SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 10

00 : 52 น.

@คฤหาสน์หรูคิมหันต์

แกร๊ก เสียงเปิดประตูห้องนอนของน้ำขิงดังขึ้นร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาภายในห้องนอนช้าๆตรงเข้ามาหาร่างเล็กของน้ำขิงที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา

"ขอโทษที่มาช้า..ที่อเมริกาพายุเข้าไฟลต์บินเลยดีเลย์" ไฟกล่าวเสียงเบาก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆน้องสาวต่างพลางกระซิบบอกน้องสาวข้างใบหูเล็ก "ฉันคิดถึงเธอ"

"อื้อ~" ร่างเล็กส่งเสียงครางอู้อี้ในลำคอเมื่อถูกลิ้นสากเลียริมฝีปากเล็กของเธอจนเปียกชุ่มแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอตื่นนอนเนื่องจากความเหนื่อยล้าจากการไปนั่งรอพี่ชายต่างสายเลือดอยู่ที่สนามบินนานหลายชั่วโมงจึงทำให้เธอเหนื่อยล้าจนหลับปุ้ยไม่รู้สึกตัว

"หึ..ขนาดหลับยังน่าฟัด" มาเฟียหนุ่มยิ้มมุมปากก่อนจะกัดแก้มป่องๆอมชมพูระเรื่อของน้องสาวด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะลุกขึ้นเดินหายเข้าไปภายในห้องน้ำของน้องสาวเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย ไม่นานนักมาเฟียหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวสอบร่างสูงใหญ่ล้มตัวลงนอนข้างๆน้องสาวอีกครั้งโดยที่ร่างกายของเขาไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น

"ฝันดีนะเกี๊ยว" มาเฟียหนุ่มกดจูบลงบนหน้าผากมนของน้องสาว ท่อนแขนแกร่งกอดรัดร่างเล็กที่นอนหลับสนิทเข้ามาแนบชิดกับลำตัวหนาอาวุธร้ายที่เงียบสงบถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเผลอไปสัมผัสเข้ากับบั้นท้ายงอนงามของน้องสาว มาเฟียหนุ่มได้แต่ขบกรามแน่นพยายามข่มอารมณ์ความต้องการ

จนใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำเลือดลมในกายสูบฉีดจนเลือดขึ้นหน้า มือใหญ่กดเจ้าโลกเอาไว้เมื่อรู้สึกปวดหนึบแท่งเอ็นใหญ่ต้องการที่จะปลดปล่อย กลิ่นกายหอมบริสุทธิ์ที่คุ้นเคยแบบที่ไม่ต้องปรุงแต่งฉีดน้ำหอมราคาแพงของคนตัวเล็กในอ้อมกอดทำเอามาเฟียหนุ่มแทบจะควบคุมอารมณ์กระสันเอาไว้ไม่อยู่

08 : 20 น.

"อื้อ~" ท่อนแขนแกร่งของมาเฟียหนุ่มยังคงกอดรัดน้องสาวเอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าน้องสาวต่างสายเลือดจะหายไปน้ำขิงบิดตัวไปมาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา มาเฟียหนุ่มที่ตื่นก่อนหน้าน้องสาวเมื่อสิบนาทีที่แล้วอมยิ้มกับความขี้เซาของน้องสาวด้วยความเอ็นดูแววตาที่เย็นชา ตอนนี้เต็มไปด้วยความรักที่มีต่อน้องสาวต่างสายเลือด

"เมื่อไหร่จะลุก"

"แอ๊ะ" น้ำขิงที่ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคยของพี่ชายจึงดีดตัวลุกขึ้นมาจากที่นอนทันที "พี่ชาย" น้ำขิงมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายต่างสายเลือดผ่านม่านน้ำตาพร่ามัวทั้งดีใจและตกใจในเวลาเดียวกัน

"ขี้แย" มือหนาออกแรงยกข้อพับใต้รักแร้ของน้องสาวขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของตัวเอง ลิ้นสากตวัดเลียคราบน้ำตาของน้องสาวออกดวงหน้าจิ้มลิ้มจนหมดเกลี้ยง

"คิดถึงฉันมากเลยเหรอ"

"น้องไปรอรับพี่ชายที่สนามบินตั้งหลายชั่วโมงแต่พี่ชายก็ไม่ออกมาสักที"

"รู้แล้ว..ไอ้เซนบอกฉันแล้วเมื่อคืนไฟลต์บินดีเลย์ฉันก็เลยมาช้า..รอฉันที่สนามบินแปดชั่วโมงเลยเหรอ" มือหนาเกี่ยวไรผมของน้องสาวมาทัดไว้ที่ใบหูเล็กก่อนจะโน้มใบหน้าลงมากดจูบพวงแก้มอมชมพูระเรื่อ ริมฝีปากหนาเลื่อนมาจูบริมฝีปากเล็กลิ้นสากสอดเข้ามาควานหาความหวานในโพรงปากเล็กอย่างชำนาญ น้ำขิงที่จูบตอบไม่เป็นได้แต่นั่งนิ่งๆ ให้พี่ชายต่างสายเลือดตวัดลิ้นควานหาความหวานจากโพรงปากเล็กของเธอจนกว่าพี่ชายจะพึงพอใจ

"อื้มม.." มาเฟียหนุ่มส่งเสียงครางในลำคอออกมาเบาๆรู้สึกดีไม่น้อยที่ครั้งนี้น้องสาวต่างสายเลือดไม่ได้ขัดขืนเหมือนครั้งก่อน

"อ้ะ..พี่ชาย" น้ำขิงสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกฟันคมของพี่ชายกัดเข้าที่ลิ้น

"โทษที..ฉันลืมไปว่าเธอยังเด็กอยู่" มาเฟียหนุ่มผละริมฝีปากออกจากปากเล็กของน้องสาวพลางเช็คคราบน้ำลายสีใสของตัวเองออกจากริมฝีปากเล็กลวกๆ

"พี่ชาย" น้ำขิงสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อถูกแก่นกายใหญ่ของพี่ชายดีดผงาดขึ้นมาจนชนเข้ากับบั้นท้ายงอนงามของเธอ

"ปกติของตอนเช้า" มาเฟียหนุ่มกล่าวเสียงเรียบก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเผยให้เห็นร่างกายกำยำเปลือยเปล่า สมบูรณ์แบบราวกับนักเพาะกาย น้ำขิงที่เห็นอย่างนั้นจึงรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทางอัตโนมัติ