สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 790

โจวฉือเซินรับคำเสียงต่ำ "ของผม"

หร่วนซิงหว่านสะอึกสะอื้น พลางพูด "งั้นเรามาทำอะไรที่เราสามารถทำได้ โอเคไหม?"

โจวฉือเซินกอดเธอ ไม่ได้พูดอะไร

เขาเงียบอยู่นาน ก่อนจะพูด "โอเค"

โจวฉือเซินรู้ดี ถึงว่าแม้ว่าเขาไม่เห็นด้วย แต่หร่วนซิงหว่านก็จะไม่ยอมแพ้

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงยอมสละโอกาสที่จะได้เข้าร่วมแฟชั่นวีคด้วย

เธอก็จะกินและฉีดยาอยู่ในที่ที่เขามองไม่เห็นอยู่เงียบๆ

แทนที่จะเป็นเช่นนี้ เขากลับอยากรับความกดดันเหล่านี้ไปด้วยกันกับเธอ

เจียงหยวนพูดว่า หร่วนซิงหว่านอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากอาหาร ซึ่งทั้งหมดเป็นผลที่ตามมาของการกินยาและการฉีดยา

เพียงแค่เอาชนะตัวเอง ไม่มีหนทางอื่นแล้ว

ในระยะหลัง อารมณ์จะยิ่งไม่คงที่มากขึ้นเท่านั้น

ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่ให้ใครมาพูดว่าเธอต้องทำนู้นนี่ เพียงแค่มีคนอยู่ข้างกาย คอยช่วยคลายความทุกข์โศกก็พอแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้มีเรื่องมากมายให้จัดการ ต้องกลับบ้านดึกดื่นทุกวัน เขาคงไม่ละเลยต่อการเปลี่ยนแปลงจนมาถึงขั้นนี้

นอนกับเธอทุกคืน แต่ต้องให้เพ้ยซานซานมาพูดเตือน

เมื่อหร่วนซิงหว่านเห็นว่าในที่สุดก็เข้าใจกันกับเขาสักทีแล้ว เธอจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่เพิ่งร้องไห้ยังคงเป็นสีแดงก่ำเล็กน้อย วาววับไปด้วยรอยน้ำตา

คิ้วของโจวฉือเซินขยับอย่างไร้ร่องรอย

บนโลกใบนี้ ไม่มีใครเข้าใจการเปลี่ยนแปลงของร่างกายได้ดีไปกว่าหร่วนซิงหว่าน

เธอคว้าเนคไทของเขา ก่อนจะดึงเขาเข้ามาใกล้

โจวฉือเซินสบสายตาเข้ากับเธอ น้ำเสียงแหบพร่า "ทำอะไร"

หร่วนซิงหว่านพูด "คุณเสแสร้งอีกแล้ว"

มีรอยยิ้มเล็กน้อยในดวงตาสีดำสนิทของโจวฉือเซิน เขาไม่พูดอะไรอีก ก้มศีรษะลงทาบทับเข้ากับริมฝีปากของเธอ ก่อนจะอุ้มเธอกลับเข้าไปในห้องนอนอย่างง่ายดาย

หร่วนซิงหว่านถอดเนคไทของเขา ก่อนโยนลงไปบนพื้น

วินาทีถัดมา เธอถูกตรึงอยู่บนเตียง

เมื่อโจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นมอง สายตาก็หยุดลงที่บนแขนของเธอ

มีจุดเล็กๆสีแดงมากกว่าแต่ก่อนเล็กน้อย

ตอนนั้น หร่วนซิงหว่านโกหกเขาว่ายุงกัด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อ้าปากและกัดเข้าที่คอของเธอ

หร่วนซิงหว่านร้องอื้ออึง เพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศ จึงไม่หลุดคำด่าที่เตรียมจะพ่นอยู่เสียรอมร่อ

ช่างมัน

เธอปลดเสื้อเชิ้ตและเข็มขัดหัวโลหะของเขาลง ไล้ลงไปตรงเอวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อที่ชัดเจน

ร่างกายของโจวฉือเซินหดเกร็ง

นี่คือสิ่งที่เขาพยายามมาหลายคืน แม้กระทั่งกล่อมและหลอกล่อเพื่อให้หร่วนซิงหว่านทำเรื่องอย่างว่า

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรุกเขาก่อน

ไม่รอให้โจวฉือเซินพูดอะไร หร่วนซิงหว่านก็พลันเคลื่อนไหวช้าๆด้วยความเร็วของตัวเอง

นิ้วของเธอทั้งบอบบางและอ่อนนุ่ม

โจวฉือเซินกลืนน้ำลายดังอึก เหงื่อเม็ดโตไหลลงมาจากหน้าผากกระทบเข้ากับไหล่บางของเธอ

ริมฝีปากบางของเขากดแนบเข้ากับหูของเธอ เสียงของเขาต่ำและแหบแห้ง "เร็วสิ ที่รัก"

หร่วนซิงหว่านกลับพูดว่า "ฉันไม่ทำ"

เธอจงใจเคลื่อนไหวให้ช้าลง ราวกับแก้แค้นในสิ่งที่เขาทำวันนี้

โจวฉือเซิน "......"

เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป เอนกายกัดเข้าไปที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง เพิ่มแรงกำลัง ฝ่ามือของเขาแผดเผาไปทั่วร่างกายของเธอ