สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 145

พวกเขาต่างก็อยู่ในช่วงอายุสดชื่นสวยงามที่สุดของชีวิต หนุ่มสาวยืนอยู่ด้วยกัน แม้จะอยู่ในระยะไกลๆก็ยังงดงามราวกับภาพวาดบนผืนทราย

ลู่หานถิงหยุดชะงักอยู่กับที่ สายตาเขาถูกภาพนี้ทิ่มแทงจนเจ็บปวด

เขาคิดไม่ถึงว่าเซี่ยซีหวั่นจะมา ที่แท้งานเลี้ยงที่เธอจะไปก็คืองานนี้นี่เอง ตอนนี้พอเห็นภาพนี้ แล้วยังมีลู่อินอินที่อยู่ข้างๆ ลู่หานถิงก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งเลย

ความจริงแล้ว ผู้หญิงที่มีพรสวรรค์ทางการแพทย์ที่ลู่อินอินชอบคนนั้นก็คือ…เซี่ยซีหวั่น!

คนที่ลู่อินอินอยากจะแนะนำให้ลู่จื่อเซี่ยนรู้จัก อยากให้เขามานัดบอด ก็คือเซี่ยซีหวั่น!

ใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิงปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งอันเย็นเยือก มือข้างหนึ่งล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง เผยอริมฝีปาก ร้องเรียกว่า“คุณนายลู่!”

ไม่นานน้ำเสียงทุ้มต่ำที่น่าหลงใหลนี้ก็ดังเข้าไปในหูของทั้งสามคน เซี่ยซีหวั่นหันมาก่อนเป็นคนแรก

เธอก็มองเห็นลู่หานถิง

ลู่หานถิงเพิ่งจะถอดเสื้อโค้ทออก ตอนนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตแฮนเมดสีดำ กางเกงสีดำ ร่างสูงใหญ่กำยำ

เนื้อผ้าบางเบาของเสื้อเชิ้ตทำให้มองเห็นหน้าอกที่แข็งแกร่งกำยำและไหล่ผึ่งผาย มีออร่าของชายหนุ่มที่เป็นผู้ใหญ่หล่อเหลา มีฮอร์โมนที่พลุ่งพล่านออกมา

เขามาได้อย่างไรกัน

เซี่ยซีหวั่นรีบถกชายกระโปรงวิ่งเหยาะๆไปหาเขา แต่ชายกระโปรงยาวเกินไป

เธอไม่ทันระวังจึงสะดุดเหยียบชายกระโปรง ร่างบอบบางกำลังจะล้มลง

ลู่จื่อเซี่ยนรีบขยับทันที คิดจะก้าวไปข้างหน้า แต่มีคนหนึ่งที่ไวกว่าเขา

ลู่จื่อเซี่ยนยื่นแขนที่แข็งแรงออกมารวบเอวบางของเซี่ยซีหวั่นไว้ เอาเธอเข้ามาในอ้อมอกของตนเอง

แล้วยังดุเบาๆว่า “ทำอะไรเนี่ย ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้”

ตอนที่เซี่ยซีหวั่นสะดุุดล้มเธอตกใจมาก ใส่เดรสยาวที่สวยขนาดนี้แล้วสะดุดล้มต้องน่าอับอายขายหน้ามาก

ตอนนี้ถูกดึงเข้าไปในแผ่นอกกำยำอันอบอุ่นของลู่หานถิงแล้ว เธอประคองตัวเองให้มั่นคงจากนั้นเงยหน้ามองเขา “คุณลู่

ฉันคิดไม่ถึงว่าคุณจะมาที่นี่ก็เลยตกใจค่ะ คุณมาได้ยังไงคะ”

ใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถองหลุบต่ำลงมองดวงตาสุกสกาวชวนหลงใหลของเธอ จากนั้นออกแรงอีกนิด

รัดเอาบางเธอเอาไว้แน่น “ลู่อินอินคือคุณป้าผม ลู่จื่อเซี่ยนคือน้องชายผมเอง”

อะไรนะ

ดวงตาเซี่ยซีหวั่นหรี่เล็กลง

เขาบอกว่าอธิการบดีของมหาวิทยาลัยเซิ่งหลีคนนั้นคือคุณป้าแท้ๆของเขา

ลู่จื่อเซี่ยนที่มักจะฟุบนอนในห้องยาคือน้องชายของเขาเหรอ

ความตื่นตกใจของลู่อินอินเองก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเซี่ยซีหวั่น

เธอตกใจมากเมื่อเห็นภาพที่เห็นลู่หานถิงกอดเซี่ยซีหวั่น นี่มันเรื่องอะไรกัน

เธอจะแนะนำเซี่ยซีหวั่นให้ลู่จื่อเซี่ยนรู้จัก เมื่อครู่ทุกอย่างกำลังไปได้ดีมาก

แต่พอลู่หานถิงมาทุกอย่างก็พังทลาย

เซี่ยซีหวั่นเองก็สัมผัสได้ว่าสีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปแล้ว แม้แต่บรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นอึดอัดแล้ว เธอค่อยๆดึงแขนเสื้อของลู่หานถิง พูดเบาๆว่า “คุณลู่คะ ดึกมากแล้ว พวกเรากลับบ้านกันเถอะค่ะ”

บนใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิงมีรอยยิ้มบางๆ “คุณป้า จื่อเซี่ยน พวกเราขอตัวกลับก่อนนะครับ วันหลังมีเวลาว่างผมกับหวั่นหวั่นจะขอเลี้ยงข้าวพวกคุณ”

พูดจบ ลู่หานถิงก็โอบเซี่ยซีหวั่นเดินจากไป

เซี่ยซีหวั่นยังหันหน้ากลับมามองแวบหนึ่ง เธอโบกมือให้ลู่อินอินกับลู่จื่อเซี่ยน พูดเบาๆอย่างเขินๆว่า “บ๊ายบาย”

ลู่หานถิงจับท้ายทอยเธอ หมุนใบหน้าเล็กๆของเธอกลับมาอย่างบ้าอำนาจ ทั้งสองคนหายลับไปจากสายตาอย่างรวดเร็ว

ลู่อินอินยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ เธอมองไปยังลู่จื่อเซี่ยนที่อยู่ข้างๆ “จื่อเซี่ยน หลานรู้มานานแล้วใช่มั้ยว่าเซี่ยซีหวั่นก็คือภรรยาของลู่หายถิง”

ลู่จื่อเซี่ยนพยักหน้า “อืม”

“นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน ฉันชอบเซี่ยซีหวั่นขนาดนั้น ใจก็อยากจะแนะนำให้หลาน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าลู่หานถิงจะมือไวคว้าไปก่อนแล้ว มิน่าเล่าคืนนั้นที่รีสอร์ทโยวหลานลู่หานถิงกับคุณย่าถึงมีท่าทางแปลกๆ ไม่แม้แต่จะให้เราพบ ที่แท้พวกเขาก็ซ่อนความลับเอาไว้ ลู่หานถิงได้แต่งงานกับหญิงสาวที่มีพรสวรรค์คนหนึ่งแล้ว”

ลู่จื่อเซี่ยนเม้มริมฝีปากบาง “คุณป้าครับ ผมไปก่อนนะครับ”

ลู่อินอินรีบรั้งตัวเขาไว้อย่างรวดเร็ว “จื่อเซี่ยน ซีหวั่นรู้เรื่องสุขภาพร่างกายของลู่หานถิงแล้วหรือยัง เธอรู้เรื่องของลู่หานถิงทั้งหมดแล้วเหรอ แล้วก็ หลานบอกป้ามาตามความจริง ว่าหลานชอบเซี่ยซีหวั่นใช่มั้ย”

ผมม้าที่หยิกเป็นลอนของลู่จื่อเซี่ยนปรกลงมาปิดดวงตาดำขลับของเขา เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ดึงมือของตนเองกลับ ก้าวขาเตรียมจะเดินไป

“จื่อเซี่ยน” ลู่อินอินเรียกจากด้านหลัง “แม้ป้าจะไม่รู้ว่าเรื่องราวระหว่างเซี่ยซีหวั่นกับลู่หานถิงเป็นยังไง แต่พวกเขาไม่เหมาะสมกัน ถ้าหลานชอบซีหวั่นงั้นก็แย่งเธอกลับมา ป้าดูแล้ว ตอนนี้ซีหวั่นยังบริสุทธิ์อยู่”

พอได้ยินประโยคนี้ ฝีเท้าของลู่จื่อเซี่ยนก็หยุดชะงักลงทันที เขาหันกลับมามองลู่อินอิน

ลู่อินอินพยักหน้าอย่างมั่นอกมั่นใจ “ป้ามั่นใจว่าเซี่ยซีหวั่นไม่ได้ถูกลู่หานถิงแตะต้องมาก่อน เธอยังเป็นเด็กสาวที่บริสุทธิ์คนหนึ่ง!”