SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 32

ตอนที่ 32

ตุ้บ! ตั้บ! ผัวะ! พลั๊ก! เสียงเตะเสียงต่อยดังขึ้นประสานกันเหล่าบอดี้การ์ดของไฟต่างรุมกระทืบวกวนตามคำสั่งของผู้เป็นนายอย่างดุเดือดทำเอาวกวนกระอักเลือดออกมาไม่หยุดสภาพวกวนตอนนี้น่าสงสารเป็นอย่างมาก

"พอ" ไฟยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้หยุดทำให้เหล่าบอดี้การ์ดที่กำลังรุมทำร้ายวกวนอยู่เดินถอยหลังกลับไปยืนเรียงหน้ากระดานอยู่ที่เดิมอย่างรู้งาน

"จำใส่กะโหลกของมึงเอาไว้..น้ำขิงเป็นผู้หญิงของกูอย่าริเข้ามาเสือกอีก" ผัวะ! ผัวะ! ปลายกระบอกปืนถูกฟาดลงที่ขมับทั้งสองข้างของวกวนอย่างแรงด้วยฝีมือของไฟเลือดสีแดงสดไหลออกมาอาบท่วมใบหน้าหล่อเหลาของวกวนคิ้วหนาแตกลึกทั้งสองข้างทำให้วกวนนอนจมกองเลือดกับพื้นอย่างหมดสภาพ

"นี่คือการเตือนครั้งที่หนึ่ง..และถ้ามึงยังดึงดันอีกมึงจะหายสาปสูญไปจากโลกใบนี้ด้วยน้ำมือของกู" ตุ้บ! ไฟใช้เท้าเตะเข้าที่หน้าท้องแกร่งของวกวนอย่างแรง "กระทืบมันจนกว่ากูจะพอใจ" ไฟหันไปออกคำสั่งกับเหล่าลูกน้องของเขาอีกครั้งก่อนจะเดินเลี่ยงไปสูบบุหรี่อีกทางอย่างใจเย็น

"พอ" นานหลายนาทีกว่าที่ไฟจะเดินกลับเข้ามาหาวกวนที่นอนจมกองเลือดอยู่ "ถ้ากูยังเห็นมึงมาวอแวผู้หญิงของกูอีกอย่าคิดว่ากูจะปล่อยให้มึงมีชีวิตรอดเหมือนอย่างวันนี้"

"วกวน" น้ำขิงที่เห็นพี่ชายเดินกลับเข้ามาพร้อมกับเหล่าบอดี้การ์ดนับสิบคนเธอจึงรีบวิ่งออกไปหาวกวนที่กำแพงหลังวัดทันทีแต่ทว่าไฟกลับคว้าเอวคอดกิ่วของเธอเอาไว้ก่อน

"อยากให้ฉันฆ่ามันใช่ไหม" มาเฟียหนุ่มกดจูบลงบนขมับบางของน้ำขิงหนักๆก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาวเดินตรงไปที่รถลีมูซีนคันหรูของตัวเองทันที

"พี่ชายปล่อยน้องนะ!" น้ำขิงดีดดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของพี่ชายพยายามจะวิ่งไปหาวกวนที่กำแพงหลังวัดให้ได้

"รู้ใช่ไหมถ้าดื้อกับฉันเธอจะโดนอะไรบ้าง" น้ำเสียงกดต่ำของมาเฟียหนุ่มทำให้น้ำขิงยอมอยู่นิ่งๆในอ้อมแขนของเขาด้วยรู้ดีว่าพี่ชายต่างสายเลือดของตัวเองนั้นเป็นคนโมโหร้ายมากแค่ไหน

"อีวก!" ชะเอมรีบวิ่งเข้ามาหาวกวนทันทีที่เห็นว่าไฟและลูกน้องของเขาเดินออกมาแล้ว ชะเอมอึ้งไปชั่วขณะเมื่อเห็นสภาพสะบักสะบอมของวกวนที่เต็มไปด้วยกองเลือดสีแดงสดและรอยเท้ามากมายอยู่บนตัวและศีรษะของวกวนมีเลือดไหลออกมาไม่หยุดเนื่องจากโดนด้ามปืนของไฟกระแทกเข้าที่ศีรษะอย่างแรงทำเอาวกวนดวงตาพร่ามัวเริ่มมองเห็นใบหน้าสวยของชะเอมอย่างเลือนลาง

"โง่ชะมัด..ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย..ไปเต๊าะน้ำขิงต่อหน้าพี่ชายเขาแบบนั้นได้ยังไงหาเรื่องให้ตัวเองชัดๆก็บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับน้ำขิงก็ไม่ยอมฟังที่ฉันเตือน..แล้วดูสภาพแกตอนนี้ดิ" ชะเอมรีบพยุงร่างกายบอบช้ำของวกวนขึ้นอย่างทุลักทุเลตอนนี้วกวนสติเริ่มเลือนลางลงทุกที

"มึงไม่เข้าใจ" วกวนตอบกลับชะเอมด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"เออ..ฉันไม่เข้าใจทำไมแกต้องหาเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวด้วย..แล้วแกจะโทษใครได้ล่ะเวรกรรมเหรอ..หรือโทษที่พี่ชายของน้ำขิง..ทีหลังก็อย่าล้ำเส้นเกินคำว่าเพื่อนอีก..น้ำขิงให้เป็นแค่เพื่อนก็คือเพื่อนอย่าได้ล้ำเส้นอีกถ้ายังดื้อถลำลึกไปมากกว่านี้แกเองที่จะเจ็บหนักทั้งร่างกายและหัวใจ..ถ้าน้ำขิงชอบแกป่านนี้แกคงได้คบกับน้ำขิงไปนานแล้ว"

"รำคาญ" วกวนเปล่งเสียงออกมาตอบกลับชะเอมอย่างยากลำบากก่อนจะทิ้งตัวลงทับร่างบอบบางของชะเอม

"อีวก!..ลุกขึ้น..โว้ย..อย่ามาหมดสติตอนนี้ได้ไหม" ชะเอมพยายามดันลำตัวหนาของวกวนที่หมดสติไปแล้วขึ้นอย่างทุลักทุเล

@คฤหาสน์ของไฟ

"พี่ชายปล่อยน้องนะ!" น้ำขิงแหวใส่พี่ชายด้วยอารมณ์ที่เกรี้ยวกราดเป็นครั้งแรก