สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 778

ระหว่างทางกลับ เพ้ยซานซานคิดอย่างไรก็ยังไม่เข้าใจ

เธอจำได้ว่าเธอตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้ว ทั้งยังยืนยันให้แน่ใจครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงจะยอมปิดตานอนลง

และเธอเองก็ไม่มีความทรงจำว่าเคยปิดนาฬิกาปลุกตัวเองเลยสักนิด

ทันทีที่เพ้ยซานซานออกมาจากลิฟต์ ก็เห็นหร่วนซิงหว่านที่เตรียมตัวจะไปจ่ายตลาดพอดี

หร่วนซิงหว่านพูด "ซานซาน ไปไหนมาแต่เช้าน่ะ?"

เพ้ยซานซานไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ จึงสั่นไหวร่างกายพลางพูดว่า "ฉันไปวิ่งตอนเช้ามาน่ะ เหงื่อเต็มตัวเลย ไปอาบน้ำก่อนนะ......"

"เดี๋ยว" หร่วนซิงหว่านเรียกให้เธอหยุด ก่อนจะมองลงไปยังป้ายตรงแขนเสื้อของเธอ ขมวดคิ้วพลางพูดว่า "เธอไปวิ่งตอนเช้าที่โรงพยาบาล?"

ในตอนนี้เองที่เพ้ยซานซานเพิ่งจะตระหนักได้ว่า ตัวเองลืมจัดการกับ 'หลักฐาน' เข้าเสียแล้ว

เธอดึงป้ายเล็กๆ ของโรงพยาบาลออก ใช้มือขยำ ก่อนจะพูดพลางหัวเราะว่า "ก็ไม่มีอะไรหรอกน่า คือจู่ๆ ฉันก็รู้สึกไม่สบายท้องตอนกลางดึกน่ะ ก็เลยไปหยอดน้ำเกลือมาที่โรงพยาบาล ตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว เธอดูสิตอนนี้ฉันแข็งแรงมีชีวิตชีวาสุดๆ"

หร่วนซิงหว่านพูด "เธอกินอะไรน่ะ? ทำไมถึงลำไส้อักเสบ?"

"เรื่องนี้......มันยาวน่ะ" เพ้ยซานซานพูด "เธอจำเรื่องเมื่อคืนที่ฉันบ่นกับเธอได้ไหม ผู้หญิงที่ฉันบังเอิญเจอในห้องน้ำน่ะ ที่จริงแล้วเธอเป็นแฟนเก่าของโจงเหวินป๋อ......"

หลังจากที่นำเรื่องเมื่อคืนวานมาเล่าให้หร่วนซิงหว่านฟังแล้ว เพ้ยซานซานจึงพูดอีกว่า "เป็นเพราะว่าอาหารญี่ปุ่นกับปิ้งย่างมันไม่ถูกกันแน่เลย ก่อนหน้าที่ฉันกินปิ้งย่างใต้ตึกก็ยังไม่เป็นอะไร......"

หร่วนซิงหว่านพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี "ตอนนี้ใช่เวลาต้องมาพูดเรื่องอาหารญี่ปุ่นกับปิ้งย่างไหม ที่โจงเหวินป๋อทำนั่นมันเกินไปหน่อยแล้ว เธอเองก็จะช่างมันเหรอ? ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น?"

เพ้ยซานซานพูดเสียงเบา "ยังไงเขาก็เคยโดนDanielต่อยมาก่อนน่ะ ฉันก็ยังเสียใจกับเรื่องนั้นอยู่ ก็ถือว่า......เจ๊ากันไปแล้วกันเนอะ"

"นี่มันไม่ใช่เรื่องเดียวกัน เธอควรไปถามเขาให้ชัดเจน ถ้าเขาต้องการรักษาความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับแฟนเก่าของเขา เธอก็ชิงเลิกกับเขาก่อนเลย เลือกคนอื่นก็ได้ ถ้าคุณลุงกับคุณป้ารู้เรื่องนี้ พวกเขาต้องอยู่ข้างเธออยู่แล้ว"

"โอเคจ้า โอเค รอให้เรื่องยุ่งๆ ของสองวันนี้เสร็จก่อนนะ แล้วฉันจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง แต่ซิงซิง มีเรื่องที่ประหลาดยิ่งกว่านั้นนะ เมื่อคืนตอนที่ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันจำได้ว่าฉันตั้งนาฬิกาปลุกไว้ดีแล้ว แต่พอวันนี้ฉันตื่นมา นาฬิกาปลุกก็ดันถูกปิดเสียงั้น มันชักจะแปลกไปหน่อย"

หร่วนซิงหว่านเงียบไปนิด "เธอไปโรงพยาบาลไหน"

เพ้ยซานซานชะงัก "ถึงแม้......แต่......แต่ฉันคิดว่าไม่น่าใช่หรอก โถงให้น้ำเกลือกับแผนกผู้ป่วยในมันไม่ใช่ที่เดียวกัน และตอนที่ฉันไปถึงโรงพยาบาล ก็ตีสองตีสามแล้วด้วย เวลานั้นเขาคงนอนหลับไปแล้ว ไม่เดินว่อนไปทั่วโรงพยาบาลหรอกน่า"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันจำได้นะ ว่าเมื่อตอนที่เธอท้อง เธอเคยพูดกับฉันว่า Danielเคยผูกอะไรไว้กับเบอร์โทรของเธอ แค่เธอไปลงทะเบียนที่โรงพยาบาล เขาก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนแล้ว"

เพ้ยซานซาน "......"

เพ้ยซานซาน "?"

เธอนึกออกแล้ว นั่นเป็นช่วงเวลาก่อนที่Danielจะกลับไปที่ลอนดอน

ช่วงนั้นเขายุ่งมาก ไม่มีเวลาไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเธอ แล้วยังกลัวว่าเธอจะดูแลตัวเองไม่ได้ กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลูก เพ้ยซานซานไม่บอกเขา เขาก็เลยผูกข้อมูลเอาไว้ด้วยเลย

ถึงปากของเพ้ยซานซานจะบอกว่าเขาทำอะไรให้มันยุ่งยาก แต่ในขณะนั้น เธอมีความสุขมาก

หลังจากผ่านเรื่องราวมามากมาย เธอก็ลืมสิ่งนี้ไปหมดสิ้นแล้ว

ดังนั้น......เมื่อคืนที่เธอรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ ก็ไม่ใช่ความฝันน่ะสิ?

พระเจ้า!!!

หร่วนซิงหว่านมองไปยังเธอที่สับสน จากที่มีสีหน้าตกใจเปลี่ยนเป็นแปลกใจ จากแปลกใจเปลี่ยนงุนงง

เธอพูด "ช่วงเช้าเธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ส่วนเรื่องถ่ายรูป ฉันจะให้เสิ่นจื่อซีไปจัดการ ตอนบ่ายเธอไปสถานที่ถ่ายทำก็พอแล้วล่ะ"