SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 11

"ลูกขิงเห็นกระเป๋าเครื่องสำอางของแม่ไหม" พริบพราวกล่าวถามพลางเดินเข้ามาหาลูกสาว

"ไม่เห็นนะคะ..คุณแม่ลืมที่เก็บรึเปล่าคะอาจจะอยู่บนโซฟาในห้องนอนของคุณแม่เหมือนวันก่อนก็ได้นะคะ"

"จริงด้วย" เมื่อนึกขึ้นได้พริบพราวจึงหันหลังเดินขึ้นไปบนชั้นสองของคฤหาสน์ทันที ไฟที่เห็นว่าผู้เป็นมารดาเดินขึ้นไปบนชั้นสองของคฤหาสน์แล้วจึงรีบพุ่งตัวกดไหล่เล็กของน้องสาวต่างสายเลือดนอนนาบลงกับโซฟาทันที

"อื้อ..พี่ชาย" น้ำขิงเบือนหน้าหนีเมื่อพี่ชายต่างสายเลือดจู่โจมโดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ลิ้นสากขบเม้มกัดใบหูเล็กขาวผ่องของน้องสาวต่างสายเลือดอย่างละเมียดละไมจนใบหูเล็กเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายใสของมาเฟียหนุ่ม

"ปิดเทอมนี้อยากไปอยู่กับฉันที่อเมริกาไหม" มาเฟียหนุ่มผละใบหน้าออกพลางหันมาสบตากับน้องสาว

"น้องไม่ชอบนั่งเครื่องนานๆ"

"ไม่นั่งเครื่องแล้วจะพ่ายเรือไปหรือไง"

"อ้ะ!..พี่ชาย..เดี๋ยวคุณแม่มาเห็นนะ" น้ำขิงร้องห้ามพี่ชายเมื่อเขาถลกกระโปรงของเธอขึ้นพร้อมกับเกี่ยวขอบแพนตี้สีเหลืองลายหมีน้อยของเธอออกจากกลางระหว่างขาออกมาวางไว้บนโต๊ะหน้าโซฟา

"พี่ชาย..ปล่อยน้องนะ" น้ำขิงใช้มือเล็กปิดริมฝีปากหนาของพี่ชายต่างสายเลือดเอาไว้ในตอนที่เขากำลังเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมาแนบชิดกับเนินสามเหลี่ยมอวบอูมของเธอ 

"แม่ยังไม่ลงมาตอนนี้หรอก" มาเฟียหนุ่มใช้มือใหญ่จับมือเล็กของน้องสาวออกจากริมฝีปากหนาของตัวเองอย่างง่ายดาย แล้วอ้าปากครอบร่องเล็กสีชมพูระเรื่อของน้องสาวลากลิ้นร้อนละเลงจนทั่วเนินสามเหลี่ยมอวบนุ่มปลายลิ้นร้อนลากตั้งแต่รอยแยกกวาดขึ้นมาจนถึงติ่งเกสรสีสวย ริมฝีปากหนากดปากฝังลึกลงจนแนบผิวเนื้อเนียนขาวผ่องมาเฟียหนุ่มเกร็งลิ้นตวัดลิ้นจ่อลงที่ติ่งเกสรสีสวยถี่ๆ ริมฝีปากหนาขบกัดติ่งเกสรสีสวยจนเกิดเป็นรอยเขี้ยวบนเนินสามเหลี่ยมอวบนุ่ม

ตุ้บ!

"โอ๊ย!!" น้ำขิงอาศัยจังหวะที่พี่ชายต่างสายเลือดกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่ยกเท้าเล็กขึ้นมาถีบแก่นกายใหญ่ของพี่ชายอย่างแรงจนมาเฟียหนุ่มคำรามลั่นผละตัวออก

"น้ำขิง..ถีบฉันอีกแล้วนะ" มาเฟียหนุ่มมองใบหน้าจิ้มลิ้มของน้องสาวอย่างคาดโทษ น้ำขิงที่เห็นพี่ชายนั่งกุมแก่นกายใหญ่เอาไว้อยู่ด้วยใบหน้าที่ทรมานจึงรีบหยิบแพนตี้สีเหลืองลายหมีน้อยของตัวเองขึ้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว

"น้องขอโทษค่ะ" เมื่อสวมใส่แพนตี้ให้ตัวเองเสร็จสรรพจึงนั่งลงกอดปลอบประโลมพี่ชายต่างสายเลือดราวกับสำนึกผิดที่ทำให้พี่ชายเจ็บตัว

"ฉันเจ็บนะถีบมาได้" มาเฟียหนุ่มนั่งลงบนพื้นพรมพลางพิงแผ่นหลังแกร่งติดกับขาโซฟาใบหน้าหล่อเหลาติดเย็นชาเชิดหน้าขึ้นริมฝีปากหนาเป่าลมหายใจออกมาพรืดใหญ่เขานั่งตั้งหลักก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนโซฟามือใหญ่ยังคงกุมเบ้ากางเกงเอาไว้

"ก็พี่ชายทำน้องก่อน"

"ฉันแตะต้องคัวเธอไม่ได้เลยหรือไง"

"ได้ค่ะ..แต่ไม่ใช่แบบนี้คุณแม่บอกว่าน้องโตเป็นสาวแล้วห้ามให้พี่ชายแกล้งแบบนี้อีก"

"เดี๋ยวจะโดน" มาเฟียหนุ่มชี้หน้าคาดโทษน้องสาวไว้อย่างเอาเรื่อง

"ลูกขิง..เดี๋ยวไปห้างเป็นเพื่อนแม่หน่อย" เสียงของพริบพราวดังมาแต่ไกลทำให้น้ำขิงที่กำลังจะอ้าปากโต้ตอบพี่ชายกลับต้องหันหน้าไปพูดคุยกับผู้เป็นมารดาแทน

"คุณแม่จะไปซื้อของใช้ส่วนตัวหรือคะ"

"ใช่จ๊ะ..ชวนพี่ชายเราไปด้วยนะ"

"เกี๊ยวไม่ต้องไป..อยู่เล่นกับฉันที่นี่" มาเฟียหนุ่มคว้าเอวเล็กคอดกิ่วของน้องสาวมานั่งบนตักแกร่งของตัวเองในตอนที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นมารดา

"แม่ไปรอที่รถนะ..ลากพี่ชายเรามาขับรถด้วย" พูดจบพริบพราวก็เดินนำไปที่รถยนต์คันหรูที่จอดรออยู่นอกคฤหาสน์ทันที ทำเอามาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย เวลาที่จะได้อยู่กับน้ำขิงสองต่อสองได้หายไปในพริบตา

@ห้างสรรพสินค้า

"ลูกขิง..ลูกอยากได้อะไรหยิบจับใส่ตะกร้าเลยนะวันนี้เรามีตู้จ่ายเงินเคลื่อนที่มาด้วย" พริบพราวหันมาบอกลูกสาวเสียงหวานพลางปรายตามองลูกชายอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินเลือกเครื่องสำอางต่อ