สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 722

เห็นรายงานข่าวบนอินเทอร์เน็ต สวี่วานค่อนข้างแปลกใจ: "ไม่ได้บอกว่าไม่มีวิดีโอจากกล้องวงจรปิดแล้วเหรอ งั้นวิดีโอนี้......"

หร่วนซิงหว่านอธิบาย: "ถึงไม่มีวิดีโอจากกล้องวงจรปิด แต่เธอลืมไปหรือเปล่า ว่ามีรถตั้งเยอะแยะที่จอดอยู่ข้างทาง มีกล้องติดรถยนต์กันทั้งนั้น"

ไม่ใช่ว่าสวี่วานไม่เคยคิดจะลงมือจากตรงนี้ เพียงแต่เรื่องมันผ่านไปนานขนาดนั้นแล้ว อยากตามหารถที่จอดอยู่ข้างทางในวันนั้นก็คงเป็นโครงการใหญ่ ทั้งยังต้องไปตามหากล้องติดรถยนต์ทีละตัวๆอีก นี่เป็นงานใหญ่จริงๆ มีเวลาแค่ไม่กี่วัน ทำไม่ได้อยู่แล้ว

มิน่าหร่วนซิงหว่านถึงให้เธอเข้ามาทันที พวกเขาคงรู้ว่าเธอวางแผนจะทำอะไรอยู่แล้ว จึงจัดการปัญหาให้เธอล่วงหน้าเลย

สวี่วาน: "ขอบคุณนะ"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม: "ไม่ต้องเกรงใจหรอก อีกอย่างกล้องติดรถยนต์ฉันไม่ได้เป็นคนหามาด้วย ฉันแค่ส่งวิดีโอไปให้เพื่อน สำหรับเธอแล้วมันก็เป็นข้อมูลที่ดีมากๆอันหนึ่งเลย"

สวี่วานมองไปทางโจวฉือเซิน: "ขอบคุณนะคะประธานโจว"

โจวฉือเซินลุกขึ้น มือข้างหนึ่งสอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง: "ไม่ต้องเกรงใจผมเช่นกัน หนังสือมอบอำนาจชุดเดียว แค่ยกหูโทรศัพท์ก็เรียบร้อยแล้ว"

สวี่วาน: "......"

เธอกำลังจะพูดอะไรต่อ จู่ๆในหัวกลับมีความคิดหนึ่งพุ่งขึ้นมา ขยับๆปาก แต่ไม่ได้ส่งเสียงออกมา

ตอนนี้ มือถือของสวี่วานดังขึ้น เป็นทีมงานของเธอที่โทรเข้ามา เพื่อพูดเรื่องยกเลิกสัญญา

ปลายสายพูดโน้มน้าวอย่างต่อเนื่อง แต่สวี่วานกลับพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ: "ฉันคิดมาดีแล้ว ส่วนค่าปรับฉันจะชดใช้ให้ไม่ขาดแม้แต่สตางค์แดงเดียว หากพวกเธออยากอยู่ที่โจวซื่อกรุ๊ปต่อ ฉันจะไม่รั้งเอาไว้ แต่ถ้าอยากออกมากับฉันด้วย ฉันก็ยินดีมากๆ"

พูดจบ สวี่วานก็วางสายไปในทันที

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีคนโทรมาอีก เธอจึงปิดเครื่อง

เรื่องยกเลิกสัญญานี้ ทำไปด้วยความวู่วาม และขาดสติจริงๆ แต่เธอกลับไม่เสียใจ

ตั้งแต่วินาทีนั้นที่เดินออกมาจากอาคารของโจวซื่อกรุ๊ป เธอก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่จะไม่กลับมาอีกแล้ว

ยกเลิกสัญญาก็ดี เธอจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ไปสักระยะหนึ่ง

โจวฉือเซินยกมือขึ้นมาดูนาฬิกา: "ไปกินข้าวได้แล้ว"

สวี่วานสูดลมหายใจ จัดการกับความรู้สึก: "พวกคุณไปกินกันเถอะ ฉันจะกลับไปพักผ่อน"

"มีอะไรให้น่าพักผ่อน หรือคุณไม่อยากจะเลี้ยงข้าวมื้อนี้กันแน่?"

สวี่วาน: "......"

สวี่วาน: "?"

ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนเลี้ยงข้าวมื้อนี้ล่ะ

โจวฉือเซินพลางเดินออกไปข้างนอก พลางพูดขึ้น: "ช่วยคุณประหยัดค่าปรับไปตั้งก้อนนึง คุณไม่ควรจะเลี้ยงข้าวมื้อนี้เหรอ"

สวี่วานงุนงง ประหยัดค่าปรับอะไร?

หร่วนซิงหว่านอมยิ้ม หยิบของขึ้นมาแล้วพูดกับสวี่วาน: "สัญญาที่เธอเพิ่งต่อกับโจวซื่อกรุ๊ปไปเมื่อสองเดือนก่อนน่ะ เขาไม่ได้เซ็นชื่อเอาไว้"

แค่สวี่วานได้ฟัง ก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตาโพลง เหมือนเคยเซ็นสัญญาไปแล้วไม่ใช่เหรอ?

ทุกปีต่างก็ทำตามขั้นตอนเดิมๆ โจวฉือเซินต้องการจัดการเอกสารอื่นอยู่บ่อยๆ ราวกับเรื่องนี้ไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่ เขาจึงไม่ได้ทำให้เสร็จในทันที

ดังนั้นเธอที่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว ยิ่งไม่รู้เรื่องเลย ไม่นึกว่าโจวฉือเซินจะไม่ได้เซ็นชื่อลงในสัญญา

สวี่วานรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นเบาๆ: "ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่งมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม: "จริงๆแล้วเขาเป็นคนดีนะ แค่มีบางครั้งที่เอาใจยากใช้ได้เลยน่ะ"

สวี่วานเดาะลิ้น: "ก็ได้ ไปกินข้าวกัน เรียกพวกเขามาให้หมดเลย ฉันเลี้ยงเอง"

หร่วนซิงหว่านชะงัก: "เรียกใคร?"

สวี่วานเงียบ: "ก็......เรียกมาให้หมดเลย"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า: "ได้ ฉันจะส่งข้อความไปบอกพวกเขา"

......

เพ้ยซานซานนอนอยู่ในบ้านทั้งวัน เดิมทีไม่อยากออกไปกินข้าว แต่เปิดมือถือแล้วเห็นคนเลวๆอย่างฉินหยู่ฮุย พูดยังไงก็ต้องลากสังขารออกมาด่าเขากับพวกเธอให้ได้ จึงลุกขึ้นมาจากเตียง เป็นตายก็ต้องไปตามนัดครั้งนี้