สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 54

สองเดือนผ่านไป...

ตั้งแต่วันที่กำปั้นจีบฉัน จนถึงวันนี้ ตอนนี้เราสองคนคบกันในฐานะแฟนแล้ว ข่าวการคบกันของฉันกับกำปั้นดังไปทั่วมหาวิทยาลัยอยู่พักหนึ่ง แต่ตอนนี้เรื่องดูจะเงียบ ๆ แล้ว

ส่วนเพื่อน ๆ ฉัน พอได้รู้พวกมันก็ส่ายหน้า แต่ก็ไม่ห้ามอะไรเพราะมันเป็นการตัดสินใจของฉันเอง ฉันเลือกแล้ว

อ้อ ส่วนเรื่องที่ฉันจะไปเรียนต่อเมืองนอก ตอนนี้ไม่ได้ไปแล้ว ไม่ใช่เพราะถูกกำปั้นบังคับ แต่เป็นเพราะฉันตัดสินใจไม่ไปเองต่างหาก

มันมีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฉันเป็นกังวลมาก ๆ คือพ่อกับแม่และเฮีย ยังไม่มีใครรู้เรื่องที่ฉันคบกับกำปั้น ทางบ้านของเขาฉันก็ไม่รู้ว่าได้บอกไปหรือยัง คือไม่รู้จะเริ่มพูดกับทุกคนยังไงดี ฉันกลัวว่าทุกคนจะกีดกันเราสองคน เพราะบ้านฉันก็ไม่ชอบกำปั้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก็แหงสิ เขาเคยทำอะไรไว้ล่ะ ส่วนทางบ้านของกำปั้นก็ไม่ชอบทางฝั่งครอบครัวของฉันอีกด้วย เฮ้อ!!!

“ตั้งแต่มีแฟนเนี่ย แกดูสดใสขึ้นเยอะเลยนะ” พริ้งแซวฉัน ตอนนี้เรากำลังนั่งเขียนรายงานกันที่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกคณะกันอยู่

ฉันไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มไปอย่างเขินอายแค่นั้น

“พอพูดถึงก็มานู้นละ ตายยากชะมัด” เลย์พูดขึ้น

ฉันหันไปมองทางด้านหลังของตัวเองเห็นกำปั้นกำลังเดินมาหา ฉันจึงลุกขึ้นเป็นฝ่ายเดินไปหาเขาแทนเพราะรู้ว่าเพื่อน ๆ ไม่ค่อยชอบหน้ากำปั้นเท่าไหร่

“เอาชานมเย็นหวานน้อย มาเสริฟครับ” พอฉันเดินไปถึง กำปั้นก็ยื่นแก้วชานมเย็นมาให้ ตั้งแต่เขาตามจีบฉันเขาก็ทำตัวน่ารักขึ้นแบบนี้ จะให้ฉันใจแข็งอยู่ได้ยังไงเล่า !!

“ขอบคุณนะ”

“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นขอนอนค้างด้วยคืนนี้แทนได้มั้ย” เขาพูดเสียงอ้อนแถมยังทำหน้าตาน่าสงสารอีกต่างหาก

คือแบบนี้นะ ฉันคบกับเขาเป็นแฟนก็จริง แต่ฉันไม่ยอมย้ายไปอยู่กับเขา หรือถ้าจะให้เขาย้ายมาอยู่ด้วยก็ไม่เอา ที่ฉันไม่ยอมก็เพราะระหว่างเรามันยังต้องศึกษากันอีกเยอะ อาจจะมีแค่บางครั้งที่เขามานอนห้องฉัน หรือฉันไปนอนห้องเขา

ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะรักเขามาก แต่ถ้าวันหนึ่งทะเลาะกันแล้วต้องเก็บข้าวของออกจากห้องไม่อายเพื่อนตายเลยหรอ

“คืนนี้ไม่ได้แล้วแหละ”

“ทำไม ?” เขาถามอย่างหาเรื่องพอได้ฉันว่าฉันปฏิเสธ “มีชู้หรอวะ !!”

“นี่ !! ไปกันใหญ่แล้วนะนายน่ะ ชู้บ้าบออะไร” ฉันมองแรงใส่กำปั้น ชอบคิดว่าฉันมีชู้อยู่เรื่อง เดี๋ยวมีจริง ๆ ซะหรอก

“ถ้าฉันมีชู้นะ นายไม่มีทางจับได้หรอก”

กำปั้นพยักหน้าสองสามครั้งแล้วถกแขนเสื้อนักศึกษาขึ้นท่าทางหาเรื่อง “พูดแบบนี้แปลว่าคิดจะมี”

“โอ้ย!! บ้าน่า พี่ชายฉันมา”

“มากี่วัน ?”

“ไม่รู้เหมือนกัน”

“งั้นออกไปข้างนอกด้วยหน่อยสักสองชั่วโมง”

“นี่กำปั้น ในหัวนายมันจะมีแต่เรื่องเซ็กส์รึไง !!”

“เปล่า แค่อยากกอด” เชื่อได้มั้ยล่ะ ไอ้คำว่าอยากกอดเนี่ย คนอย่างกำปั้นไม่ใช่แค่กอดแน่ ๆ

“งดบ้างเถอะ หื่นเกินไปแล้วนะ”

“งดแล้ว สองวัน” เขาพูดออกมาหน้าตาย ค่ะ เป็นอย่างที่เขาว่า เมื่อสองวันที่แล้วเราก็เพิ่งจะมีอะไรกันไป ถ้าฉันไม่ห้ามเขาก็คงจะทำทุกวัน

“งั้นคืนนี้ฉันไปคลับนะ ไอ้แม็กชวน” กำปั้นบอก

“ใครบ้าง ?”

“ก็ไอ้แม็กแล้วก็ไอ้ต่อ” เพื่อนเขานั่นแหละ

“ไปแค่นี้ใช่มั้ย แล้วลินไปด้วยหรือเปล่า”

“ไม่ไป ลินไม่ชอบดื่มเธอก็รู้” กำปั้นมองหน้าฉันเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง “เธอคิดอะไรอยู่ ?”

“ปะ เปล่าสักหน่อย ก็ไปสิ แต่ห้ามกลับดึกนะ”

ฉันโกหกว่าไม่คิดอะไร ความจริงที่ถามว่าลินไปมั้ย เพราะฉันอยากจะสบายใจ โอเคฉันคิดมากไปเองจริง ๆ ผู้หญิงที่ชื่อลินเธอเป็นเพื่อนกับกำปั้นจริง ๆ ดูแล้วเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เธอเป็นคนเงียบ ๆ ด้วยซ้ำ ที่ฉันรู้ก็เพราะว่าฉันเคยเจอกับเธอแล้ว กำปั้นพาฉันไปแนะนำให้เธอรู้จักกับเพื่อน ๆ ของเขา ถึงจะเคยเห็นกันผ่านตามาบ้างแล้วก็ตาม

ซึ่งฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าลินคือคนที่กำปั้นเคยชอบ แต่เขาก็พยายามบอกกับฉันตลอดว่าไม่ให้ฉันคิดมากเรื่องนั้น มันเป็นแค่อดีต ตอนนี้เขามีแค่ฉัน

“คิดมากอีกแล้วสินะ” กำปั้นยกมือขึ้นมาลูบผมของฉันอย่างแผ่วเบา

“ก็ไม่ได้คิดมากสักหน่อย”

“ไปด้วยกันมั้ย ?”

“บ้า ก็บอกพี่ชายมาจะไปได้ไงเล่า”

“งั้นก็คาสายไว้ โอเคมั้ย”

“อะ อื้อ ๆ” ฉันพยักหน้าตอบ ชอบจังเวลาที่ถูกคนที่รักเอาใจใส่แบบนี้ มันทำให้ฉันทำตัวไม่ถูกอีกแล้ว

“ฉันไปเรียนก่อนนะ” กำปั้นบอก เขาแอบหอมแก้มฉันด้วยก่อนจะรีบวิ่งไปหากลุ่มเพื่อน ๆ ของเขา ชอบฉวยโอกาสตลอดเลยจริง ๆ

ฉันเดินกลับไปที่โต๊ะหินอ่อน พรางลูบแก้มตัวเองไปมาแล้วยิ้มเขิน ๆ

“โธ่!! อิเจ้ ทำเหมือนไม่เคยถูกผู้ชายหอมแก้มไปได้ เพ้อฝัน” นี่คือเสียงของไอ้เลย์ปากหมา มันน่าโดนสักป๊าบมั้ยล่ะปากแบบนี้

“ถ้าพูดแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น ทีหลังก็หุบปากอยู่เงียบ ๆ ไปเถอะ ไอ้บ้าเลย์ !!”

“โอ้วว!! รอบนี้เจ้ด่าเจ็บว่ะ ฮ่า ๆ” เตชินหัวเราะชอบใจใหญ่ที่ได้ยินฝีปากของฉัน

“แล้วนี่ลีโอยังไม่มาอีกหรอ ?” พริ้งถามเลย์

“วันนี้มันคงลา เห็นว่าปวดหัว”