สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 773

เช้าของวันที่ 2  ถึงแม้ว่าฝนจะหยุดตกแล้ว แต่สาเหตุเพราะฝนตกทั้งวันทั้งคืน ฉากจึงไม่สามารถใช้ได้ 

ทำได้เพียงแค่จัดโลเคชั่นใหม่อีกครั้ง การถ่ายทำจึงยังคงล่าช้าอยู่ 

เมื่อถึงสตูดิโอแล้ว หร่วนซิงหว่านเปิดกระเป๋า พบว่าไม่รู้โจวฉือเซินเอายาทามาใส่ไว้ในกระเป๋าเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

หร่วนซิงหว่านหยิบยาทาออกมา เธอคลายเกลียวฝาดมกลิ่น แล้ววางมันไว้ข้างหน้าต่าง 

กลิ่นหอมของดอกไม้ใบหญ้าหลังฝนตก ผสมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของยาทา ทำให้เธอรู้สึกสบายตัวมาก ตลอดทั้งเช้าอารมณ์ก็ผ่อนคลายและมีความสุขมาก

ช่วงเที่ยง เพ้ยซานซานเข้ามา "ซิงซิง ฉันส่งรูปที่ปรับแล้วมาให้เธอสองสามใบ เธอเลือกมาใบหนึ่งใส่เอาท์ไลน์ก่อนแล้วจัดวอร์มอัพ"

หร่วนซิงหว่านวางแปรงในมือลง "ได้ ฉันดูเดี๋ยวนี้แหละ"

ขณะที่เธอพลางมองดู เพ้ยซานซานก็พูดขึ้นในขณะเดียวกัน "ซิงซิง กลิ่นในห้องเธอนี่มันกลิ่นอะไรอะ หอมดีนะ"

หร่วนซิงหว่านเหลือบมองยาทาที่อยู่ข้างๆ ยิ้มอย่างแผ่วเบา "ที่ไล่ยุงน่ะ"

"ไล่ยุง?" เพ้ยซานซานมองไปรอบๆ "ที่นี่มียุงด้วยเหรอ?"

"บางทีนอกหน้าต่างก็จะมีพวกแมลงตัวเล็กๆ น่ะ ไม่มีอะไร"

เพ้ยซานซานถอนหายใจ "ถ้างั้นก็ดี ก่อนหน้านี้ฉันก็ยังนึกถึงปัญหานี้อยู่ แต่ฉันไม่เคยสังเกตเห็นยุงในออฟฟิศ ก็เลยลืมไป"

หร่วนซิงหว่านพูด "ข้างนอกนี่ยุงแมลงค่อนข้างเยอะมากจริงๆ ม่านหน้าต่างก็ปิดตลอด ถ้าเปิดฉันก็อาจจะโดนหามไปนานแล้ว"

ในท้ายที่สุด หร่วนซิงหว่านก็เลือกรูปภาพหนึ่งได้

เธอพูด "อันนี้ก็แล้วกัน"

บนภาพโครงหน้าของสวี่วานหมดจดสดใส แต่เห็นด้านข้างของหร่วนเฉินด้านเดียว

พอเหมาะพอดี

เพ้ยซานซานลุกขึ้นพูด " โอเค ฉันไปจัดการอีกสักหน่อย"

"ซานซาน" หร่วนซิงหว่านเรียกเธอเอาไว้

เพ้ยซานซานหันหน้ากลับมา "มีอะไรเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเงียบอยู่สักพักจึงพูด "รูปที่ถ่ายเมื่อวานได้ล้างมาแล้วหรือยัง?"

"ล้างออกมาแล้วบางส่วน อยู่ที่ออฟฟิศฉัน เดี๋ยวรอฉันแล้วจะเอามาให้เธอ?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ไม่เป็นไร เราไปด้วยกันเถอะ"

พูดจบ เธอก็เปิดกระเป๋า หยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาจากในกระเป๋า แล้วออกไปด้วยกันกับเพ้ยซานซาน

บนผนังในออฟฟิศของเพ้ยซานซาน มีรูปภาพแขวนอยู่แล้วไม่น้อย

บางส่วนในนั้นก็คือรูปภาพที่ถ่ายเมื่อวาน 

หร่วนซิงหว่านดึงรูปของหร่วนเฉินออกมาหนึ่งใบ เธอดูอย่างเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร

เพ้ยซานซานเข้ามาใกล้ "ซิงซิง เธอมีเรื่องกังวลใจอะไรหรือเปล่า?"

หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว ส่งเสียง "ห่ะ?" 

เพ้ยซานซานพูด "ฉันรู้สึกว่าเมื่อวานเธอก็เริ่มจะดูแปลกๆ อยู่ตลอด รูปของเสี่ยวเฉินมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหัว "ปัญหาไม่ใช่เรื่องรูปภาพ"

"ถ้างั้นคือ......"

"เมื่อวานอยู่ๆ ฉันก็ได้รู้ว่า เสี่ยวเฉินกับ......พ่อฉันตอนที่เป็นหนุ่มเหมือนกันมากๆ"

เพ้ยซานซานตะลึงงัน ตกใจพูดขึ้นมาทันที "จริงเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเม้มริมฝีปากอย่างแผ่วเบา หยิบภาพใบนั้นในมือตัวเองออกมา และวางด้วยกันกับรูปภาพของหร่วนเฉิน พูดกับเพ้ยซานซานว่า "เธอดูสิ"

เพ้ยซานซานรับรูปภาพจากในมือของเธอ คิ้วขมวดแน่น เปรียบเทียบอย่างละเอียด ดูๆ ไปสักพักเธอก็เบิกตาโพลง "เชี่ยเอ้ย เหมือนกันจริงๆด้วย......ฉันบอกแล้ว! เสี่ยวเฉินเขาไม่มีทางเป็นลูกชายของเจียงย่านแน่! เขาต้องเป็นต้องเป็น! ลูกคนละแม่กับเธอแน่ๆ!"