สายใยร้ายคู่นิรันดร์ นิยาย บท 48

เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยืนริมหน้าต่าง ผลักหน้าต่างบานหนึ่งเปิดออกและมองลงไป พระอาทิตย์กำลังแผดเผาทั้งสวนด้านนอก และยังมีพื้นที่เล็กๆ ด้านนอกประตูของอาคารหลังเล็ก

มีนาก็ไม่ได้โง่ เธอคุกเข่าและเลื่อนซ่อนตัวอยู่ในที่ที่ไม่โดนแสงแดด แต่เมื่อเห็นว่ากระเบื้องหินอ่อนด้านนอกประตูทั้งหมดจะโดนแสงแดด หากคุกเข่าต่อไปไม่เพียงแต่จะทำให้เข่าของเธอเจ็บเท่านั้น กลัวว่าหล่อนอาจจะถูกย่างเป็นปลาแผ่นแห้งก็ได้

มาร์ชกล่าวในปากว่าสมควรได้รับมัน แต่ในใจของเขากลับอยากจะบอกให้เธอหยุดคุกเข่า รอให้นายท่านลุกขึ้นจากนอนกลางวัน เธอคงลืมเรื่องนี้ไปเอง และคงไม่มาสนใจหรอกว่าเธอคุกเข่าไปนานแค่ไหน

เขากำลังจะลงไปเรียกมีนาให้ลุกขึ้นมา เมื่อเขาเห็นป้าเค้กออกมาจากห้องอีกครั้งจากหน้าต่าง เขาก็พูดกับมีนาสองสามคำ แล้วก็เรียกเธอให้ลุกขึ้นมา

เมื่อเห็นว่าเธอไม่เป็นไร มาร์ชก็รีบปิดหน้าต่าง นั่งลงหน้าแล็ปท็อป และจัดการกับงานอย่างจริงจัง

หลังจากที่มีนายืนขึ้น เธอก็ใช้มือถูเข่า และป้าเค้กก็ประคองตัวเธอเข้าไปในบ้าน

ป้าเค้กเพิ่งเดินออกมาและพูดกับเธอว่า “นายหญิง ที่นายท่านทำเช่นนี้ก็เพราะดีต่อนายหญิง นายท่านเป็นห่วงว่าตัวเองปกป้องนายหญิงมันจะชัดเจนเกินไป และสองคนนั้นก็จะอิจฉาและเกลียดนายหญิงมากขึ้นไปอีก”

ตอนที่มีนาคุกเข่าอยู่ เธอก็รู้สึกเองว่านายท่านทำเช่นนี้อาจเป็นเพราะสาเหตุนี้ ถึงให้เธอคุกเข่าหลังจากได้ยินคำพูดของวรรณ

ด้วยความเฉลียวฉลาดของนายท่าน เธอคงจะไม่ได้รับผลกระทบจากคำพูดของวรรณหรอก

นายท่านลงโทษเธอ เป็นเพราะว่ายังไงพิมก็เป็นผู้อาวุโส และก็ได้คุกเข่าอยู่ต่อหน้าเธอไปแล้ว และให้เธอคุกเข่าสักหน่อย และก็หวังว่าความเป็นศัตรูระหว่างเธอกับพิมและวรรณจะไม่ลึกเกินไป

“ป้าเค้ก ฉันเข้าใจ ฉันไม่ได้โทษนายท่าน ฉันเองที่เจอกับปัญหา และคิดง่ายเกินไป ถึงทำให้คนอื่นมีโอกาสปองร้ายฉันได้”

ป้าเค้กยิ้มและพูดว่า “นายหญิงสามารถเข้าใจได้ก็ดีแล้ว รอสักครู่ ฉันจะไปเอาถุงน้ำแข็งจากตู้เย็น แล้วนายหญิงกลับไปประคบที่หัวเข่าในห้อง”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะป้าเค้ก”

มีนารอให้ป้าเค้กนำถุงน้ำแข็งมา จากนั้นก็จับราวบันได และเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างช้าๆ

อันที่จริงนายท่านก็ไม่ได้ให้เธอคุกเข่านานมาหนัก แต่สาเหตุของอาการปวดเข่าของเธอคือความบ้าคลั่งของมาร์ชในตอนเมื่อวานนี้ ซึ่งทำให้หัวเข่าของเธอถลอก และวันนี้ก็ยังไม่ดีขึ้นเลย ยังคุกเข่าอยู่บนพื้นกระเบื้องแข็งๆ ที่มีความหนาวเย็นอีกครั้ง หัวเข่าของเธอก็เจ็บปวดมากยิ่งขึ้น

เธอเดินกะโผลกกะเผลกกลับเข้าไปในห้อง และมาร์ชจดจ่อกับงานอย่างเป็นทางการในแล็ปท็อป โดยไม่แม้แต่จะมองเธอ หรือพูดคุยกับเธอเลย

เธอนั่งลง ม้วนขากางเกงขึ้นอย่างระมัดระวัง แล้ววางถุงน้ำแข็งที่ป้าเค้กให้มาไว้บนเข่าของเธอ ประคบไปด้วยและถูไปด้วย เจ็บปวดแค่ไหน ก็ไม่กล้าที่จะร้องออกเป็นเสียง เพียงแค่กัดฟันสู้อย่างอดทน

มาร์ชหันไปมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา และพูดว่า “มันแดงไปหมดแล้ว?”

“อืม กระเบื้องปูพื้นที่ประตูมันแข็งมาก” มีนาพูดอย่างกวนๆ

มาร์ชลุกจากที่นั่ง มาถึงที่ด้านข้างของเธอ คว้าถุงน้ำแข็งจากมือของเธอแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ประคบอย่างที่คุณทำ นั่งลง! เหยียดขาของคุณให้ตรง และอย่าไปถูมัน!”

มีนาเงยหน้าขึ้นมองเขา “ฉันทำเองได้ ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”

“ฉันไม่ชอบพูดซ้ำสิ่งที่ฉันพูดตลอดเวลา” มาร์ชก้มลงและยกขาของเธอขึ้นบนเก้าอี้โดยตรง

มีนาถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณอยากจะทำอะไรอีก?”

“อย่าขยับ” มาร์ชยืดขาของเธออย่างแรง และวางถุงน้ำแข็งตรงจุดที่เข่าของเธอแดง “ประคบอย่านิ่งๆ แบบนี้สักครู่ อย่าพึ่งนวดตอนนี้ เดียวรอให้มันหายบวมก่อนแล้วค่อยทายาแล้วนวดเอา”

มีนานั่งตัวตรงด้วยขาที่แข็งทื้อของเธอ “โอ้ ฉันรู้แล้ว”

มาร์ชจะกลับมาได้ทุกเมื่อ เธอไม่อยากจะโต้เถียงกับเธอ ดังนั้นเธอจึงถามตรงๆ ไปว่า “ไม่มีอะไรก็อย่าเสียเวลาของฉัน อธิเป็นอย่างไรบ้าง”

“เด็กน้อยคนนั้นสบายดี ฉันซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้เขาสิบกว่าชุด และตัดผมให้เขา ยังได้ซื้อของเล่นให้เขาอีกด้วย ฉันทำทุกอย่างที่คุณพูด แต่คุณจะทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร มันถูกโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตไปแล้วด้วย! พ่อขอให้ฉันบอกคุณว่า ถ้าคุณถูกไล่ออกจากตระกูลธวัชพลังกรเพราะเหตุนี้ ต่อไปก็จะไม่มีวันได้เห็นเด็กคนนั้นอีก!”

“พวกคุณไม่ต้องกังวล นายท่านของตระกูลธวัชพลังกรเป็นคนที่มีเหตุผลมาก ฉันสบายดี ทางตระกูลธวัชพลังกรก็จะให้คนอื่นรีบลบวิดีโอออกโดยเร็วที่สุดแล้ว”

“งั้นก็ดี คำพูดที่คุณพูดมาทั้งหมดฉันจะบอกต่อให้คุณพ่อเอง” ครีมหยุดชั่วขณะและพูดอีกครั้งว่า “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ตอนนี้คุณอาศัยอยู่ในตระกูลธวัชพลังกร และจะต้องพบกับพี่ชายคนปัญญาอ่อนคนนั้นธารณ์ในคฤหาสน์น์ตระกูลธวัชพลังกรในทุกวันใช่ไหม?”

มีนาถอนหายใจในหัวใจของเธอ และพูดว่า “ฉันเคยพบกับเขาเพียงครั้งเดียว คฤหาสน์ของตระกูลธวัชพลังกรใหญ่เกินไป และเราอาศัยอยู่กับนายท่าน ยกเว้นนายท่าน คนอื่นๆ ในตระกูลธวัชพลังกรไม่ค่อยได้พบกัน คุณถามเรื่องนี้ทำไมเหรอ เกิดอะไรขึ้น?”

เธอแสร้งทำเป็นโง่โดยตั้งใจ เพียงแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้เรื่องของครีมกับธารณ์

ครีมก็แสร้งทำเป็นว่าผ่อนคลายและพูดว่า “โอ้ ก็ไม่ได้มีอะไร ต่อไปนี้คุณก็ช่วยจับจ้องธารณ์ให้ฉันด้วย และดูว่ารอบตัวเขาก็มีผู้หญิงที่สนิทสนมอะไรอยู่บ้างไหม ถ้าพบว่ามีก็ต้องบอกฉันโดยเร็วที่สุด”

“เข้าใจแล้ว” มีนาถอดโทรศัพท์และวางสายอย่างแรง เธอรู้ว่าครีมใจใหญ่มากเกินไป อยากจะผูกมัดธารณ์เพื่อแต่งงานเข้าตระกูลธวัชพลังกร และก็จะใช้เธออีกครั้ง

มาร์ชยืนอยู่นอกประตูมาโดยตลอด และยังไม่ได้ลงไปชั้นล่าง จนกว่าเธอจะคุยโทรศัพท์เสร็จถึงจะลงไปชั้นล่าง

ในขณะที่เขาลงไปชั้นล่าง เขาก็ไตร่ตรองสิ่งที่มีนาพูดตอนที่เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เธอกำลังโทรหาใคร คือผู้ชายคนที่ชื่อว่าเทมป์หรือไม่?

ฟังจากน้ำเสียงของเธอแล้วดูเหมือนว่าเธอกำลังวางแผนอะไรบางอย่างกับคนที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์อยู่? และอีกอย่างเธอยังได้พูดถึงอธิอะไรนั่น ในน้ำเสียงนั้นประหม่าและกังวลใจอย่างมาก อธิฟังดูเหมือนชื่อของเด็กคนหนึ่ง เป็นไปได้ไหมว่าเธอมีลูกกับผู้ชายคนนั้น?

เมื่อเขานึกถึงชั้นนี้ เขาก็บีบน้ำแข็งทั้งหมดในถุงน้ำแข็งที่อยู่ในมือของเขาแตกเป็นชิ้นๆ