สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 652

Freyaเลิกคิ้วขึ้น เคาะบุหรี่แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ที่ประธานฉินพูดมาก็ถูก คุณกับโจวฉือเซินก็พอๆกัน แต่ว่านะ......"

ฉินหยู่ฮุยเอ่ยพูด "แต่ว่าอะไร"

"แต่ว่าคุณเป็นแค่เศษเหล็กครึ่งท่อน ส่วนเขาเป็นทองคำทั้งแท่งยังไงล่ะ"

ไม่รอให้ฉินหยู่ฮุยได้ระเบิดอารมณ์ Freyaก็เอ่ยพูดต่อว่า "ประธานฉินอย่าเพิ่งโมโหนะ ฉันไม่ได้จงใจตอกย้ำคุณ เพียงแต่คุณมองโจวฉือเซินตื้นเกินไป ในเมื่อประธานฉินคิดที่จะเอาโปรเจ็คนั้นของโจวซื่อกรุ๊ปมาให้ได้แล้ว ก็ต้องเตรียมพร้อมให้รอบคอบไม่ใช่เหรอ? ฉันรับรอง การรวมงานของเราในครั้งนี้ ต้องทำให้ประธานฉินได้ผลกำไรมหาศาลแน่นอน"

ฉินหยู่ฮุยหรี่ตามองเธอ เงียบอยู่ครู่ใหญ่ถึงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ร่วมงานกันก็ได้ แต่ว่าผมมีสองข้อแม้"

"พูดมาได้เลย"

"ผลกำไรของโปรเจ็คผมต้องได้70เปอร์เซ็นต์"

Freyaหัวเราะออกมา "นี่ไม่ใช่ปัญหา แล้วอีกข้อล่ะ"

ฉินหยู่ฮุยเอ่ยขึ้นว่า "ผมอยากเจอเจ้านายของคุณ"

รอยยิ้มของFreyaค่อยๆหดหายไป

ฉินหยู่ฮุยใช้ปากกาในมือเคาะลงบนพื้นโต๊ะ "ทำไม ในเมื่ออยากร่วมงานกับผม คนที่อยู่เบื้องหลังคุณคนนั้น ไม่คิดจะเผยตัวหน่อยเหรอ?"

"ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดจะเผยตัว เพียงแต่ว่าตัวตนของเขาค่อนข้างพิเศษ อาจจะนำปัญหาที่ไม่จำเป็นมาให้ประธานฉินเอาได้"

"ผมก็ไม่ใช่คนที่ใครจะมาข่มขู่ได้ง่ายๆ คิดว่าผมไม่เคยเจอปัญหาหรือตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนั้นเหรอ?" ฉินหยู่ฮุยพูดพร้อมกับวางปากกาลง เอนกายพิงไปด้านหลังแล้วพูดว่า "ถ้าแม้แต่ความจริงใจนี้พวกคุณยังให้ไม่ได้ เราก็คงไม่มีความจำเป็นอะไรต้องร่วมงานกันแล้วล่ะ ผมไปหาคนที่เขาจริงใจและอยากร่วมงานกับผมจริงๆยังจะดีกว่า"

Freyaดับบุหรี่ลง "OK ฉันเข้าใจความหมายของประธานฉินแล้ว ฉันจะไปบอกให้ก็แล้วกัน"

"ผมจะรอข่าวดีจากคุณนะครับ"

เมื่อออกมาจากบริษัทของฉินหยู่ฮุย Freyaก็กลับมาที่โรงแรม

เจียงหยุนจู๋เอ่ยถามว่า "เขาว่ายังไงบ้าง?"

"เขาอยากเจอคุณ ไม่อย่างนั้นก็จะปฏิเสธที่จะร่วมงาน"

เจียงหยุนจู๋กระตุกมุมปาก "เขานี่หาทางหนีทีไล่ให้ตัวเองเก่งจริงๆ"

"จะไปเจอเขาไหม"

เจียงหยุนจู๋นั่งลงบนโซฟา "ฉันจำได้ว่าเขามีศูนย์นิทรรศการอัญมณีส่วนตัวนี่"

Freyaจุดซิการ์สูบ "เหมือนจะใช่ แม่ของเขาเป็นพวกชื่นชอบอัญมณี เก็บสะสมมาเรื่อยๆก่อนจะเสีย พอแม่ตาย ฉินหยู่ฮุยก็เอาอัญมณีพวกนั้นมาวางโชว์ที่ศูนย์นิทรรศการ"

"ไปบอกให้เขาเปิดศูนย์นิทรรศการ เพื่อต้อนรับบุคคลมีชื่อเสียงทั่วโลกเข้ามาเยี่ยมชม และส่งบัตรเชิญเข้าร่วมงานให้นักออกแบบอัญมณีทุกคน"

"นี่คุณ......"

"ไม่ว่าจะเป็นหร่วนซิงหว่านหรือโจวฉือเซินก็ระวังตัวเกินไป ส่วนเจียงชูหนิงก็อยู่กับพวกเขาตลอด ถ้าใช้วิธีธรรมดาคงเข้าใกล้ไม่ได้ คงมีแต่ทำให้น่าสงสัย ถ้าเอาแบบที่ฉันพูด เราก็ทำได้แค่สร้างโอกาสขึ้นมาเอง ไม่อย่างนั้น ถ้าเอาแต่รอข่าวคราวจากทางนั้น ก็ไม่รู้ว่าต้องรอไปถึงเมื่อไหร่"

"ได้ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะกลับไปให้คำตอบฉินหยู่ฮุยเดี๋ยวนี้"

เมื่อฉินหยู่ฮุยได้ยินว่าพวกเขาอยากให้เขาเปิดศูนย์ทรรศการส่วนตัว แถมยังให้เชิญนักออกแบบอัญมณีมาทุกคน ก็หน้าตึงอยู่นานสองนาน

พอชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียเสร็จก็ตอบตกลงไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก พร้อมกันนั้นก็ออกคำสั่งให้คนไปจัดการเรื่องนี้

สามวันต่อมา บัตรเชิญใบหนึ่งก็ถูกส่งมาถึงมือของหร่วนซิงหว่าน

เพ้ยซานซานเดินมาหยุดอยู่ข้างๆหร่วนซิงหว่าน แล้วเอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น "อะไรอะ?"

หร่วนซิงหว่านหยิบบัตรเชิญมาเปิดอ่าน "เหมือนจะเป็นนักสะสมของเก่า เปิดให้เข้าชมอัญมณีที่ตัวเองสะสมไว้ อ่านจากที่เขียนในนี้แล้ว น่าจะเชิญนักออกแบบไปเยอะอยู่เหมือนกัน"

เพ้ยซานซานเอ่ยพูด "มีอะไรดีๆแบบนี้ด้วยเหรอ? คงอยากทำการกุศลแหละ"

เจียงชูหนิงที่อยู่ข้างๆดื่มชานมไปพลางเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "คนรวยก็อย่างนี้แหละค่ะ เวลาว่างจนไม่มีอะไรทำ ก็มักจะนำสิ่งของพวกนี้ออกมาโอ้อวด เพื่อสร้างหน้าตาให้ตัวเอง"

"ทำไมรู้ดีขนาดนี้ล่ะ?"

"ก็เพราะว่าพ่อฉันก็เคยทำอย่างนี้ไง เขาชอบเชิญคุณลุงคุณน้ามาดูภาพวาดและของโบราณที่เก็บสะสมที่บ้านบ่อยๆ ของพวกนั้นมีเต็มห้องเก็บของใต้ดินเลยแหละ"

หร่วนซิงหว่าน "......."

เพ้ยซานซาน "........"

มีเงินนี่ดีจริงๆเลยนะ แค่มีเงินก็มีความสุขได้แล้ว