สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 686

เจียงชูหนิงมองกลับมา มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แล้วยกคางขึ้น "คุณช่วยแกะเชือกในมือของฉันด้วย ไม่เช่นนั้นฉันจะกินข้าวได้ยังไง"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายคนนั้นก็หยิบมีดสั้นออกมาแล้วก้าวไปข้างหน้า

เจียงชูหนิงกลืนน้ำลายแล้วหลับตาแน่น

วินาทีต่อมา เชือกที่ข้อมือก็หลุดออก

เจียงชูหนิงมองดูข้อมือที่แดง แทบจะร้องไห้ แล้วเอามือไปลูบเบาๆ

ชายคนนั้นกล่าวว่า "คุณหนูเจียงถ้าจะให้ดีอย่าเล่นตุกติกนะ มิฉะนั้นต่อไปแม้แต่ข้าวก็จะไม่ได้กิน"

เจียงชูหนิงกล่าวว่า "พวกคุณไม่กลัวฉัน ........"

"คุณเป็นแค่ตัวต่อรอง แค่มีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว จะมาเรียกร้องอะไรมากมาย ดังนั้นคุณหนูเจียงควรรู้อยู่แก่ใจบ้าง"

หลังจากพูดจบ ชายคนนั้นก็เดินออกไป แล้วล็อกประตูอีกครั้ง

เจียงชูหนิงมองอาหารที่อยู่ตรงหน้า ทำจมูกฟุดฟิด หยิบตะเกียบขึ้นมา แล้วเริ่มกินข้าวคำโตๆ

กินกินอยู่ น้ำตาของเธอก็ร่วงลงไปในข้าวทีละหยด

ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ซานซานและอารองเป็นอย่างไรบ้างแล้ว

คนพวกนั้นน่าจะไม่ได้ทำอะไรพวกเขา เพียงแต่ว่าพี่ซานซานเสียเลือดไปมาก.........

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เจียงชูหนิงก็อดสะอึกสะอื้นไม่ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า ยิ่งคิดก็ยิ่งโทษตัวเอง

ถ้าเธอไม่เอาแต่ใจมาก จะหนีจากเมืองเจียงโจวมาที่หนานเฉิงให้ได้ พี่ซานซานก็คงไม่ต้องได้รับบาดเจ็บเพราะคิดจะช่วยปกป้องเธอ

แล้วยังมีเด็กที่อยู่ในท้องเธอด้วย........

ขออย่าได้เป็นอะไรนะ

หลังจากกินข้าวเสร็จ เจียงชูหนิงก็ไปลองเปิดประตู แต่ไม่สามารถเปิดได้

เธอเดินไปที่หน้าต่างอีกครั้ง มีชายชุดดำหลายคนเดินไปเดินมาอยู่ข้างล่างตลอดเวลา

ถ้าคิดจะกระโดดหนีออกทางหน้าต่างก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

เจียงชูหนิงรู้สึกหดหู่มาก นั่งอยู่บนเตียง และมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความผิดหวัง

สักพัก ชั้นล่างก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา

Freyaถอดแว่นกันแดดออกแล้วพูดว่า "เธอเป็นยังไงบ้าง"

"เมื่อครู่โวยวายแล้วทานข้าว ตอนนี้ก็เงียบไปแล้ว"

Freyaยักคิ้ว "เธอให้ความร่วมมือดีขนาดนี้เลยหรอ?"

ชายคนนั้นกล่าวว่า "คุณหนูเจียง ถูกโอ๋มาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ไม่เคยต้องหิว ให้เธอกินอิ่มแล้ว แล้วข่มขู่เล็กน้อยก็ไม่มีปัญหาแล้ว"

Freyaนั่งบนโซฟา "เด็กผู้หญิงขี้กลัว อย่าทำให้ตกใจมากนะ"

ชายคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อย

Freyaพูดอีกครั้ง "ติดต่อทางเมืองเจียงโจวแล้วหรือยัง ว่ายังไงบ้าง?"

"คุณเจียงบอกว่าอย่าเพิ่งรีบร้อน เธออยู่ในมือของพวกเรา ไม่เพียงแต่สามารถข่มขู่เจียงจิ้งเหยาพวกเขาได้ ยังสามารถต่อรองกับเจียงซ่างหานได้ด้วย"

Freyaจุดซิการ์และกล่าวช้าๆว่า "เกิดเรื่องใหญ่ในเมืองเจียงโจวขนาดนี้ จนป่านนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเจียงซ่างหานเลย"

ขณะพูด Freyaก็หรี่ตาลงและค่อยๆพ่นควันออกมา ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

ชายคนนั้นกล่าวว่า "ในสถานการณ์นี้ เกรงว่าเจียงซ่างหานก็น่าจะกลับไปที่เมืองเจียงโจวไม่ได้แล้ว"

Freyaมองไปที่เขา แล้วหัวเราะ ไม่พูดสักคำ

เจียงซ่างหานเป็นคนที่ ไม่ควรประเมินค่าเขาต่ำเกินไป

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอพูดอีกครั้ง "ให้คนจับตาดูคนทางเมืองเจียงโจวให้ดีๆ ต้องหาลูกชายของโจวฉือเซินและแม่ของเขาให้เจอก่อน ถึงจะถือว่าสถานการณ์นี้มีประโยชน์ต่อพวกเรา ตอนนี้มีแค่เจียงชูหนิงอยู่ในมือ อย่างมากก็แค่สกัดกั้นได้แค่เจียงจิ้งเหยาพวกเขา ยังห่างจากความต้องการของพวกเราอีกไกลมาก"

ชายคนนั้นพยักหน้า "ฉันจะสั่งการลงไปเดี๋ยวนี้"

หลังจากที่เขาออกไป Freyaสูบซิการ์ในมือของเธอหมดแล้ว ก็ลุกขึ้นแล้วขึ้นไปชั้นบน

เจียงชูหนิงได้ยินเสียงฝีเท้า จึงรีบลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงทันที มองไปที่ประตูอย่างระมัดระวัง เต็มไปด้วยความตื่นตัว

ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก