สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 148

เซี่ยซีหวั่นอุ้มหยวนหยวนมาถึงห้องนอน หยวนหนวนขดตัวอยู่ในที่นอนของตนเอง พริบตาเดียวก็หลับสนิท

เซี่ยซีหวั่นเอนตัวลงนอนบนเตียง เธอคิดคำพูดของคุณย่าเมื่อครู่ พลิกตัวไปมาก็ยังนอนไม่หลับ

ตะแคงตัวไปด้านข้าง เธอยื่นมือเล็กออกไปลูบคลำหมอนที่เขาเคยนอนหลับอย่างช้าๆ

ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่นะ

เซี่ยซีหวั่นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และส่งข้อความผ่านให้เขาผ่าน Wechat –

คืนนี้คุณไม่กลับมาแล้วจริงๆเหรอคะ

เสียงดัง“ติ๊ง” เขาตอบกลับมาเร็วมาก

จนทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าตอนนี้เขาเองกำลังถือโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างร้อนใจเพื่อส่งข้อความทางโทรศัพท์เหมือนกับเธอหรือเปล่า

ลู่หานถิง – ผมนอนที่บริษัท

เซี่ยซีหวั่นนับคำที่เขาตอบกลับมา หนึ่งสองสามสี่ ... มีแค่สี่ตัวอักษรเนี่ยนะ ช่างธรรมดาจริงๆ

เซี่ยซีหวั่นจึงเขียนข้อความอีกหนึ่งข้อความ – ฉันอยากคุยกับคุณ...

แต่ข้อความนี้ยังไม่ทันส่งข้อความออกไป พลันมีข้อความของเขาส่งกลับมาอีกครั้ง – ผมต้องไปประชุมแล้ว

คุณนอนเร็วๆนะ ฝันดีครับ

เขาประกาศออกมาดื้อๆว่าการคุยกันในครั้งนี้จบลงแล้ว

เซี่ยซีหวั่นโมโหจนโยนโทรศัพท์ลงบนหัวเตียง จากนั้นจึงเอาหมอนของเขาขึ้นมากอด

ในหัวสมองครุ่นคิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาอันแสนน่าเกลียดชังของเขา

เธอกำหมัดแน่นต่อยลงบนหมอนแรงๆอยู่สองครั้ง

พริบตาเดียว เธอนำหมอนมารองหนุนศีรษะของตนเอง หมอนใบนี้ยังมีกลิ่นกายหอมสดชื่นของเขาติดอยู่

เธอซุกใบหน้าเล็กๆลงไป จนผล็อยหลับโดยไม่รู้ตัว

……

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เซี่ยซีหวั่นมาถึงสถาบันวิจัยซูมี่ตั้งแต่ไก่โห่ เวลานี้ยังไม่ถึงเวลาเข้างาน จึงไม่เห็นมีใครมา

เซี่ยซีหวั่นเตรียมกลับเข้าไปในห้องยา แต่ตอนนี้เองเธอมองเห็นเงาร่างกายผู้สูงอายุคนหนึ่งทางด้านหน้า

เป็นหญิงชรา ร่างหญิงชราโงนเงนเล็กน้อย เซจนล้มไปกองอยู่ที่พื้น

รูม่านตาเซี่ยซีหวั่นหดตัวทันที พร้อมทั้งวิ่งอย่างรวดเร็วไปข้างหน้า “คุณยายคะ คุณยายเป็นอะไรคะ ไม่ต้องกลัวนะ

หนูเป็นหมอ หนูจะช่วยคุณยายนะคะ”

เซี่ยซีหวั่นฝังเข็มให้หญิงชราอย่างรวดเร็ว หญิงชราเป็นผู้ป่วยอาการหนัก บวกกับร่างกายที่ชราภาพมาก

อาการป่วยหลายโรคกำเริบ อันตรายมาก

เวลานี้ปลายจมูกของหญิงชราร้อน จนมีเลือดกำเดาไหลออกจากจมูก

รูม่านตาหญิงชราเริ่มล่องลอยเล็กน้อย เธอจ้องมองเซี่ยซีหวั่นอย่างทุกข์ทรมาน “ฉันใกล้จะตายแล้ว ก่อนที่ฉันจะตายยังได้เห็นนางฟ้า”

เซี่ยซีหวั่นที่ถูกเรียกว่า “นางฟ้า” นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น

เธอใช้ผ้าเช็ดหน้าอุดปลายจมูกของหญิงชราอย่างรวดเร็ว เลือดสดๆไหลเปรอะเปื้อนอยู่บนนิ้วอันขาวเรียวของเธอ ส่วนอีกมือหนึ่งของเธอนั้นกำลังหมุนเข็มอยู่ ดวงตาอันสดใสจ้องมองหญิงชราด้วยรอยยิ้ม “คุณยายคะ หนูไม่ใช่นางฟ้าอะไรเลยค่ะ

วันนี้คุณยายโชคดีมากค่ะ หนูเป็นหมอเทพที่สวรรค์ส่งมาให้ช่วยคุณยายค่ะ”

“หมอเทพเหรอ หมอเทพที่สวยขนาดนี้ฉันเพิ่งจะเคยเห็นแบบนี้เป็นครั้งแรก อย่าคิดว่าหลอกฉันได้

หนูนี่แหละที่เป็นนางฟ้าตัวน้อย” หญิงชราจ้องมองเซี่ยซีหวั่น ปรากฏว่ามุมปากขาวซีดกระดกรอยยิ้มขึ้นมาทันที

ขณะนั้นเองเข็มที่อยู่ในมือเซี่ยซีหวั่นปักลงตรงขมับของหญิงชรา เลือดกำเดาของหญิงชราหยุดลงอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้เซี่ยซีหวั่นเปลี่ยนมาใช้เข็มสีทองยาว เธอคลำตำแหน่งจุดขมับของหญิงชราเล็กน้อย

เอ่ยถามอย่างแผ่วเบาว่า “คุณยายคะ กลัวมั้ยคะ”

หญิงชราแสดงอาการต่อต้านเล็กน้อย “ไม่เอาเข็มมาทิ่มฉันได้มั้ย”

เซี่ยซีหวั่นส่ายหน้า “ไม่ได้ค่ะ”

“งั้นนางฟ้าก็เบามือหน่อย ฉันกลัวเจ็บ”

“ตกลงค่ะ คุณยาย งั้นคุณยายก็หลับตานะคะ”

น้ำเสียงอันอ่อนโยนของเซี่ยซีหวั่นคล้ายว่ามีพลังเวทมนต์ที่ไม่อาจต่อต้านได้ หญิงชราหลับตาลงจริงๆ