SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 15

"แต่ฉันเกลียดทรงผมมัน"

"คิคิ..งั้นกลับมารอบหน้าพี่ชายก็ตัดผมให้วกวนเองเลยสิคะ" น้ำขิงเอามือป้องปากพลางหัวเราะเบาๆอย่างชอบใจ

"แค่เห็นหน้ามันฉันก็หงุดหงิดแล้ว หน้าโคตรวอนตีน"

"พี่ชายพูดไม่เพราะเลย" น้ำขิงใช้มือเล็กของตัวเองป้องปากพี่ชาย

"ฉันซอฟท์ที่สุดแล้วเวลาอยู่กับเธอ" จมูกโด่งกดจูบลงบนเส้นผมดำขลับของน้องสาวพลางสูดดมกลิ่นหอมที่คุ้นเคยเข้าปอดฟอดใหญ่

@สี่ปีต่อมา

08 : 00 น.

"แฮปปีเบิร์ดเดย์น้องน้ำขิงของแม่..ตอนนี้หนูก็อายุครบ สิบแปดปีแล้วนะ หนูโตเป็นสาวเต็มตัวแล้วแม่ก็ขออวยพรให้หนูเป็นสุขภาพร่างกายแข็งแรงเป็นเด็กดีแบบนี้ตลอดไปนะลูกนะ" พริบพราวอวยพรวันเกิดอายุครบสิบแปดปี ให้กับลูกสาวบุญธรรมด้วยความรักและความเอ็นดู

"ขอบคุณค่ะคุณแม่" น้ำขิงสวมกอดผู้เป็นมารดาบุญธรรมเต็มรัก

"นี่ของขวัญจากพ่อ" คิมหันต์ยื่นกุญแจรถยุโรปคันหรูให้กับลูกสาวบุญธรรม

"ให้รถหนูเหรอคะคุณพ่อ" เด็กสาวยิ้มแก้มปริด้วยความดีใจ

"เสียดาย ถ้าไอ้พี่ชายตัวดีของหนูอยู่ด้วยพ่อจะได้ให้มันมาสอนหนูขับรถ"

"ตาไฟจะกลับมาวันไหนคะลูกได้บอกไว้รึเปล่า" พริบพราวเอ่ยถามสามีที่นั่งทานมื้อเช้าอยู่ด้านข้าง

"เห็นเอดบอกว่าเดือนหน้านะ" คิมหันต์ตอบ

"ตาไฟไม่ได้เจอลูกสาวเราตั้งสี่ปี จะยังจำน้องได้ไหมน่ะ" พริบพราวพึมพำกับตัวเองเบาๆ น้ำขิงที่นั่งทานขนมเค้กอยู่ข้างๆผู้เป็นมารดาบุญธรรมได้แต่นั่งนิ่งเงียบเพราะไฟเล่นหายเงียบไปไม่ติดต่อเธอหลายเดือนแล้วจะมีก็แค่เอดมือขวาคนสนิทของไฟที่โทรมาอัปเดตความเคลื่อนไหวของไฟให้น้ำขิงฟังทุกๆอาทิตย์

@ตกดึก

02 : 02 น.

น้ำขิงเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์หรูในช่วงดึกหลังจากที่ออกไปสังสรรค์วันเกิดอายุครบสิบแปดปีกับบรรดาเพื่อนๆของเธอ

"ไปไหนมา" น้ำเสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยดังขึ้นในมุมมืดทำให้น้ำขิงหันไปมองตามเสียงนั้นอัตโนมัติ ก่อนจะปรากฏเงาดำของผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟา

"ถามว่าไปไหนมา" น้ำเสียงดุดันของชายหนุ่มดังขึ้นอีกครั้ง

"นั่น...พี่ชายเหรอคะ" น้ำขิงเอ่ยถามชายหนุ่มในความมืดในใจแอบกลัวว่าจะไม่ใช่พี่ชายของเธอ

"ใครอนุญาตให้ไปคลับ" ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินเข้ามาหาเด็กสาวด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

"พี่ชาย.." น้ำขิงที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาราวกับฟ้าประทานพรให้ของพี่ชายที่เดินออกมาจากความมืดจึงโผล่เข้ากอดเขาเต็มรักด้วยความดีใจนานหลายเดือนแล้วที่เขาไม่ได้ติดต่อมาหาเธอเลย

"ใครบอกให้ไปเที่ยวคลับ" ไฟจ้องมองใบหน้าสวยหวานของน้องสาวเขม็ง

"พี่ชาย~ทำไมไม่ติดต่อน้องกลับมาบ้างเลยคะรู้ไหมว่าน้องคิดถึงพี่ชาย"

"ฉันยุ่งมาก ฉันรีบเคลียร์งานให้เสร็จจะได้มาอยู่กับเธอ"

"ถ้ายุ่งมากก็น่าจะบอกน้องก่อนนะคะไม่ใช่เล่นหายไปแบบนี้" น้ำขิงทำหน้ามุ่ยใส่พี่ชายพลางใช้กำปั้นเล็กทุบลงที่แผงอกแกร่งของพี่ชาย

"หึ..โตเป็นสาวเต็มตัวแล้วดูเปรี้ยวนะ" ดวงตาคมกริบไล่สายตามองเรือนร่างอรชรในชุดสายเดี่ยวสีดำรัดรูปของน้องสาวอย่างพินิจพิจารณามือหนาลูบวนริมฝีปากอวบอิ่มของน้องสาวก่อนจะอุ้มน้ำขิงขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินขึ้นไปบนชั้นสองของคฤหาสน์ทันที

"พี่ชายจะทำอะไรคะ" น้ำขิงเอ่ยถามพี่ชายเสียงสั่นเครือเมื่อเห็นว่าเขากำลังถอดเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออก

"คิดว่าไงล่ะ" มือใหญ่ปลดหัวเข็มขัดหนังราคาแพงของตัวเองออกช้าๆพลางจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มสวยหวานของน้องสาวไม่วางตา

"อ๊ะ!..พี่ชาย!" น้ำขิงสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อโดนมือใหญ่ของมาเฟียหนุ่มดึงกระชากข้อเท้าเล็กของเธอถลาลงมาอย่างแรงจนใจกลางความเป็นสาวของเธอชนเข้ากับแก่นกายใหญ่ที่ผงาดแข็งชัน