สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 708

ณ หลินซื่อ

หลังจากที่โจวฉือเซินรับโทรศัพท์แล้ว เขาลุกขึ้นพูดว่า "ไปกันเถอะ"

หร่วนซิงหว่านถามว่า "ไปที่ไหนคะ ?"

"สายแล้ว ทานข้าว"

หร่วนซิงหว่านมองท้องฟ้าสีมืดดำที่ด้านนอก แล้วถอนหายใจยาว

ฝนยิ่งนานยิ่งตกหนักขึ้นเรื่อยๆ มีโอกาสที่น้ำจะสูงทะลักท่วมทั้งเมือง 

ด้วยเหตุผลที่ว่าฝนตก ถนนทุกสายต่างก็ติดขัด 

สัญญาณไฟจราจรส่องสว่างกระทบกัน แสงสะท้อนตกกระทบลงมาในม่านฝน คนบนถนนต่างก็เดินอย่างเร่งรีบ 

หร่วนซิงหว่านเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง กำลังคิดว่าจะพูดกับเพ้ยซานซานเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไร 

ผ่านไปสักครู่หนึ่ง เธอก็หันมองไปทางโจวฉือเซิน "ฝนตกหนักขนาดนี้ อย่าไปทานเลยค่ะ กลับบ้านเลยเถอะค่ะ"

โจวฉือเซินกุมมือที่ค่อนข้างเย็นของเธอไว้ "อาหารมื้อนี้ ถ้าไม่ทานแล้วคุณจะเสียใจนะ"

หร่วนซิงหว่านชะงักพูด "รู้ว่าDanielอยู่ที่ไหนแล้วใช่ไหมคะ?"

"เปล่า"

"ถ้างั้น......"

"ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รู้ว่า ใครช่วยหลินจื้ออานอยู่"

เห็นได้ชัดว่า หลังจากที่หลินจื้ออานใช้Danielมาแบล็คเมล์พวกเขา ใครที่มีการเคลื่อนไหวในตอนนี้ คนนั้นก็คือผู้สมรู้ร่วมคิดของเขา 

หร่วนซิงหว่านเม้มปากเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก จ้องมองไฟแดงเยื้องหน้าที่นับถอยหลัง

เธอมีความรู้สึกว่า จะมีบางอย่างเกิดขึ้นในคืนนี้

ภายในร้านอาหาร เจียงหยุนจู๋หยิบเมนูอาหารส่งให้เจียงชูหนิง "ลองดู เธออยากทานอะไร"

ร้านอาหารร้านนี้ มีอาหารพิเศษเฉพาะของเจียงโจวมากมาย เจียงชูหนิงเห็น ก็รู้สึกอยากจะทานอย่างมาก   จึงสั่งของกินที่ตัวเองชอบมา 2-3 อย่าง แล้วจึงหยิบเมนูอาหารส่งให้ "ฉันสั่งเรียบร้อยแล้ว อารองลองดูค่ะ"

เจียงหยุนจู๋ยิ้มแล้วจึงหยิบเมนูอาหาร ส่งให้พนักงานเสิร์ฟ "เธอสั่งก็พอแล้ว"

เมื่อพนักงานเสิร์ฟออกไปแล้ว เจียงชูหนิงอดไม่ได้ที่จะพูด "อารอง คุณอาออกจากหนานเฉิงแล้ว จะไปที่ไหนเหรอคะ ไม่กลับเจียงโจวเหรอ?"

เจียงหยุนจู๋เทชาหนึ่งแก้ว แล้วจิบ "ไม่กลับ"

เจียงชูหนิงใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ "ทำไมเหรอคะ คุณปู่ทวดกลับคุณพ่อจะต้องดีใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณอายังมีชีวิตอยู่ !"

เจียงหยุนจู๋วางถ้วยชา พูดเสียงเรียบว่า "หนิงหนิง เธอรู้ไหมคนแบบไหน ถึงจะสามารถออกจากเจียงโจวได้"

"แบบไหนเหรอคะ?"

"คนที่สมัครใจลบชื่อตัวเองออกจากหนังสือลำดับวงศ์ตระกูล คนที่สาบานว่าไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่หรือตายไป ก็จะไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับตระกูลเจียง"

เจียงชูหนิงฟังแล้วอึ้งเล็กน้อย "คุณป้าคนนั้นที่ฉันเจอในหอบรรพบุรุษเมื่อก่อน...... ก็คงจะเป็นแบบนี้ "

เจียงหยุนจู๋พูด "ตามลำดับญาติ เธอควรเรียกท่านว่าคุณยาย"

เจียงชูหนิงทำปากยื่น เธอลืมไปเลย โจวฉือเซินเองก็เป็นคุณลุงของเธอ 

เจียงหยุนจู๋พูดต่อว่า "และคนที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเจียง จะต้องออกจากเจียงโจว"

เจียงชูหนิงฟังไม่ค่อยเข้าใจ "อะไรคือเรียกว่าถูกไล่ออกจากตระกูลเจียง ฉัน......"

พูดแล้วก็นึกกลัวขึ้นมา "เหมือนกันกับถ้าฉันแอบหนีออกไปที่หนานเฉิงแบบนี้ ก็จะถูกไล่ออกจากตระกูลเจียงใช่ไหมคะ?คุณปู่ทวดของฉันไม่น่าใจร้ายขนาดนั้น"

เจียงหยุนยิ้มอย่างเงียบๆ "เธอไม่มีทางถูกไล่ออกจากตระกูลเจียง เธอคือเจ้าหญิงตัวน้อยของตระกูลเจียง พวกเขาแม้ว่าจะแหกกฎนี้ ยังไงก็จะต้องรับเธอกลับไป "

เจียงชูหนิงไม่ค่อยแน่ใจ พูดหยั่งเชิง "จริงเหรอคะ?แต่ว่าเมื่อก่อนเคยมีคนพูดว่า ฉันคือคนที่คุณพ่อเก็บมาเลี้ยง ฉัน......"

เจียงหยุนจู๋ยิ้มอย่างลึกซึ้ง ไม่มีคำอธิบาย

ในขณะนั้นเอง พนักงานเสิร์ฟก็ยกน้ำผลไม้เข้ามา วางไว้ที่ข้างหน้าเจียงชูหนิง 

เจียงชูหนิงกระหายขึ้นมานิดหน่อย จิบเล็กน้อยหลังจากกล่าวขอบคุณ เธอดื่มเข้าไป 2-3 อึก