สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 64

คิดว่าผมจะทำหน้ายังไงเมื่อได้ยินประโยคนี้หลุดออกมาจากปากเมียของตัวเอง ที่แน่ๆ ผมไม่มีทางนั่งยิ้มยินดีแน่

“ได้!! ถ้าคนของเธอจะมา” ผมเอนหลังพิงไปกับเก้าอี้ จากนั้นก็ยกขาขึ้นมาไขว้ห้าง แล้วยกเหล้าขึ้นดื่มอย่างสบายใจ ก่อนจะวางแก้วแล้วพูดต่อ “ผัวเก่าแบบฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้”

สายธารเธอพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ผมดูออกว่าเธอหงุดหงิดแค่ไหน และผมก็ดูออกว่าเธอยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิม

“อ้าวแทน ^_^” ไม่ทันไรสายธารเธอก็เรียกชื่อไอ้เด็กเวรนั่นพร้อมกับส่งยิ้มให้มันอย่างสนิทสนม ผมได้แต่กำหมัดแน่น แสดงออกว่าไม่พอใจทางสายตา

ไอ้เด็กนั่นมองหน้าผมก่อนจะตกใจเล็กน้อย ใบหน้าของมันมีรอยฟกช้ำอยู่ตรงมุมปาก มันคงไม่อยากจะโดนกระทืบซ้ำหรอกนะ

“แทนนั่งข้างๆ พี่สิ ^_^”

“ครับ”

“ไหนพี่ดูสิ เฮ้อ! คงจะเจ็บมากใช่มั้ย” สายธารเธอจับหน้าไอ้เด็กนั่นหันเข้าหาตัวเอง แล้วยื่นหน้าเข้าไปดูแผลใกล้ๆ กับหน้ามัน

(ปัก) ผมวางแก้วเหล้ากระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ เธอกล้ามากที่ทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าผม

เสียงผมกระแทกแก้วเหล้าลงมันดังพอให้โต๊ะข้างๆ หันมาสนใจ เพราะเพลงที่เปิดอยู่มันก็ไม่ได้ดังมาก แต่คนที่นั่งโต๊ะเดียวกับผมแท้ๆ กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง

คิดว่าผมจะทนได้มั้ย หึ!! ไม่มีทาง ใครมันจะไปทนได้วะ

ผมลุกขึ้นเดินไปฝั่งตรงข้ามก่อนจะปัดมือสายธารที่จับหน้าไอ้เด็กนั่นอย่างเป็นห่วงเป็นใยออก

“ฉันบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามาละลาน !!” เธอตวาดใส่หน้าผมเสียงดัง

“ทำไมต้องประชดด้วยวะ !!” ผมถามเธอกลับ แม่งใจคอจะให้ผมเป็นบ้าตายเลยรึไง

“ใครประชด ?”

“ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าเธอกำลังประชดฉัน”

“ฉันจำเป็นต้องทำอะไรแบบนั้นด้วยหรอ ?” สายตาของเธอมันเย็นชาจนทำให้ใจของผมมันหล่นวูบไปชั่วขณะ

“ถ้าไม่อยากเห็นก็กรุณากลับไปนั่งโต๊ะตัวเอง หรือไม่ก็กลับไปซะ !!”

ผมพ่นผมหายใจออกมาอย่างหัวเสีย แต่ก็ยอมที่จะถอยกลับไปนั่งที่เดิม ตรงข้ามกับเธอและไอ้เด็กเวรนั่น

“พี่คะ เดี๋ยวขอเมนูให้หน่อยนะคะ ^_^” สายธารเธอหันไปบอกเด็กเสริฟ แล้วก็หันไปคุยอะไรไม่รู้กับไอ้เวรนั่น รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่ธาตุอากาศเลยว่ะ

ไม่นานเด็กเสริฟก็เอาเมนูมายื่นให้ สายธารเธอรับเมนูมาแล้วก็ยื่นให้ไอ้หน้าตี๋

“อยากกินอะไรก็สั่งเลยนะ เดี๋ยวมื้อนี้พี่เลี้ยงแทนเอง ^_^”

“โห!! ขอบคุณครับ แบบนี้ผมคงต้องโดนชกบ่อยๆ แล้วแหละพี่ถึงจะเอาใจ” ไอ้เด็กเวรนั่นมันหันมายิ้มเย้ยผม

เดี๋ยวเถอะมึง!! กูกระทืบให้ไปนอนหยอดข้าวต้มที่โรงพยาบาลสักสองเดือน รอเมียกูเผลอก่อน

ผมได้แต่คิดในใจ ทำได้แค่กำหมัดแน่น

“เอาปลากะพงทอดน้ำปลา สั่งให้ด้วย” ผมบอกสายธาร จริงๆ ไม่ได้หิว แต่ผมอยากคุย อยากให้เธอหันมาคุยมาถามบ้างว่าผมจะกินอะไรมั้ย ถึงเธอจะไม่ได้เชิญผมมานั่งด้วยก็เถอะ

“สายธารได้ยินที่ฉันพูดมั้ย ?” เสียงของผมมันไม่ดังพอหรอวะ แม่ง!! ไม่สนใจกันเลยสักนิด

ผมเอื้อมมือไปดึงเส้นผมของเธอเบาๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจ แต่สิ่งที่เธอทำคือ หันมาจ้องผมตาเขม่งก่อนจะปัดมือผมออกอย่างแรงจนมือผมไปโดนแก้วเหล้าตก แน่นอนเธอไม่สนใจผม เธอหันไปสนใจไอ้เวรนั่น

ช๊อตนี้แม่ง!! ทำผมน้ำตาคลอได้เลยว่ะ

พนักงานเดินมาเก็บเศษแก้วที่เพิ่งตกไปเมื่อกี้ ส่วนผมนั่งเงียบ เงียบไปเลยจริงๆ แต่ก็ยังมองเมียตัวเองกำลังพูดคุยหัวเราะกับผู้ชายคนอื่นอยู่ ใจมันชาไปครึ่งหนึ่งแล้วตอนนี้ เจ็บฉิบหาย!!

“เดี๋ยวมานะ” ผมบอกเธอ ก็นั่นแหละเธอทำเมินเหมือนเดิม

ผมลุกขึ้นเดินออกมานอกร้านไม่ลืมที่จะหยิบแก้วเหล้าของตัวเองมาด้วย เมื่อออกมาด้านนอกแล้วผมรีบกดเบอร์โทรศัพท์ออกไปหาไอ้แม็กทันที

( เออว่าไงวะ ) ไอ้แม็กถามผม

( เอายาปลุกเซ็กส์มาให้กูที ) ผมบอกสถานที่ของร้านให้ไอ้แม็กรู้

( เชี้ย!! หน้าตาอย่างมึงต้องพึ่งยาปลุกเซ็กส์แล้วหรอวะ ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นคือใครวะสวยแค่ไหน แล้วเมียเก่ามึงอ่ะ ไม่ง้อแล้วหรอวะ ) มันพูดมารัวๆ จนผมรำคาญ

( กูเอามาใช้กับสายธารเมียกู เร็วๆ กูนั่งรอที่หน้าร้าน )

พูดจบผมก็ตัดสายทิ้งไปและนั่งรออย่างใจเย็น

ในเมื่อเธอไม่ให้โอกาศผมได้พูดอะไร ไม่เปิดโอกาสให้ผมง้อ มันก็ต้องใช้วิธีนี้ แน่นอนถ้าวิธีนี้มันสำเร็จสายธารเธอต้องโกรธโมโหผมเป็นฟืนเป็นไฟแน่ๆ แต่มันก็เป็นโอกาสที่ดีเหมือนกัน

รอประมาณครึ่งชั่วโมง รถของไอ้แม็กก็มาจอดตรงหน้าผม มันเลื่อนกระจกรถลงแล้วยื่นยาปลุกเซ็กส์มาให้

“มึงมาแดกเหล้าไกลเกินไปเปล่าวะ แล้วไม่ชวนกูกับไอ้ต่อสักคำ”