เอาอย่างนี้ก็ได้ แต่ว่าครั้งนี้คุณปฏิเสธฉันเองนะ ครั้งหน้าคงต้องขึ้นอยู่กับอารมณ์ฉันแล้วแหละ"

โจวฉือเซิน "?"

เขาเอ่ยขึ้น "หนึ่งเดือน? สามเดือน? หรือว่าหนึ่งปี?"

หร่วนซิงหว่านยักคิ้ว "ไม่แน่นอน อาจจะยืดเวลาออกไปเป็นสามปีห้าปีก็ได้"

โจวฉือเซิน "......."

หร่วนซิงหว่านเอ่ยขึ้น "เอาล่ะ ฉันง่วงละ กลับกันเถอะ"

จนกระทั่งเดินมาถึงประตู โจวฉือเซินก็ยังไม่ถอดใจ "ไม่เหลือช่องว่างให้ต่อรองเลยเหรอ?"

"ไม่"

"ได้ งั้นก็ไปกันพรุ่งนี้เลย"