สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 60

หลังจากที่ฉันตบหน้ากำปั้น ลินเธอก็เดินมา สีหน้าของเธอดูไม่ตกใจหรือรู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยที่รู้ว่าฉันได้ยินและเห็นสิ่งที่เธอพูดเธอทำ กับแฟนของฉัน

“ทำไมตอนแรกที่เขาชอบเธอ เธอไม่ตกลงคบล่ะ ทำไมต้องมาอยากได้เขา ในวันที่เขามีแฟนแล้วด้วย !!!” ฉันถามลินพร้อมกับกำหมัดแน่น

ลินเธอยิ้มแต่มันเป็นรอยยิ้มที่ไม่เป็นมิตรเอาสะเลย “ลินได้กับปั้นแล้วนะสารธารไม่รู้หรอ ปั้นน่าจะเล่าให้แฟนฟังบ้างนะ เรื่องระหว่างเรา...^_^”

“ลิน หยุดพูดเถอะ มันจบไปแล้วไงจะรื้อฝื้นทำไม!!” กำปั้นหันไปดุลิน ก่อนจะหันมามองฉันแล้วเอื้อมมือมาจับมือของฉันขึ้น แต่อารมณ์ตอนนี้ฉันไม่สามารถปล่อยให้เขาจับมือฉันได้หรอก ฉันจึงสะบัดมือออกจนหลุดจากมือหนาของกำปั้น

ที่ลินพูดมาแปลว่าเธอเคยมีอะไรกับกำปั้นแล้วงั้นหรอ แล้วที่ผ่านมาเขาบอกฉันมาตลอดว่ามันไม่มีอะไร ระหว่างเขากับลินเป็นแค่เพื่อนกัน แต่นี่ถึงขั้นมีอะไรกันยังเป็นเพื่อนอยู่อีกหรอ

ฉันไม่รู้ว่าที่เธอบอกว่าเคยมีอะไรกับกำปั้นมันนานมาแล้วหรือยัง แต่ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนฉันโดนสวมเขาจากสองคนตรงหน้ายังไงก็ไม่รู้

“สายธารเธออย่าร้องไห้ได้มั้ย มันไม่มีอะไรเลย ลินแค่ขอคุย” กำปั้นจะยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มให้ แต่ฉันก็ปัดมือเขาออก

“ไม่ให้ฉันร้องงั้นหรอ อึก! นายจะให้ฉันหัวเราะยินดีกับสิ่งที่เห็นใช่มั้ย” น้ำตามันไหลพรากลงมาอาบแก้มยิ่งกว่าเดิม ฉันก้มหน้าลง สะอื่นจนตัวสั่น “ฉันก็มีหัวใจเหมือนกันนะ...อึก!”

“ขอโทษ...” กำปั้นก้มหน้าลงแล้วพูดคำว่าขอโทษออกมา

“ขะ ขอโทษงั้นหรอ แค่นี้ใช่มั้ยที่นายจะพูด”

“ไอ้แม็กมึงเอาลินไปที !!”

แม็กเดินมาเห็นเหตุการณ์ เขาเหมือนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยดึงตัวลินออกไปตามที่กำปั้นสั่ง ส่วนกำปั้นก็ลากตัวฉันเข้าไปในห้องพักโดยที่ฉันไม่ยินยอม แต่ก็สู้แรงผู้ชายตัวโตอย่างเขาไม่ได้

“ฟังกันบ้าง ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะสายธาร หยุดร้องไห้ได้แล้ว”

“อึก! ไม่ได้ทำ ใช่นายไม่ได้ทำแต่ลินทำ รอยแดงที่คอนานไง นายก็ไม่ขัดไม่ใช่หรอ...” พูดจบฉันก็ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้ม ใช่!! ที่คอของเขามีรอยแดงอยู่ มันยิ่งตอกย้ำให้ความรู้สึกตอนนี้มันอ่อนแอมากเหลือเกิน

พอฉันพูดไปแบบนั้นกำปั้นเขาก็เงียบ เพราะมันเป็นความจริง ฉันเห็น เขาจะเถียงได้ยังไง

“ไหนบอกว่านายกับลินไม่มีอะไรกันไง แล้วที่ลินพูด ตอบมาสิว่ามันไม่ใช่ กล้าปฏิเสธมั้ย”

“.....” เขาเงียบ โอเคฉันรู้แล้ว มันเป็นแบบที่ลินพูดจริงๆ เขาเคยมีอะไรกัน จุกดีมั้ยล่ะมารู้อะไรทีหลังแบบนี้

“นานหรือยัง” ฉันถามเสียงสั่นเครือ ถึงแม้จะปาดน้ำตาออกไปจากไปหน้าแต่มันก็ยังไหลลงมาอาบแก้มต่อเนื่องไม่ยอมหยุด “ที่นายมีอะไรกับเธอ”

“ก่อนคบกับเธอ แค่ครั้งเดียว”

“แล้วทำไมไม่เคยพูดเรื่องนี้กับฉันเลย”

“ขอโทษ....” เขามองหน้าฉันแววตาสำนึกผิดแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ ฉัน แต่ฉันเลือกที่จะถอยหนี

“ลินยังเป็นรักแรกของนายอยู่หรือเปล่า นายยังลืมเธอไม่ได้ใช่มั้ย ?”

“....”

“ตอบมาสิ มันพูดยากมากขนาดนั้นเลยงั้นหรอ”

กำปั้นมีท่าทางอึกอักแทนที่จะรีบตอบแต่เขากลับลังเล แบบนี้คำตอบมันคงไม่จำเป็นอีกแล้วแหละ

“ชอบเธอก็ไปคบกับเธอสิ ชอบเธอแล้วมาคบกับฉันทำไม อึก!!....มาหลอกให้ฉันรักทำไม” ฉันทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้นพร้อมกับเปล่งเสียงร้องไห้ออกมาดังๆ ใจมันพังไปหมดแล้ว